Ժիրայր Սէֆիլյանի ձերբակալության վերաբերյալ իշխանության մոտիվների որոնման հանրային փորձերը շարունակվում են՝ պտտվելով ներքին ու արտաքին հնարավոր պատճառների շուրջ: Այս առումով ուշադրություն է հրավիրվել մի շարք հանգամանքների վրա՝ սկսած Սանկտ Պետերբուրգի հանդիպումներից մինչև Հռոմի պապի այց:
Մի հանգամանք, սակայն, կարծես մնում է ստվերում: «Նոր Հայաստանի» առաջնորդի ձերբակալությունը տեղի է ունենում Ընտրական օրենսգրքի, այսպես ասած, վերաքվեարկության գործընթացին զուգահեռ: Սա իսկապես բավականին հետաքրքրական գործընթաց էր, երբ ընդունված օրենսգիրքը, որը կարծես թե ոչ մի դիմադրության չէր արժանացել, իշխանությունները կրկին վերադարձրին հասարակական-քաղաքական կյանքի օրակարգ, թարմացրին և, այսպես ասած, «ընդլայնեցին կոնսենսուսը»՝ փոխելով որոշակի պայմաններ և ընդունելով նորերը:
Իհարկե, այստեղ կան բազմաթիվ հարցեր, առավել ևս, որ այդ ամենի իրականացումը դեռ պետք է ֆինանսավորվի, դեռ պետք է գտնվի դրա աղբյուրը: Սակայն ինքնին այն, որ իշխանությունն իր իսկ ձեռքով որոշեց թարմացնել «կոնսենսուսը», արդեն իսկ հետաքրքիր էր:
Ինչո՞ւ գնալ զիջման ընդդիմադիր պահանջներին, եթե չկար որևէ լարված վիճակ, որևէ ճնշում, որևէ աղմուկ և ճգնաժամ: Կնշանակի, որ իշխանություններն ունեին այդ զիջմանը գնալու այլ պատճառներ, որոնք չեն երևում: Այսինքն՝ կային երևույթներ և իրողություններ, որոնք իշխանությանը մղեցին նոր ծավալի փոխզիջման կամ փոխզիջման նոր ծավալների:
Եվ ահա այս ֆոնին էլ տեղի է ունենում առավել արմատական դիրքերից հանդես եկող ուժի առաջնորդի՝ Ժիրայր Սէֆիլյանի ձերբակալումը: Առավել ևս, որ Սէֆիլյանի առաջնորդած ուժն ըստ էության առանձնապես հոծ բանակ չուներ իր թիկունքում և կարծես թե էական վտանգ չէր ներկայացնում իշխանության համար:
Սակայն այստեղ երկու գործընթացների համադրումը ուշագրավ է: Մի կողմից՝ իշխանությունը գնում է ոչ այդքան տեսանելի պատճառներով ԸՕ հարցում նոր փոխզիջման՝ արդեն իսկ ընդունված ԸՕ հարցում, մյուս կողմից՝ հանկարծ տեղի է ունենում ըստ էության որևէ առանձնակի ակտիվություն չցուցաբերող ուժի առաջնորդի ձերբակալում:
Հատկանշական է այս կոնտրաստում այն, որ մի տեղում ցուցաբերելով փոխզիջում՝ իշխանությունը մյուս տեղում դրսևորում է կոշտ, ուժային պահվածք: Եվ այս կոնտրաստում ըստ երևույթին պատճառներից մեկն այն է, որպեսզի ԸՕ հարցում կատարված փոխզիջումը կամ զիջումը չդիտարկվի որպես իշխանության թուլություն, չդիտարկվի որպես իշխանական դիրքերի սասանում, և որպեսզի չստեղծվի տպավորություն, թե իշխանությունը կորցնում է վերահսկողությունն ու իրավիճակի լիարժեք տիրապետումը:
Պետք չէ թերագնահատել ներկայիս իրավիճակը, որովհետև այդ մտորումները իշխանության մոտ կարող են առաջ բերել վտանգի զգացում, ընդ որում՝ առաջին հերթին իր իսկ ներսի տրամադրությունների հանդեպ:
Ավելին՝ ներկայումս իշխանությունը Հայաստանում ավելի շատ տագնապներ ունի ոչ թե հանրությունից, հանրային շրջանակներից, այլ ավելի շատ իշխանական համակարգի շրջանակներից: Հանրային-քաղաքական դաշտը պարզապես ծառայում է որպես այդ տագնապները սպասարկելու դաշտ: Եվ այս իմաստով մի կողմից դրսևորելով կարկանդակային քաղաքականություն՝ իշխանությունը մյուս կողմից մտրակն է դրսևորում՝ որևէ պատրանք կամ թյուրըմբռնում թույլ չտալու և գայթակղություններ չառաջացնելու համար:
Հայաստանի իշխող համակարգը չի կարող այլ կերպ, այդ համակարգի համար առանցքային գործոնը շարունակում է լինել ուժը:
22:45
22:19
22:02
15:35
15:17
14:53
14:49
14:22
14:09
13:59
13:45
13:27
11:44
11:22
11:05
10:44
10:34
10:16
10:07
23:35
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | |||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | |
| 30 | |||||||
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
09:56
09:45
09:33
