Հայաստանի նախընտրական թոհուբոհում անցնող շաբաթ համեմատաբար քիչ ուշադրության արժանացան Ռուսաստանի պաշտոնական պրոպագանդայի «հենասյուներ» հանդիսացող Դմիտրի Կիսելյովի և Վլադիմիր Սոլովյովի հայաստանյան «վոյաժն» ու ասուլիսը, դրանում արվող հայտարարություններով, որոնցով նրանք հերթական անգամ փորձում էին հայ հասարակությանը համոզել, որ Ադրբեջանի հետ Ռուսաստանի սերտ բարեկամությունն ու դաշնակցությունը հանուն Հայաստանի է: Նրանք համոզում էին, որ հանուն Հայաստանի է նաև Ադրբեջանին ռուսական զենքի վաճառքը: Թե ինչքանով է դա «հանուն» Հայաստանի, Հայաստանի հասարակությունը դժբախտաբար իր մաշկի վրա զգաց ապրիլի պատերազմին, կորցնելով իր հարյուրից ավելի զավակների կյանքը և այդ թանկ գնով կասեցնելով Ռուսաստանի և Ադրբեջանի «հանուն Հայաստանի» դաշնակցության և բարեկամության արդյունքը՝ Արցախի դեմ Բաքվի գրոհը: Եվ եթե այդ ամենից մոտ մեկ տարի անց Ռուսաստանի պաշտոնական պրոպագանդան սկսել է վերստին ակտիվորեն քարոզել ռուս-ադրբեջանական այդ բարեկամությունը և ընդհանրապես վերականգնել Հայաստանում ռուսական պրոպագանդայի նախաապրիլյան «լավագույն ավանդույթները», որ ապրիլից հետո ստիպված էին որոշակիորեն դադարեցնել, ապա այդ ամենը պետք է Հայաստանի հասարակությանը բերի զգոնության, հերթական անգամ այդ ամենի հետևանքը մաշկի վրա չզգալու համար:
Ապրիլյան պատերազմից հետո հայ-ռուսական հարաբերությունը, մասնավորապես դրա ռուսաստանյան քաղաքականության բաղադրիչը հայտնվեց փակուղում, «մերկացավ»: Դրա ընթացքում պարզ դարձավ, որ Հայաստանի հանդեպ քաղաքականությունը Ռուսաստանին մտցրել է փակուղի, իսկ Հայաստանին դրել մեծ վտանգների առաջ: Հայաստանի շահերի հաշվին տարածաշրջանային սեփական շահը հետապնդելու քաղաքականությունը Մոսկվայի համար կարող է ավարտվել պարզապես Հայաստանի կորստով: Ապրիլի պատերազմում բոլորը գիտակցեցին այդ խորը վտանգը, թեև մինչ այդ բոլորը հեգնում կամ քննադատում էին այն քիչ թվով մարդկանց, որոնք նախազգուշացնում էին աղետալի վտանգի մասին: Բայց այդ ապրիլն անցնում է և առաջանում է որոշակի դիլեմա՝ թուլանո՞ւմ է ապրիլի ազդեցությունը, թե՞ արվում են անհրաժեշտ եզրահանգումներ նաև հայ-ռուսական հարաբերության խորքային վերափոխման մասով: Ապրիլի պատերազմից հետո Ռուսաստանը ստիպված էր Հայաստանի հանրային կարծիքի ճնշման տակ նկատելիորեն փոխել իր մարտավարությունը, բայց Ռուսաստանի ռազմավարությունը՝ Հայաստանի և հայերի շահի ու անվտանգության հաշվին հասնել Կովկասում և լայն տարածաշրջանում սեփական դիրքի պահպանմանը, համենայնդեպս, առայժմ չի դրսևորել փոխվելու միտում: Դա իհարկե էապես կախված է նաև թե՛ Հայաստանի հասարակության, թե՛ նաև Հայաստանի իշխանության պահվածքից: Միևնույն ժամանակ, նույն ապրիլի իրադարձությունները ցույց տվեցին, որ եթե անգամ Հայաստանի իշխանությունը չի դիմադրում ռուսական քաղաքականությանը, միևնույն է, Հայաստանի հանրության առաջ Ռուսաստանը չի ազատվում դրա աղետալի հետևանքի համար պատասխանատվությունից:
Շարունակությունը` այստեղ
10:13
09:45
09:32
09:15
09:01
19:17
17:32
17:02
16:45
16:23
16:02
15:44
15:28
15:15
14:55
14:36
14:21
14:09
13:56
13:25
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | ||
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | |
| 28 | 29 | 30 | |||||
09:45
09:32
09:15
09:01
09:54
09:35
09:02
09:46
09:37
09:17
09:02
09:46
09:34
09:17
09:02
00:00
00:00
00:00
00:00
09:36
09:27
09:14
09:01
09:45
09:38
09:27
09:02
09:56
09:45
09:34
09:18
09:57
09:46
09:39
09:28
09:14
09:15
09:02
09:44
09:12
09:26
09:45
09:35
09:17
09:02
09:46
09:34
09:16
09:02
09:45
