ՀՀ արտաքին քաղաքականության գլխավոր առանձնահատկություններից մեկն այն է, որ ՀՀ-ն սուր անկյուններ փնտրելու փոխարեն միշտ ընտրել է համագործակցության ճանապարհը, վարել է բազմավեկտոր քաղաքականություն՝ աշխատելով պահպանել բարիդրացիական հարաբերություններ բոլոր այն երկրների հետ, որոնց հետ դա հնարավոր է անել։
Միջազգային հարաբերություններ մակերեսորեն ուսումնասիրած մարդը նույնիսկ գիտի, որ ոչ պրոֆեսիոնալիզմի ցայտուն դրսևորում է միջազգային հարաբերություններում երկրներին ըստ կարևորության դասակարգելը։ Այստեղ կարևոր և անկարևոր երկրներ չկան։ Այսօրվա անկարևոր երկիրը վաղը կարող է քեզ համար դառնալ ամենից կարևորն ու բախտորոշիչը, հատկապես, եթե նայենք Հայաստանի նման երկրի տեսանկյունից, որը բազմաթիվ խնդիրներ ունի հարևանների հետ և շատ դեպքերում միջազգային հանրության աջակցության կարիքն ունի՝ իր հետաքրքրությունների առաջմղումն ապահովելու նպատակով։
Այն, որ արտգործնախարար Նալբանդյանի օրոք ամբողջովին նոր որակի բարձրացան հայ-ֆրանսիական հարաբերությունները, դա գաղտնիք չէ ոչ ոքի համար, բայց որ արտգործնախարարը ՀՀ արտաքին քաղաքականության համար նոր վեկտոր կձևավորեր, դա արդեն անակնկալ դարձավ շատերի համար, այնքան անակնկալ, որ որոշ մարդիկ դեռևս չեն կարողանում մարսել արտաքին քաղաքականության այդ ուղղությամբ գրանցած փայլուն հաջողությունները։ Խոսքս Ֆրանկոֆոնիայի ուղղության մասին է, որին Հայաստանը միացավ հենց Նալբանդյանի օրոք և վարեց գերակտիվ քաղաքկանություն։
Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպության շարժիչ ուժն ու ֆլագմանը հանդիսանում է Ֆրանսիան, որի հետ Հայաստանի հարաբերությունները կարևոր ասելով, կստացվի, որ ոչինչ չենք ասում։ 84 երկրներ միավորող այս կազմակերպության անդամների մեծ մասը Աֆրիկյան մայրցամաքից են, իսկ Աֆրիկայի նշանակությունը մերօրյա աշխարհում ամենևին էլ չարժե թերագնահատել, որն անում են մեր շատ ու շատ ֆեյսբուքյան <<դիվանագետներ>>։ Միայն նայելով այն բազմամիլիարդանոց ներդրումներին, որը կատարում է ապագայի դարպասները ճեղքող Չինաստանն Աֆրիկայում՝ պարզ է դառնում, թե ինչքան կարևոր կարող է լինել Աֆրիկան։
Բազմաթիվ միջազգային կազմակերպություններում լինում են քվեարկություններ, մի շարք երկրներում Ադրբեջանն ու Թուրքիան փորձում են հակահայկական քայլեր իրականացնել, իսկ 84 երկիր միավորող Ֆրանկոֆոնիայի կազմակերպությունում Հայաստանի ակտիվ ներգրավվածությունը շատ դեպքերում պատնեշում է մեր թշնամիների հակահայկական գործունեությունը։ Բացի այդ՝ այդ 84 պետությունների մի զգալի մասը իսլամադավան երկրներ են, որոնք նաև Իսլամական համերաշխության կազմակերպության անդամ են հանդիսանում, որը հաճախ է հակահայկական բանաձևեր ընդունում։ Նման երկրների ուղղությամբ աշխատանքը, մեղմ ասած, անհրաժեշտ է։
Ինչպես գիտենք, այս օրերին ՀՀ արտգործնախարարը գտնվում է Մադագասկարում և մասնակցում է ՖՄԿ-ի աշխատանքներին։ Այցի ընթացքում Նալբանդյանն ունեցել է շուրջ երեք տասնյակ հանդիպումներ Կանադայի վարչապետի, ՖՄԿ գլխավոր քարտուղարի, տարբեր պետությունների՝ Ֆրանկոֆոնիայի ուղղությունը համակարգող նախարարների հետ։
Համաձայնե՛ք, փայլուն հարթակ՝ բազմաթիվ պետությունների հետ ՀՀ հարաբերությունները վերաիմաստավորելու առումով։
Հանդիպումներից բացի՝ Անտանանարիվուում ընթացող Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպության XVI-րդ գագաթաժողովում Հայաստանի համար ևս մի քանի ուշագրավ իրադարձություններ տեղի ունեցան։ Գագաթաժողովում ընդունվեց նաև Ճգնաժամային իրավիճակների հանգուցալուծման և խաղաղության ամրապնդման վերաբերյալ եզրափակիչ բանաձևը, որտեղ Հայաստանի առաջարկությամբ ամրագրվեց Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպության անդամ պետությունների լիակատար աջակցությունը ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման ուղղությամբ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների կողմից գործադրվող ջանքերին։
Իսկ մյուս և ամենակարևոր հաջողությունը այն էր, որ միաձայն որոշում ընդունվեց 2018թ. Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպության XVII-րդ գագաթաժողովն անցկացնել Հայաստանում, որը, բացառիկ երևույթ և հսկայական նվաճում է Հայաստանի նման փոքր և սահմանափակ կարողություններ ունեցող երկրի համար, քանզի ՀՀ պատմության մեջ դեռևս այդպիսի մեծածավալ գագաթաժողով ու այդ քանակությամբ երկրի առաջնորդներ Երևանը չի ընդունել։
Հուսով եմ՝ կարիք չկա երկար-բարակ բացատրել, թե ինչ ահռելի աշխատանք է այս որոշման հիմքում դրված կամ ինչքան ընդունելի է ՀՀ վարած արտաքին քաղաքական կուրսը Ֆրանկոֆոնիայի միջազգային կազմակերպությունում, որ 84 երկիր կոնսենսուսով ընդունում են գագաթաժողովը Հայաստանում անցկացանելու որոշումը։
Նաև նշեմ, որ Ֆրանկոֆոնիայի շրջանակներում սա բարձր մակարդակի երկրորդ մեծ հանդիպման անցկացումը կլինի Երևանում, առաջինը դա ՖՄԿ-ի նախարարական նիստի անցակցումն էր։ Ակնհայտ է, ֆրանկոֆոն երկրներում և առհասարակ կազմակերպությունում Հայաստանին ընդունում են, նրա հետ հաշվի են նստում, նրա դիրքորոշումը հարգում են։
Այս հաջողությունները նաև պատասխան են բոլոր այն զազրախոսներին, ովքեր զօրուգիշեր արտգործնախարարի քննադատությամբ են զբաղված, իսկ Աֆրիկա այցը ևս բացառություն չհամարեցին։ Շախմատային լեզվով ասած, նախարարի աֆրիկյան տուրնեն նրանց բոլորին գցել է ցուգցվանգի մեջ, և նրանք չգիտեն ինչպես մեկնաբանել այդ ամենը, որպեսզի դա ավելի անելանելի չդարձնի նրանց ֆեյսբուքյան դրությունը․ սա կարծես մատի է նման։
19:35
19:17
18:34
18:05
17:45
17:42
17:19
17:12
17:05
16:57
16:43
16:42
16:32
16:03
15:44
15:19
15:02
14:52
14:18
13:56
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | |||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |||
09:56
09:42
09:34
09:16
09:02
09:52
09:42
09:35
09:16
09:02
09:22
09:14
09:02
09:46
09:31
09:26
09:14
09:01
09:55
09:41
09:30
09:26
09:16
09:02
09:54
09:44
09:32
09:15
09:02
09:56
09:43
09:35
09:02
09:44
09:16
09:02
09:52
09:45
09:33
09:16
09:03
09:55
09:46
09:34
09:17
09:03
09:55
09:44
09:32
09:15
