Վերջին տարիներին Հայաստանի հասարակական-քաղաքական կյանքում մի տենդենց է ակնհայտ կերպով արմատավորվում՝ դա Արևուտքի գումարներով կամ պարզապես պատվերով տարբեր տրամաչափի վերլուծաբաններին և քաղաքագետներին Հայաստանում դեսանտ իջեցնելն է, որոնք այստեղ պետք վարեն առաջին հերթին պրոարևմտյան գործունեություն՝ գլխավորապես սևացնելով Արևուտքի շահերին հակասող ամեն ինչ: Նմանների թվին է դասվում Հայկ Ա. Մարտիրոսյանը, ով բացի իր արևմտամոլությունից, նաև աչքի է ընկնում շատ վտանգավոր ռևանշիստա-ռազմամոլական հայտարարություններով: Առանց իրավիճակին տեղյակ լինելու՝ շարունակ կոչ է անում անցնել գրոհի ու սրբել, ավերել, ջարդել, գրավել Արցախին հարևան ադրբեջանական տարածքները (Թարթառ, Բարդա, Եվլախ, Աղջաբեդի): Ու սա ասում է մի մարդ, ով բանակ տեսել է միայն հեռուստացույցով, և թե ո՞ւմ հաշվին է նա ցանկանում իրականացնել այդ ռազմական գործողությունները, ռազմականապես գերհագեցած Ադրբեջանի դեմ պայքարում, նա այդ հարցն անպատասխան է թողնում: Հասարակ զինվորն ի՞նչ անի, որ Հայկ Մարտիրոսյանն իր ուսման ընթացքում, հավանաբար, ոգևորված լինելով ճապոնական միլիտարիզմի կնքահայրեր Յոձի Յամամոտոյի և Հիդեկե Տոձիոյի գործունեությամբ, այսօր իր մեջ կուտակված ռազմամոլությունը փորձ է անում մտցնել հայ հասարակական շրջանակներն ու քաղաքական դաշտը:
Եվ ընդհանրապես, որևէ մեկն այս ընթացքում լսե՞լ է քաղաքագիտության այդ «դոկտորի» որևէ դրական խոսք: Անըդհատ վատաբանում է, վիրավորում է, վատ իրադարձություններ և ապագա է կանխատեսում, այսինքն՝ ասածի տակն ու գլուխը բացասական երանգների մի ամբողջ հավաքածու է: Քանի խոսք գնաց նրա դոկտոր լինելուց, ասենք, որ մեր քաղաքագետ պարոնը առիթը բաց չի թողնում ամեն անգամ նշելով, թե բա, տեսեք, ես քաղաքագիտության դոկտոր եմ, ավարտել եմ Սորբոնը և այլն, և այլն: Մարդիկ էլ, անտեղյակ լինելով, մտածում են, թե ինչ մտքի գիգանտ է իրենց առջև, նման երիտասարդ հասակում՝ դոկտոր, այն էլ Սորբոնի: Ճշտենք՝ նախ Արևմուտքում գիտությունների թեկնածու հասկացողություն չկա, և եթե PhD-ին պաշտպանում են, ապա միանգամից դոկտոր են կոչվում, այնինչ այստեղ այն հավասարազոր է գիտությունների թեկնածուի աստիճանին: Եվ երկրորդը՝ նրա նշած Սորբոնում, որը 1970-ից բաժանվեց 13 անջատ համալսարանների, նա սովորել է այդ համալսարաններից ամենացածր վարկանիշ ունեցող համալսարանում (Փարիզ 2-ում), որն այսօր 601-րդն է աշխարհում: Համեմատության համար նշենք, որ Մոսկվայի պետական համալսարանը 108-րդն, իսկ նրա alma mater-ը կրկնակի անգամ հետ է Նովոսիբիրսկի և Տոմսկի պետական համալսարաններից, էլ չենք ասում ղազախական 7 համալսարանների մասին, որոնք իրենցից հետ են թողել Փարիզի 2 Ասսասին:
Ու այս ամենից հետո մեր նյույորքաբնակ բարեկամը, 1000-ից մեկ գալով Հայաստան, իրեն թույլ է տալիս նման վտանգավոր և արկածախնդրության տանող հայտարարություններ անել, բոլորին բարձրից նայել, ինչ է թե ինքը Սորբոնի դոկտոր է, իսկ թե ի՞նչ է Սորբոնի դոկտորը, տեսաք վերոգրյալ: Այսինքն՝ Տոմսկում ժամանակավորապես հաստատված խոպանչի Վոլոդյան, ով սեր ունի կրթության հանդեպ, կարող է դիմել ասպիրանտուրա, և պաշտպանելով թեկնածուական թեզ, դառնա գիտությունների թեկնածու, իսկ դա էլ միջազգային չափանիշներով ավելի բարձր կգնահատվի, քան Մարտիրոսյանի դոկտոր լինելը (չէ որ Տոմսկի պետական համալսարանի վարկանիշը ավելի բարձր է, քան Փարիզ 2-ին, և այնտեղի դոկտորն էլ, Տոմսկի թեկնածուին համահավասար աստիճան է):
Ինչ վերաբերում է նրա թեզին, ապա պետք է ասել, որ չնայած նա այն պաշտպանում էր օտար երկրում, միևնույն է դա նրան չի խանգարել, որ նա Հայաստանը և նրա իշխանություններին պախարակի, նախագահներին՝ Տեր Պետրոսյանից սկսած, մինչև Քոչարյան ու Սարգսյան ներկայացնի որպես դավաճան ու արյունոտ ձեռքեր ունեցող: Մի բան պետք նշել, այդ թեզը գրված է անլուրջ, ոչ գիտական ու ժուռնալիստական ոճով, և սա Փարիզ 2-ի վարկանիշի այդքան ցածր լինելու մասին է խոսում, քանզի որևէ լուրջ համալսարան նրան այս թեզի համար աստիճան չէր տա:
Իսկ այսօր էլ, մեր «դոկտորը», հանդիմանելով նույնիսկ նախագահին, կանգնում ու ասում է, թե ինչո՞ւ եք ցավակցում՝ Ստամբուլի ահաբեկչության հետ կապված, առանց մտածելու, որ դրա հասցեատերը զոհերի հարազատներին են, և այդ զոհերի կեսը օտարերկրացիներ են: Կամ, երբ Հայաստանում ավտոբուսը պայթեց, նա պնդում էր, որ դա կոնկրետ ահաբեկչություն է: Ընդունեք՝ նման ոչ պրոֆեսիոնալ քաղաքական գնահատականները հարիր չեն նույնիսկ Փարիզ 2-ի դոկտորին, ով նույնիսկ չի կարողանում տարբերակել, որ ցավակցությունն ընտանիքներին է ուղղված, այլ ոչ՝ Թուրքիային:
Ամեն ինչին արձագանքող քաղաքագետը ոչ մի բան չասեց և չգրեց Հռոմի Պապի գերհաջողված այցի հետ կապված, որը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, որ նա, տեղը նստած, սպասում է որևէ «անհաջողության», որ քննադատի, իսկ հաջողություններով, երևի թէ, չի էլ ուրախանում, չէ որ դա նրան զրկում է խոսելու թեմայից: Տա ԱՍՏՎԱԾ, որ Հայաստանը այն աստիճանի զարգացած պետություն դառնա, որ տեղի ու անտեղի նման ճամարտակողները մնան «անգործ»:
Հ.Գ. Իսկ ինչ վերաբերում է նյույորքաբնակ պարոնի՝ իշխանությունների հետ ունեցած մեկամսյա սիրախաղին (մեկ ամիս աշխատեց վարչապետի օգնական), որն իրավամբ կարելի է համարել մեղրամիս, նա այնտեղ իրեն չարդարեցրեց և դուրս հրավիրվեց՝ ևս մեկ անգամ ցույց տալով, որ կարիերիզմին ուղղված շատ հզոր ներքին մղումներ ունի՝ համագործակցել այն իշխանությունների հետ, որոնց նա քննադատում էր, ապա մեկ ամիս չանել դա, իսկ դրանից հետո կրկին շարունակել:Ի՞նչ է սա, եթե ոչ քաղաքական աճպարարություն:
15:24
14:44
14:18
14:04
13:43
13:19
13:04
12:46
12:16
12:02
12:02
11:48
11:33
21:57
20:35
18:54
18:09
17:45
17:21
17:05
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | ||||
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | ||
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:45
09:36
09:29
09:14
09:02
09:46
09:44
09:35
09:29
09:16
09:02
09:58
09:47
