1979թ. նախագահ Քարթերը պաշտոնապես հրաժարվեց Թայվանի հետ 1954թ. փոխադարձ պաշտպանության պայմանագրից։ Քարթերի գործողությունները վերջակետ դրեցին մայրցամաքային Չինաստանի հարձակումներից Թայվանը պաշտպանելու Վաշինգտոնի պարտավորությանը։ Բայց եւ այնպես, պատասխանելով լրագրողի այն հարցին, թե արդյոք ռազմական ուժ կկիրառվի ի պատասխան Թայվան չինական ներխուժման, նախագահ Բայդենն ասել է. «Այո, դա այն է, ինչին մենք ձգտում ենք»։
Երբ բանը հասնում է պաշտպանությանն ու արտաքին քաղաքականությանը, Վաշինգտոնի քաղաքական շրջանակներում սառնարյուն իրատեսները շատ քիչ են։ 1945-ից, մի քանի հատկանշական բացառություններով, ամերիկյան նախագահների մեծ մասը հակված էր կարճաժամկետ քաղաքական հանրահայտությունը կամ վաղանցիկ լիբերալ նպատակները գերադասել իրական, կոնկրետ ազգային շահերից ազգային այլ պետությունների հետ Ամերիկայի հարաբերություններում։ Բայդենը բացառություն չէ, գրել է Պենտագոնի նախկին խորհրդական, գնդապետ Դուգլաս Մաքգրեգորն իր American Conservative-ի հոդվածում։
Ավելի շատ իմպուլսներով եւ հույզերով եւ ոչ թե բանականությամբ եւ փաստերի իմացությամբ ղեկավարվելով՝ նախագահ Բայդենը, ինչպես եւ Վաշինգտոնի կառավարող քաղաքական դասի մեծ մասը, կարող է մասնավոր կարգով գոհ լինել Թայբեյ խոսնակ Փելոսիի այցից։ Սակայն, երբ Փելոսիի այցը Թայվան դիտարկվում է Բայդենի ակնհայտորեն չմտածված նկատառման համատեքստում, պարզ է դառնում, որ այդ կապակցությունը բացասական ազդեցություն է թողնում ամբողջ Ասիայի վրա։
Ճապոնիայի կառավարության բարձրաստիճան ներկայացուցիչ Հիրոկաձու Մացունոն Ասիայում լայնորեն պաշտպանվող կարծիք է հայտնել։ Նա ասել է. «Թայվանի նեղուցում խաղաղությունը եւ կայունությունը կարեւոր են ոչ միայն Ճապոնիայի, այլեւ ամբողջ աշխարհի անվտանգության համար»։ Հարցին, թե արդյոք Ճապոնիան՝ Ասիայում Ամերիկայի գուցե ամենակարեւոր ռազմավարական գործընկերը, աջակցում է Փելոսիի այցին Թայվան, Մացունոն պատասխանել է. «Մենք չենք կարող մեկնաբանել»։ Կորեայի Հանրապետության նախագահը պարզապես հրաժարվել է հանդիպել Փելոսիի հետ։
Այս իրադարձությունները չպետք է զարմացնեն ամերիկացիներին։ Ներկայացուցիչների պալատի խոսնակը արտաքին քաղաքականության ներկայացուցիչ չէ, եթե միայն լիազորված չէ նախագահի եւ պետական քարտուղարի կողմից։ Այն դարաշրջանում, երբ նրա ներկայացուցիչներն այդքան հաճախ են հերքում նախագահի մեկնաբանությունները, պարզության այդ բացակայությունն ուժեղացնում է լարվածությունը, որն առաջ է գալիս այն պատճառով, որ սենատորներն ու կոնգրեսականները ոչ մի պատասխանատվություն չեն կրում Ամերիկայի սահմաններից դուրս տեղի ունեցող իրադարձությունների համար։ Ամերիկացիները նաեւ պետք է կասկածանքով վերաբերվեն այն քաղաքական գործիչներին, որոնք օգտագործում են արտասահմանյան ճգնաժամերը, որպեսզի հայտնվեն թերթերի վերնագրերում՝ ԱՄՆ ազգային ռազմավարական շահերի հաշվին։ Նման վարքագիծը վտանգավոր է ազգի համար։
Խելամիտ արտաքին քաղաքականությունը եւ ռազմավարությունը պետք է ներառեն մի ինչ-որ ավելի մեծ բան, քան յուրաքանչյուր պոտենցիալ հակամարտության դիտարկումը որպես մեծ բարոյական գործ, որտեղ խաղաթղթի վրա դրված են ամերիկյան քաղաքակրթության բոլոր արժեքները։ Այլ խոսքով՝ չզբաղվել դատարկ մարմնավարժանքներով, որոնք կարող են հանգեցնել զինված հակամարտության, որին ԱՄՆ ԶՈւ-ն պատրաստ չէ։ Մի սկսեք ռազմական գործողություններ, քանի դեռ հասկանալի չէ հաջորդող հակամարտության իսկական նպատակը, ճշգրիտ որոշված չեն նրա պահանջներն ամերիկյան ժողովրդից, իսկ ցանկալի վերջնական վիճակը ոչ միայն որոշված չէ, այլեւ հասանելի էլ չէ։ Չնայած այս պահերը պատահական դիտորդներին պետք է ինքնըստինքյան ակնհայտ թվան, պատմությունը ցույց է տալիս, որ այդպես չէ։
1914թ. օգոստոսի 1-ին ՝ Ռուսաստանի եւ Ֆրանսիայի դեմ պատերազմի համար Գերմանիայի մոբիլիզացիայի օրը, Բրիտանիայի կառավարության առաջատար անդամները դեմ հանդես եկան, որ Գերմանիան պատերազմի մեջ մտնի։ Սակայն պայքարելու վերջնական որոշումը եղավ որոշումների ընդունման երկարատեւ եւ բարդ գործընթացի արդյունքը։ Սըր Էդվարդ Գրեյը՝ արտաքին գործերի նախարարը, հայտարարեց, որ Մեծ Բրիտանիան բարոյական պատասխանատվություն է կրում՝ աջակցելու Բելգիայի չեզոքությանը։
Սըր Ուինսթոն Չերչիլը՝ ռազմածովային նախարարության առաջին լորդը, պնդում էր, որ բրիտանական ընտրազանգվածը գործողություններ է պահանջում։ Բրիտանիայի վարչապետ Հերբերտ Հենրի Ասքվիտը ի վերջո եկավ այն եզրակացության, որ եթե իր կառավարությունը պատերազմ չհայտարարի Գերմանիային եւ Ավստրո-Հունգարիային, քաղաքական ընդդիմախոսները կփոխարինեն իրեն նոր կառավարությամբ, որը կանի դա։ Օգոստոսի 4-ին, այն բանից հետո, երբ բրիտանական կառավարությունը պատերազմ հայտարարեց, գեներալ Քիթչեները, որը նշանակվել էր բրիտանական կայսերական գլխավոր շտաբի պետ, վատ նորություններ հաղորդեց. պատերազմը, ինչպես պնդում էր Քիթչեները, կտեւի երեք տարուց ոչ պակաս եւ բրիտանացիներից կպահանջի մասնակցություն պատերազմին... Նախարարներն ապշած էին։
Գերմանիայի եւ Ավստրո-Հունգարիայի դեմ պատերազմ սկսելու Բրիտանիայի որոշումը պայմանավորված չէր համապատասխան ռազմավարական ուժերի օբյեկտիվ գնահատականով եւ երկու կողմերի թուլությամբ։ Չինաստանի հետ առճակատման կոչողները Վաշինգտոնում ավելի շատ ղեկավարվում են հույզերով, քան թե բանականությամբ։
Պեկինն սպասում է, որ անմիջական սպառնալիքը Չինաստանին կբխի ԱՄՆ ՌԾՈւ-ի Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմի եւ ԱՄՆ ՌՕՈւ-ի կողմից։ Հետեւաբար, Պեկինը վերջին երկու տասնամյակում զգալի միջոցներ է ներդրել էշելոնացված հակաօդային պաշտպանության եւ ցամաքային մարտավարական եւ «երկիր-երկիր» դասի միջին գերճշգրիտ հրթիռների, պարեկող զինամթերքների համադրման մեջ՝ կապված մշտական տիեզերական եւ ցամաքային թիրախների՝ հետախուզության պլատֆորմների, դիտարկումների եւ հակառակորդի հետախուզման հետ (ISR-Strike)։
Թայվանի համար առճակատում սկսվելու դեպքում ԱՄՆ ՌԾՈւ-ի վերջրյա նավատորմը պետք է գործի Չինաստանի ափամերձ գոտուց հեռու, որպեսզի խուսափի Չինաստանի Ժողովրդա-ազատագրական բանակի հրթիռային հարվածներից, ինչը լրջորեն կսահմանափակի վերջրյա նավատորմի ունակությունը՝ ազդելու Չինաստանի ներսում իրադարձությունների վրա։ Վաշինգտոնը նախկինի պես կարող է արգելափակել Չինաստանի խաղաղօվկիանոսյան ափը, բայց դրա համար ստիպված կլինի առաջին հերթին հենվել իր բազմաթիրախ ատոմային սուզանավերի վրա, որոնք գտնվում են մեծ խորություններում։
Բայց շրջափակումը զրոյի չի հանգեցնի Չինաստանի ռազմավարական գերազանցությունը։ Նրա հյուսիսում բարեկամական, բնական պաշարներով հարուստ Ռուսաստանի հետ հարաբերությունների մայրցամաքային դրության խորությունը ենթադրում է, որ շրջափակումը հազիվ թե հաջողությամբ պսակվի։ Դատելով զինամթերքների ծախսման տեմպերից՝ գերճշգրիտ հրթիռների եւ զինամթերքների պաշարներն ԱՄՆ-ում արագ կսպառվեն։ Անիրատեսական պատկերացումները ժամանակակից պատերազմի պահանջների մասին՝ բարոյական գերազանցության կեղծ զգացման հետ համադրմամբ, անուղղելի վնաս են հասցրել Բրիտանական կայսրությանը եւ վերջնարդյունքում Մեծ Բրիտանիան իջեցրել են երկրորդական տերության կարգավիճակի։ Հարցն ամերիկացիների համար այն է, թե արդյոք նման է Վաշինգտոնի առաջնայնությունը 50 յարդ երկարություն եւ քորոցի գլխիկի չափ ուղեղ ունեցող բրոնտոզավրի։ Օրեցօր խելամիտ ամերիկացիների համար ավելի կարեւոր է դառնում շոուն կառավարողների քորոցային ուղեղների փոխարինումը, քանի դեռ նրանք ամերիկացիներին չեն տարել կործանարար ճանապարհով, որով բրիտանացիներն անցան 1914թ.։
23:23
22:47
22:29
22:02
20:44
20:20
18:11
17:46
17:35
17:14
16:15
15:53
15:15
13:45
13:26
13:13
12:57
12:43
12:12
11:47
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | ||
09:53
09:44
09:35
09:25
09:12
09:01
09:45
09:32
09:23
09:15
09:02
10:06
09:53
09:46
09:35
09:24
09:13
09:01
09:25
09:14
09:02
09:58
09:45
09:34
09:26
09:13
09:02
09:02
09:45
09:35
09:27
09:12
09:01
09:45
09:34
09:26
09:14
09:02
10:05
09:53
09:45
09:34
09:26
09:13
09:01
09:56
09:34
09:26
09:15
09:02
