Ներկայումս ակնհայտ է, որ ինչպես Եվրոպայում, այնպես էլ աշխարհի տարբեր երկրների ճնշող մեծամասնությունում սոցիալական լարվածությունը չի թուլանում. Հակառակը՝ այն ստանում է նոր դրսևորումներ: Պետությունների գերխնդիրն է թուլացնել այդ լարվածությունը, մեղմացնել հասարակությունների ամենաունևորների և չունևորների միջև բևեռացումը: Իսկ ինչպե՞ս անել դա:
Հարցի լուծման դասական բանալին մի կողմից նոր և զանգվածային աշխատատաեղերի ձևավորումն է, մյուս կողմից՝ մասնագետների անընդհատ վերապատրաստումը,ծերերին և հաշմանդամներին հավասարաչափ օժանդակությունը: Մեկ բան ակնհայտ է. առավել մեծ եկամուտ ունեցողներից պետք է ավելի շատ եկամտահարկ պահել պետական բյուջե՝ ի օգուտ ավելի նվազ եկամուտ ունեցողների: Սակայն դրա ևս մինչև վերջ արդարացի չէ: Արդի պետությունները պետք է սահմանեն նվազագույն եկամուտ հասկացությունը: Դա պետք է անել համապատասխան օրենքնեով՝ սահմանել նվազագույն կենսաապահովման զամբյուղը, իսկ նվազագույն աշխատավարձը և թոշակը պետք է համարժեք լինեն դրան: Հատկապես կարևորում ենք, առաջին անհրաժեշտության ապրանքների զամբյուղի և դրանց գնաճ հասկացողությունների սահմանումը:
Իհարկե, մյուս կողմից, քանի որ աշխատուժը թևակոխում է չորրորդ արդյունաբերական քաղաքականության ժամանակաշրջանը, պարզ է դառնում, որ նոր և բարձր տեխնոլոգիաների կիրառման հետևանքով նաև աշխատատեղեր են փակվելու: Ուստի, շատ կարևոր է մարդկանց նախապատրաստել դրան, հատկապես միջին և բարձր տարիք ունեցողներին՝ նրանց առաջարկելով վերապատրաստվել: Պետությունները պետք է հաճախ իրենց վրա վերցնեն նրանց վերապատրաստման ծախսերն իրենց վրա, քաղաքացիների համար ձևավորելով տեսանելի և վստահություն ներշնչող ապագա:
Մյուս կողմից երիտասարդնելն էլ պետք հնարավորություն ունենան ավելի շատ ինքնուրույն ապրելու և ինքնուրույն սեփական տնտեսությունը և բիզնեսը ունենալու հնարավորություն: Այսպիսով, չպետք է հակադրենք մեծահասակներին և երիտասարդներին, ունևորներին և չունևորներին:
Հենց օրենքով նվազագույն եկամտի սահմանումը և ապահովումը նպատակ ունի հավասարակշռելու և կոմպրոմիսային դարձնելու տարբեր սերունդների հարաբերությունները, հակազդելու և չթողնելու որպեսզի իրականացվի սոցիալական դեմպինգ: Սա կարծում եմ, գերարդիական է: Այս բազայի վրա կարելի է ձևակերպել նաև հասարակության կոնսենսուս: Դրա արդյունքում կարելի է նաև հասարակության նվազ եկամուտ ունեցողների և նրանց զավակաների համար ապահովել բարձրակարգ կրթական և առողջապահական ծառայություններից օգտվելու իրավունք: Դրանով իսկ այդ քաղաքացիները կդառնան առավել մրցունակ՝ առողջ և կրթված քաղաքացիներ, բումերանգի էֆեկտով կկրճատեն պետական բյուջեների սոցիալական ծախսերը, հետ կվերադարձնեն ձեռնարկություններին և պետությունը բարձրակարգ գիտելիքների և մենեջմենթի միջոցով հավելյալ արդյունք և արժեք:
Այս հարցի լուծումը խոհափիլիսոփայականից պետք է դարձնել պրակտիկ: Ուստի ներկայացված զեկույցը կարելի է արժևորել և լրացնել պրակտիկ իրականացման նոր գործիքներով:
23:45
20:45
20:19
20:03
16:24
16:11
15:51
15:35
15:17
15:17
14:52
14:35
14:18
12:52
12:35
12:17
12:03
11:36
11:23
11:12
14:05 25.06.25
13:22 25.06.25
12:38 25.06.25
13:45 25.06.25
16:24 26.06.25
15:11 25.06.25
14:24 25.06.25
11:17 25.06.25
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | |||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | |
| 30 | |||||||
09:44
09:23
09:02
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
