Հայաստանում Եվրամիության ներկայացուցչության հետ համատեղ նախաձեռնած գործարար համաժողովի ընթացքում Հայաստանի վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը հայտարարել է, որ Հայաստանը կարող է կամուրջ լինել Եվրամիության և ԵԱՏՄ-ի միջև: Այս հայտարարությունը Հայաստանի իշխանությունների համար դարձել է շնչելու կամ արտաշնչելու պես մի բան: Ընդ որում՝ այդ հայտարարության ընկալումը նրանց երևի այլևս չի էլ հետաքրքրում: Ավելի ճիշտ՝ ընկալման բացակայությունը:
Եվ այն, որ ընկալումը բացակայում է, ակնհայտ էր հենց նույն համաժողովում Եվրամիության դեսպան Պյոտր Սվիտալսկու խոսքից, որում նա խոսում էր Հայաստանի ու Եվրամիության միջև կամրջի մասին, որպիսին դիտարկվում էր ԵՄ հետ հնարավոր նոր շրջանակային համաձայնագրի ստորագրումը:
Այդպիսով, Հայաստանի վարչապետը խոսում էր ԵԱՏՄ-Եվրամիություն կամուրջ դառնալու մասին, իսկ Եվրամիության դեսպանը խոսում է լիովին հակառակի մասին, որ Հայաստանին նախ պետք է կամուրջ Եվրամիության հետ: Այլ կերպ ասած՝ այստեղ դրսևորվում է Հայաստանի իշխանության ու Եվրամիության ղեկավարության պատկերացումների տրամագծային տարբերությունը:
Հայաստանի իշխանությունը չի հասկանում կամ չի ուզում հասկանալ, կամ ցույց է տալիս, թե չի հասկանում, որ Եվրամիությանը հետաքրքիր է Հայաստանը ինքնին, հետաքրքիր է Հայաստանի հետ գործընկերությունը, հարաբերությունը, Հայաստանը Եվրամիությանը հետաքրքիր է որպես կովկասյան տարածաշրջանի պետություն, ոչ թե որպես կամուրջ ԵՏՄ-ի կամ Եվրասիական այլ ֆորմատների միջև: Եվրամիությունը այդ կամուրջների կարիքը չունի, եթե կարիքը ունենա հարաբերվել Եվրասիական ֆորմատների կամ ԵՏՄ-ի հետ, ապա դրանում Հայաստանի օգնության կարիքը բոլորովին չունի:
Եվրամիությունը Հայաստանին առաջարկում է գործընկերություն, Հայաստանից ակնկալում է տնտեսա-քաղաքական գործընկերության առաջարկներ, նախագծեր, ոչ թե «միջնորդական առաքելություն» ԵԱՏՄ-ի միջև: Հայաստանի իշխանություններին, սակայն, այդ տարբերակները շահավետ չեն այն պարզ պատճառով, որ դրանք նախատեսում են ինքնուրույնություն, ինքնիշխանություն: Իսկ դա ռիսկ է իշխանությունների համար, քանի որ ենթադրում է պետական շահի գերակայության ճանաչում: Իսկ Հայաստանի իշխանությունն իր բնույթով պետական շահի ստորադասման վրա կառուցված իշխանություն է, այդ պատճառով այդ իշխանության ներկայացուցիչների մտահորիզոնում Հայաստան-ԵՄ հարաբերություններ՝ որպես այդպիսիք, չկան, և Հայաստանը դիտվում է ընդամենը իբրև կամուրջ ԵՄ ու ԵԱՏՄ-ի միջև, կամ Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև:
Այսինքն՝ Հայաստանի իշխանությունները Հայաստանը չեն պատկերացնում որպես սուբյեկտ, չունեն աշխարհաքաղաքականության և գեոտնտեսական զարգացումների վերաբերյալ սուբյեկտային պատկերացում: Այլ կերպ լինել չի էլ կարող, իհարկե, եթե այդ պատկերացումները ձևավորվում են հենց տարատեսակ օբյեկտներում կազմակերպվող մեծ ու փոքր հավաքների շրջանակում:
23:34
23:16
23:14
22:48
22:34
20:45
20:22
19:04
18:46
18:22
18:04
17:43
17:27
17:14
16:46
16:24
16:09
15:49
15:35
15:17
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | ||
09:58
09:45
09:35
09:27
09:13
09:04
09:59
09:46
09:37
09:25
09:14
09:02
09:56
09:45
09:36
09:23
09:09
09:56
09:42
09:25
09:13
09:02
09:58
09:44
09:36
09:27
09:13
09:02
09:45
09:36
09:25
09:16
09:02
09:58
09:45
09:37
09:23
09:14
09:02
09:57
09:45
09:35
09:23
09:15
09:02
10:06
09:55
09:44
09:36
09:27
