Շատ են մարդիկ, ովքեր չեն կարող Սերժ Սարգսյանին ներել ժամանակին արված հայտարարությունն այն մասին, որ «Աղդամը մեր հայրենիքը չէ» ու պարբերաբար հիշեցնում են դրա մասին: Զարմանալին այն է, որ այդ մարդկանց մեծը մասը որեւէ կերպ չարձագանքեց Ռուբեն Հախվերդյանի երեկվա հայտարարություններին:
Ռուբեն Հախվերդյանը, հիշեցնեմ, ասել է. «Ի՞նչ է նշանակում, որ հեռավոր ադրբեջանական գավառից եկած մարդը պետք ա մեզ, ասենք, ղեկավարի»:
Հետո էլ «պարզաբանել է».
«Ես ասում եմ՝ Սովետի ժամանակ դա ինչ գավառ էր, ադրբեջանական գավառ չէ՞ր: Ներկայումս ոչ հայկական է, ոչ էլ ադրբեջանական: Իսկ իմ ասածն էն ա, որ նրանք Կեւորկովի մոտ աշխատելով, այդ հետամնաց գավառում, հետամնաց մարդիկ են եւ չենք ուզում, որ նրանք կառավարեն մեզ: Նրանք կայացել ու դաստիարակվել են ադրբեջանական գավառում եւ չէր կարելի նրանց պաշտոններ տալ, որովհետեւ նրանք աշխատել են Կեւորկովի մոտ, որը հայատյաց էր»:
Զարմանում եմ, որ Երեւանում ապրող սովորական արցախցիները չեն ընդվզում այս խոսքերի դեմ: Միթե՞ նրանք համամիտ են այն մտքի հետ, որ ծնվել են «ադրբեջանական գավառում»: Չէ՞ որ խոսքը Սերժ Սարգսյանի մասին չէ միայն: Միթե՞ բանական մարդը կարող է ենթադրել, որ միայն Սերժ Սարգսյանն է եկել «ադրբեջանական գավառից», իսկ մնացած բոլոր ղարաբաղցիները` այլ տեղից:
Լռում են նաեւ «թունդ ազգայնականները»: Նրանք, ովքեր դավաճան են անվանում բոլոր նրանց, ովքեր պատրաստ են բանակցել ազատագրված տարածքների մասին: Լավ, եթե ԼՂՀ-ն` նախկին ԼՂԻՄ-ը, «ադրբեջանական գավառ» էր, ի՞նչ էին այդ դեպքում Քաշաթաղն ու Քարվաճառը:
Զավեշտն այն է, որ Ռուբեն Հախվերդյանն այդ բառերն արտասանել է Ղարաբաղյան շարժման 25-ամյակի օրերին` Ազատության հրապարակում: Պարզվում է, 25 տարի առաջ հարյուր հազարավոր մարդիկ դուրս եկան հրապարակ, որպեսզի պայքարեն ոչ թե պատմական հայկական հողը, այլ «ադրբեջանական գավառը» Հայաստանին միացնելու համար: Այսինքն, տասնամյակներ շարունակ սովետական պրոպագանդան հենց այդպես էլ ներկայացնում էր Արցախը ու հենց դա էր պատճառը, որ գալով հրապարակ` մարդիկ այստեղ էին իմանում, թե ի՞նչ է Արցախը:
Հիմա ինչ, 25 տարի հետո վերադառնու՞մ ենք նույն կետին: Սա՞ է մեր անցած ուղու խորհուրդը:
Ասում եք, Հախվերդյանին «մի կպեք», «նա մեր մանկության կուռքն է»: Իսկ ո՞վ է ասել, որ կուռքերը չեն սխալվում: Իսկական առաջնորդը (քաղաքական, հոգեւոր կամ մշակութային էական չէ) այն մարդն է, ով համարձակություն ունի ընդունել իր սխալները: Վստահ չեմ, որ Ռուբեն Հախվերդյանն այդ համարձակությունն ունի:
Այն, ինչ տեղի ունեցավ երեկ Ազատության հրապարակում, անցավ բոլոր սահմանները ու կտրեց բոլոր «կարմիր գծերը»: Մտածեք այդ մասին: Չնայած, վախենամ, արդեն ուշ է: Եթե այսօր մարդիկ նորմալ են ընդունում այն, ինչը արմատախիլ անելու համար ոտի ելան 25 տարի առաջ, ուրեմն իսկապես ուշ է:
Ռուբեն Հախվերդյանը երեկ մի բան չհասկացավ: Արցախը «ադրբեջանական գավառ» անվանելով` նա ապացուցեց, որ իր հիշատակած հայատյաց Կեւորկովի գործն ապրում է` անգամ 25 տարի հետո: Որովհետեւ Կեւորկովի ու իր նմանների ցանկությունը հենց դա էր, որ Արցախը ընկալվի որպես «ադրբեջանական գավառ»:
Արա Թադևոսյան / mediamax.am
14:04
13:48
13:09
12:36
12:09
11:42
11:17
10:33
10:03
17:50
17:23
17:03
16:36
16:03
15:26
15:05
14:15
13:43
13:18
12:37
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | |
| 29 | 30 | 31 | |||||
09:13
09:01
09:47
09:35
09:17
09:02
09:33
09:16
09:02
09:48
09:34
09:16
09:02
09:49
09:36
09:15
09:55
09:42
09:33
09:19
09:02
09:44
09:35
09:17
09:47
09:27
09:15
09:01
09:16
09:01
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
