Այն փաստը, որ նորաստեղծ «Համախմբում» կուսակցության գրասենյակի առաջին այցելուներից մեկը դարձավ Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան Ռիչարդ Միլսը, ոչ միայն հատկանշական է, այլև խիստ տրամաբանական: Իսկ ուրիշ ո՞ր երկրի դեսպանը պիտի այցելություն տար Վարդան Օսկանյանին և նրա համախոհներին, եթե նախկին ԱԳ նախարարը միշտ դիտվել է մեր երկրում արևմտյան շահերի արտահայտիչը, եթե նրա կայուն ֆինանսական հոսքերը բացառապես երաշխավորված են եղել այդ երկրի հանդեպ ընդգծված համակրանքով, և եթե այսօր էլ «Համախմբումը» ակնկալում է ամուր թիկունք՝ հանձին վաշինգտոնյան քաղաքական ներկայացուցչության:
Սա է պատճառը, որ երբ ընթերցում ենք «Համախմբում» կուսակցության մամուլի ծառայության տարածածպաշտոնական հաղորդագրության բովանդակությունը՝ հասկանալու համար, թե հատկապես ո՞ր խնդիրներն են նման հանդիպման անհրաժեշտությունը թելադրել, ապա անմիջապես պարզ է դառնում, որ զրուցելու, առավել ևս քննարկումներ անցկացնելու որևէ հիմք, թեմա և նյութ չկա, եղածը սոսկ ցուցադրական կամ գուցե թե քաղաքավարական այց է՝ կողմերի սերտ համագործակցությունը նախանշող և նրանց հայացքների ընդհանրությունը վկայակոչող ատրիբուտներով:
Ի՞նչ կարող է Օսկանյանը ասել դեսպան Միլսին Ղարաբաղի հակամարտության խաղաղ կարգավորման հարցի մասին, որ դեսպանն արդեն չգիտի: Դեսպանատան քաղաքական և տնտեսական բաժնի ղեկավարի տեղակալն ի՞նչ մանրամասներ պիտի արծարծի մի կուսակցության հետ, եթե վերջինս ոչ միայն դեռ չի կայացել, այլև որևէ մասնակցություն, դերակատարություն կամ ազդեցություն ունենալ չի կարող ԱՄՆ - Հայաստան տնտեսական շփումների դաշտում: Ինչպե՞ս կարող է կուսակցության փոխնախագահ Էլինար Վարդանյանը այնպիսի մի միտք արտաբերել, որը հետաքրքրություն կներկայացնի ամերիկացիների համար: Եվ եթե այս շարքում կա գեթ մեկ օրակարգային հարց, որն ամեն դեպքում կարող է առաջ բերել երկուստեք հետաքրքրություն, ապա դա 2017թ. կայանալիք խորհրդարանական ընտրություններն են: Օսկանյանն անպայման կցանկանա ստանալ երաշխիքներ դրսից, ամերիկյան կողմն էլ դրա դիմաց որոշակի ծառայություններ կպահանջի: Եվ քանի որ այդ հարցում Օսկանյանն արդեն հարուստ փորձ ունի, ապա Ռիչարդ Միլսը պիտի որ «Համախմբման» գրասենյակը լքեր բավականին բարձր տրամադրությամբ:
Հիմա մնում է սպասել, թե «կոմպլեմենտարության» կնքահայր կուսակցապետը ինչպես պիտի մի կաթսայի մեջ եփի Վաշինգտոնի պատվերները, Ռոբերտ Քոչարյանի շահերը, ընտրազանգվածի տրամադրությունները, առանձին կուսակցականների քմահաճույքները և ակնկալվող մյուս այցելուներին ևս բավարարված ճանապարհ դնելու վարպետությունը: Իհարկե, ամերիկացիների համար ցանկալի կլիներ ի դեմս Օսկանյանի տեսնել արևմտամետ ընդդիմություն, իհարկե, Օսկանյանն էլ, իր հերթին, կփորձի համոզել նրանց, որ հենց այդպիսի ընդդիմություն էլ կլինի և Ռոբերտ Քոչարյանը կուսակցության հետ կապ չունի: Հնարավոր է, որ ամերիկացիները մի պահ խաբնվեն: Բայց հետո ի՞նչ կանեն, երբ պարզվի, որ Վարդան Օսկանյանն իր կուսակցության վրա այնքան ազդեցություն ունի, որքան Հայաստանի ցանկացած քաղաքացի, այսինքն` ոչ մի ազդեցություն: Կապրենք` կտեսնենք:
17:56
17:43
17:26
17:06
16:05
15:44
15:19
15:04
14:46
14:22
14:06
11:03
10:45
10:23
10:06
09:49
09:36
09:15
09:02
18:52
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | |
| 29 | 30 | 31 | |||||
09:49
09:36
09:15
09:55
09:42
09:33
09:19
09:02
09:44
09:35
09:17
09:47
09:27
09:15
09:01
09:16
09:01
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
09:45
09:32
09:15
09:01
09:56
09:46
09:33
09:24
09:17
09:01
09:46
09:35
09:22
