Քաղաքագետ Աղասի Ենոքյանը անդրադարձել է Սերժ Սարգսյանի իշխանության տարիներին կոռուպցիոն խնդիրներին, ներքաղաքական, ինչպես նաև արտաքին քաղաքականությանն առնչվող հարցերին և համեմատել դրանք Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության հետ՝ արձանագրելով՝ որ եթե Սերժ Սարգսյանի ժամանակ իրավիճակը վատ էր, դա չի նշանակում, որ Նիկոլ Փաշինյանի օրոք իրավիճակը լավացել է:
Հոդվածն ամբողջությամբ ներկայացնում ենք ստորև.
Հեղափոխության պաշտպանները մի սրբազան հարց ունեն․ «բա Սերժի վախտ լա՞վ էր»։ Ինձ համար պատասխանը միարժեք է․ ոչ, լավ չէր։ Ինչպես լավ չէր Նիկոլայ 2-րդի օրոք, դրա համար եղավ 1917թ․ բոլշևիկյան հեղաշրջումը, որտեղ ակտիվ մասնակցություն ունեցան հայ բոլշևիկները։ Բոլոր տեսակի արխիվներն ու վիճակագրությունն ասում են, որ բոլշևիկների օրոք էլ լավ չէր, նույնիսկ ավելի վատ էր։ Լավ չէր նա և սուլթան Աբդուլ Համիդ 2րդ-ի օրոք, դրա համար էլ երիտթուրքերն իրականացրեցին իրենց հեղափոխությունը, որտեղ նույնպես հայերն ունեցան ակտիվ մասնակցություն։ Երիտթուրքերը նախաձեռնեցին Ցեղասպանությունը, այնպես, որ հաստատ նրանց իշխանությունը ավելի լավը չէր, քան նախորդը։ Պատմական վերլուծության մեթոդը ամենևին չի հաստատում, որ վատից հետո լավն է լինելու, ինչպես Լենինն ավելի լավը չէր, քան ցարը, Իթթիհադը՝ քան սուլթանը, այնպես էլ ամեն ևին պարտադիր չէ, որ Սերժին մերժողը Սերժից լավը լինի։
Էմպիրիկ թաստերի պարզ համադրումը նույնպես չի հաստատում, որ եթե Սերժի ժամանակ լավ չէր, ապա հիմա լավ է։ Սերժ Սարգսյանի կառավարման ժամանակաշրջանը նախևառաջ քննադատվում էր համատարած կոռուպցիայի համար։ Այդ շրջանի կոռուպցիոն մեխանիզմները հիմա էլ չեն վերացվել ու դրանց գումարվել են նորերը, կոռուպցիոն սկանդալները արդեն ամեն օր են պայթում։ Նախկին օլիգարխները վերանվանվել են սեփականատերերի, սակայն դրանից համակարգի օլիգարխիկ-կոռուպցիոն բնույթը չի փոխվել։ Այս ամենից հետևություն անել, որ եթե Սերժի ժամանակ կոռուպցիոն տեսակետից վատ էր, ապա հիմա լավ է՝ կլինի կամ ինքնակեղծիք, իրականությանը վարդագույն ակնոցներով նայելու ցանկություն։
Սերժի ժամանակ իշխանություններին քննադատում էին կուսակցական, նաև՝ բարեկամ- խնամիական կապերով պաշտոնների նշանակելու համար։ Մինչդեռ այժմյան պաշտոնյաներին ներկայացնելիս շատ հաճախ փակագծերում նշվում է, թե իմքայլական առաջնագծից որ մեկի բարեկամը կամ ընկերն է։ Դրանով է հաստատվում անհայտությունից եկած այս կամ այն բարձրաստիճանի լեգիտիմությունը։
Նախորդ Ազգային Ժողովում մենք ունեինք պատգամավորներ, որոնք համընդհանուր ծաղրի առարկա էին: Ներկա ԱԺ պատգամավորները կարճ ժամանակ տրամաբանության «գոհարներ» արտադրելուց հետո, բարձր հրամանով այժմ դարձան անմռունչ, իսկ գործադիր իշխանության ոչ կոմպետենտությունը ամեն բնագավառում պարզապես լեգենդար է։
Սերժը բոլորին փորձեց մանիպուլյացիայի ենթարկել, սկզբում հայտարարելով, թե չի առաջադրվելու վարչապետ, բայց, այնուամենայնիվ, առաջադրվելով, և հենց դա էր 2018թ․իշխանափոխության շարժառիթը։ Հեղափոխությունից հետո որոշ լրագրողներ ու ընդդիմադիրներ փորձում էին ցանկ կազմել՝ թե Նիկոլ Փաշինյանը քանի փուչ խոստում է տվել։ Հետո կարծեմ ձեռ են քաշել՝ ներկա բարձր իշխանավորները ամեն քայլի սուտ են խոսում՝ սկսած սուպերվարչապետական համակարգը վերցնելու խոստումից մինչև տանը հեռուստացույց ունենալը, այնպես, որ արդեն անիմաստ է լսել նրանց խոսքը ու փորձել այդտեղից հասկանալ, թե ինչ է կատարվում երկրում։
Եվ իհարկե, ամենավտանգավորը անվտանգության հարցերն են։ Եթե ներքին քաղաքականության մեջ արված հիմար քայլը կարելի է արագ չեզոքացնել, ապա անվտանգության բնագավառում ամեն բացթողումը անդառնալի հետևանքներ է ունենում։ Նիկոլ Փաշինյանի ամեն արտասահմանյան այցի արդյունքներին շունչներս պահած սպասում ենք, թե այս անգամ ինչ նոր փորձանք է նա ավելացնելու Հայաստանի գլխին։ Եթե Նալբանդյանին ու Սարգսյանին մեղադրում էինք ռուսամետ քաղաքականություն վարելու մեջ, ապա ներկա իշխանավորները մի կողմից սարսափած են Ռուսաստանի ռեակցիաներից, քանի որ չեն կարողանում հասկանալ Մոսկվայի մոտիվացիաները, մյուս կողմից, հենց այս սարսափից համարյա զրոյացրել են արևմտյան քաղաքականությունը, ինչը կարող էր լինել Կրեմլի հետ բանակցությունների միակ լծակը։
Այսինքն` ակնհայտ է, որ Սերժի ժամանակ լավ չէր, սակայն այդտեղից ամենևին չի հետևում, որ Նիկոլի ժամանակ լավացավ։
Եվ մի երկրորդ հարց, որ հաճախ է տրվում առաջինից հետո՝ «բա Սերժի վախտ ինչի՞ չէիք խոսում»։ Սովորաբար այս հարցը տալիս են «ճիշտ» մարդիկ՝ նրանք, ով Լևոնի ժամանակ քննադատում էին դաշնակներին, Ռոբի ժամանակ՝ ՀՀՇ-ին, իսկ Սերժի ժամանակ էլ գաղջ մթնոլորտ էին ստեղծում։ Հիմա նրանք լծվել են ռոբասերժական ռեժիմին հայհոյելուն, քանի որ դա է թրենդը, իսկ իրենք միշտ թրենդի մեջ են, քանի որ դա ապահովում է և հեղինակություն, և մի կտոր հաց՝ իր պանրի հետ։
Սրանց կողմից է հասարակությանը ներարկվում ամնեզիան, քանի որ պատմությունը հիշելն իրենց ձեռնտու չէ, պատմության առաջ իրենք խայտառակված են, ավելի լավ է գրեն նոր պատմություն, որը սկսվում է Քաղաքացու օրվանից։ Այս թխսերի ձվերից է դուրս գալիս երիտասարդ սերունդը, ով Ռոբի ու Սերժի ժամանակ լավագույն դեպքում զբաղված էր գրանտների հաշվետվություններ սարքելով, իսկ հիմա համարում է, որ ունի երիտասարդի խիզախության իրավունք․ «բա Սերժի վախտ խի չէիք խոսում»։
Աղասի Ենոքյան
18:46
18:22
18:22
18:01
17:44
17:33
17:12
17:11
17:01
16:56
16:42
16:18
16:01
15:45
15:22
15:09
14:53
14:21
14:05
13:56
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | |
| 29 | 30 | 31 | |||||
09:47
09:35
09:17
09:02
09:33
09:16
09:02
09:48
09:34
09:16
09:02
09:49
09:36
09:15
09:55
09:42
09:33
09:19
09:02
09:44
09:35
09:17
09:47
09:27
09:15
09:01
09:16
09:01
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
09:45
09:32
