Թրամփը փոփոխական է, նա մի օր կարթնանա ու կտեսնենք այն թվիթը, որ սպասել ենք հայերի ցեղասպանության ճանաչման մասին, Ազատության հետ զրույցում ասել է ամերիկացի դիվանագետ, ՄԱԿ-ում ԱՄՆ նախկին ներկայացուցիչ Սամանթա Փոուերը: Նա Ավրորա հայկական մրցանակաբաշխության ժյուրիի անդամ է, ժամանել է Երեւան: Փոուերը Բարակ Օբամայի վարչակազմի դիվանագետ էր, համարվում էր Օբամայի վարչակազմի այսպես ասած «բազեական» թեւի ներկայացուցիչ:
Փոուերը ցավ է հայտնել, որ չհաջողվեց հասնել ցեղասպանության ճանաչման Օբամայի վարչակազմի շրջանում: Օբաման ինչպես հայտնի է խոստանում էր, սակայն չճանաչեց ցեղասպանությունը:
Դա սակայն նոր բան չէ, հայերի ցեղասպանության ճանաչման խոստում տվել են շատերը, հարցը մոտեցրել ընդհուպ վերջնագծին, ոչ միայն ԱՄՆ-ում, այլ նաեւ շատ այլ երկրներում, տարբեր մակարդակներով, բայց վերջին պահին հետ քաշել այն: Նորություն չէ, որ հայկական հարցը տարբեր պետությունների համար Թուրքիայի վրա ճնշման միջոց է: Հայաստանը եւ հայությունը չեն կարող դրա դեմ անել ոչինչ: Եվ թերեւս պետք էլ չէ անել: Հակառակը, պետք է գտնել այդ հանգամանքը Հայաստանի շահի համար ողջամտորեն օգտագործելու բանաձեւեր: Բանաձեւեր, որովհետեւ յուրաքանչյուր դեպքում պետք է իհարկե տարբեր մոտեցում, կախված ժամանակի եւ տվյալ պետության, տվյալ պետության ու Թուրքիայի հարաբերության առանձնահատկություններից:
Այդ ամենում ԱՄՆ ճանաչման հանգամանքը ունի իհարկե առանձնահատուկ նշանակություն, հաշվի առնելով այդ երկրի համաշխարհային դերակատարումը:
Այստեղ սակայն, թերեւս հարկ է նկատել, որ ընկալումը որոշակիորեն կարծրատիպային է: Այսինքն, Հայաստանի եւ հայության դիրքերից ավելի շատ «վերջնարդյունքը» կամ «կատարված ակտն» է դիտարկվում, քան գործընթացը, գոնե առերեւույթ: Այսինքն, մենք սպասում ենք, որ ԱՄՆ որեւէ նախագահ ապրիլի 24-ի ուղերձում հնչեցնի ցեղասպանություն բառը, սակայն քիչ ուշադրություն ենք դարձնում հանգամանքին, որ նույն Թրամփը օրինակ ապրիլքսանչորսյան իր առաջին ուղերձում խոսել է «հայկական հնագույն քաղաքակրթության» մասին:
Մեղմ ասա դեռ շատ հարաբերական է, թե ինչն է ավելի արժեքավոր՝ եթե Թրամփը ասեր ցեղասպանությու՞ն, թե՞ երբ խոսել է հայկական քաղաքակրթության մասին, որ եղել է Թուրքիայի տարածքում:
Բանն այն է, որ Թրամփը ճանաչել է գուցե շատ ավելի ընդգրկուն ու կարեւոր մի բան, կան զուտ ցեղասպանությունը՝ Թրամփը «հայկական քաղաքակրթությունն» է ճանաչել, որը ամենեւին լոկ պատմական կատեգորիա չէ, այլ աշխարհաքաղաքական եւ նույնիսկ ռազմա-քաղաքական: Ըստ այդմ, նա ճանաչել է ավելին, քան տարիներ շարունակ ակնկալել եւ ակնկալում են Հայաստանն ու աշխարհասփյուռ հայությունը:
Հարցն այն չէ, որ ցեղասպանությունը ճանաչելն այլեւս պետք չէ: Աշխարհը եւ առաջին հերթին աշխարհում քաղաքակրթական եւ ռազմա-քաղաքական առաջատար համարվող կենտրոնները պետք է ճանաչեն ու դատապարտեն մարդկության դեմ գործած այդ ոճիրը:
Հարցն այն է, թե Հայաստանն ու հայությունն ինչպես են կարողանում աշխատել շատ ավելի ընդգրկուն ճանաչմամբ բացված դաշտի հետ, որ ապահովել է ԱՄՆ նախագահ Թրամփը ապրիլքսանչորսյա իր առաջին ուղերձով:
Ակնառու է, որ աշխատանքի դաշտը պետք է լինի լայն, եւ ի դեպ Ավրորա մրցանակաբաշխությունը հենց քաղաքակրթական ասպեկտով աշխատունակության օրինակելի դրսեւորում է, ինչի շնորհիվ ի դեպ գործակցություն է հաստատվել այնպիսի հեղինակավոր ու փորձառու, թեկուզ նախկին պաշտոնյա ամերիկացի դիվանագետի հետ, ինչպիսին Սամանթա Փոուերը:
Մյուս կողմից սակայն, օրինակը գուցե եզակի է, մինչդեռ դրանք պետք է լինեն շատ, հատկապես, որ կա ներուժը, Հայաստանն ու հայությունն ունեն ներուժը, որի գեներատիվ կարեւոր միջավայր ձեւավորվել է նաեւ թավշյա հեղափոխության շնորհիվ: Դա Հայաստանի անվտանգության միջավայրի հարց է:
20:45
20:08
18:33
16:09
15:52
15:35
15:18
14:45
14:29
14:04
13:19
12:53
12:38
12:14
11:45
11:22
11:03
10:46
10:33
10:15
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | ||
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | |
| 28 | 29 | 30 | 31 | ||||
09:56
09:45
09:33
09:17
09:02
10:06
09:53
09:45
09:33
09:24
09:12
09:02
10:08
09:58
09:47
09:33
09:25
09:17
09:02
09:59
09:45
09:37
09:26
09:14
09:08
09:56
09:45
09:33
09:26
09:13
09:01
09:58
09:45
09:34
09:27
09:13
09:01
09:58
09:47
09:33
09:25
09:15
09:01
09:58
09:46
09:34
09:25
09:16
09:02
09:02
