Քոչարյանի թիմը վերադառնո՞ւմ է, թե՞ քանդվում

07.06.16 | 20:16

Արմեն Գևորգյանի նշանակումը Անվտանգության խորհրդի քարտուղարի պաշտոնում առաջ բերեց Սերժ Սարգսյան-Ռոբերտ Քոչարյան փոխհարաբերության, պայմանավորվածությունների կամ կոնֆլիկտի վերաբերյալ դիտարկումների նոր ալիք: Պատճառն այն է, որ Գևորգյանն ասոցացվում է երկրորդ նախագահի հետ, երկար տարիներ եղել է նրա հավատարիմ, վստահելի թիմակիցներից մեկը:

Այս տեսանկյունից, իհարկե, այդ նշանակումը հարց առաջ բերեց, թե արդյոք այստեղ կա՞ որոշակի պայմանավորվածություն, իհարկե՝ առավել լայն քաղաքական համատեքստով: Առավել ևս, որ Ռոբերտ Քոչարյանն իր վերջին հարցազրույցում բավականին, նույնիսկ անհամեմատելի և անսովոր մեղմ էր Սերժ Սարգսյանի դիրքերին առնչվող հարցերում:

Կռահելու համար, թե արդյոք կա՞ն մեծ շրջանակով պայմանավորվածության նախադրյալներ, հարկ է առաջ գնալ որոշակի պարզ հարցերի պատասխաններ գտնելու տարբերակով: Օրինակ՝ արդյոք Սերժ Սարգսյանն ունի՞ Ռոբերտ Քոչարյանի հետ պայմանավորվելու, առավել ևս նրան ընդառաջ գնալու և նրա հավատարիմ անձանցից մեկին ԱԽ քարտուղարի պաշտոն վստահելու կարիք:

Այն, որ Սերժ Սարգսյանի ներքին դիրքերը բավական թույլ են զրոյական լեգիտիմության և աղետալի սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի հետևանքով՝ կասկածից վեր է: Բայց Ռոբերտ Քոչարյանն ունի՞ ուժ, որ օգնի Սերժ Սարգսյանին: Ի՞նչ ուժ, ռեսուրսներ է պահպանել Ռոբերտ Քոչարյանը: Սերժ Սարգսյանն այսօր ավելի՞ թույլ է, քան 2015-ի փետրվարին, երբ կոշտ կերպով խաղից հանեց Գագիկ Ծառուկյանին և փաստորեն օդում թողեց մի ամբողջ ոչ իշխանական բևեռ և լուծարեց կուսակցություն, որի ժողովրդականությամբ իր ուրախությունը Ռոբերտ Քոչարյանը չէր թաքցնում: Սերժ Սարգսյանն անցնող մեկ տարվա ընթացքում թուլացե՞լ է, իսկ Քոչարյանն ուժեղացե՞լ, որ Սարգսյանն ունի նրա հետ պայմանավորվելու և նրա թիմակցին իշխանական պաշտոն տալու անհրաժեշտություն:

Այս հարցերին, իհարկե, դժվար է միանշանակ պատասխան տալ՝ առնվազն այն պարզ պատճառով, որ Հայաստանի իշխանական համակարգը սահմանադրական չէ, հետևաբար ռեսուրսների և փոխհարաբերությունների հիմնական մասը հանրային տեսանելիության դաշտում չէ: Ըստ այդմ, հարցերն առկա են, իսկ պատասխանները դրսևորվում են ժամանակի ընթացքում, ինչպես հենց նույն 2015-ի փետրվարին: Քանի որ այդ հարցերին զուգահեռ՝ նույն կերպ առկա են նաև տրամագծորեն այլ հարցեր:

Օրինակ՝ արդյոք Սերժ Սարգսյանը չի՞ շարունակում քանդել այն իշխանական շրջանակը, որի վրա կարող էր իր քաղաքական ծրագրերը կառուցել Ռոբերտ Քոչարյանը, որն այդպես էլ մինչև այժմ չհամարձակվեց հստակ հայտարարել իր որևէ քաղաքական հավակնության մասին: Սերժ Սարգսյանը վերցրեց Գագիկ Ծառուկյանին, հետո ՀՅԴ-ին, որը ևս քոչարյանական հենարանի ընկալում ուներ, հիմա Արմեն Գևորգյանին է վերցնում՝ հայտարարելով, որ 20 տարի ճանաչում է նրան և ոչ մի անգամ չի տեսել, որ խնդիր չլուծի: Այսինքն՝ Սարգսյանը այդպիսով ակնարկում է, որ Գևորգյանի հարցում իր համար փակ, գաղտնի բաղադրիչ գոյություն չունի:

Ինչ խոսք, ներկայիս գործընթացների առաջ բերած այդ հակադիր, բևեռային հարցադրումների պատասխանները առավել շոշափելի կդառնան նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում և առավել ևս՝ ընտրական պաշտոնական արդյունքների տեսքով: Մի հարցում Սերժ Սարգսյանը բավական կանխատեսելի է՝ առավել վճռորոշ ներքաղաքական էպիզոդներում նա խթանում է հնարավորինս մեծաքանակ սուբյեկտային ակտիվություն՝ այդպիսով թուլացնելով ճնշման կենտրոնացումը իր վրա:

1in.am