Օրհներգից մինչեւ կապույտ մազեր․ ի՞նչ է քննարկվում սոցիալական մեդիայում. hraparak.am

04.02.19 | 23:50

Նոր խորհրդարանի «քարը ծանր» է։ Ինչ սկսել է իր աշխատանքները՝ նորընտիրների ամեն մի խոսք, առաջարկ քննարկման թեմա է դառնում «Ֆեյսբուք»-ում եւ մամուլում։ Օրհներգը պե՞տք է փոխել, թե՞ ոչ, վերադառնալ հի՞ն օրհներգին, թե՞ մտածել նորի մասին։ ԱԺ կին պատգամավորն ինչո՞ւ է կապույտ ներկել մազերը կամ էլ նրա սանրվածքն է ոմանց քիմքին ոչ հարիր։ Կարեւոր չէ։ Կարեւորը, որ քննարկման թեմա լինի, ընդ որում՝ ոչ այնքան կարեւոր կամ շատ անկարեւոր հարցերի շուրջ։ Ասել է թե՝ կոստյում-գալստուկով ԱԺ ներկայացող պատգամավորները լուրջ-լուրջ օրինագծերի վրա են աշխատում գիշեր-ցերեկ, ներքին եւ արտաքին քաղաքական հարցերի շուրջ հստակ դիրքորոշում ու տեսակետ հայտնում լրագրողական ձայնագրիչ-բարձրախոսների առջեւ, իսկ կապույտ մազերով կին երեսփոխանը՝ ոչ։

Մանիպուլյացիան, իրական խնդիրներից հասարակության ուշադրությունը շեղելը, ցավոք, դարձել են 21-րդ դարի լրագրության, սոցիալական մեդիայի անբաժան ուղեկիցները եւ քննարկումների, բանավեճերի սարդոստայն են քաշում նույնիսկ փորձառու, ինտելեկտուալ ընթերցողներին։ Եվ ամեն ինչ խառնվում է մի խառնարանում, թացն ու չորն իրարից չեն տարբերվում, որովհետեւ ընթերցողը, սոցիալական ցանցի օգտատերը ոչ թե ԱԺ պատգամավորի արտահայտած մտքերն է քննարկում այս կամ այն հարցերի մասին, այլ՝ նրա մազերի գույնը։ Հենց մազերի գույնն է դառնում այն առանցքային թեման, որի ստվերում մոռացվում, հետին պլան են մղվում երկրին, պետականությանը, Արցախյան հիմնախնդրին, տնտեսությանը, մշակութային քաղաքականությանը վերաբերող շատ դրույթներ ու առաջարկներ։ Նույնիսկ կարեւոր չէ, թե նորաթուխ ԱԺ պատգամավորը ինչ է մտածում կամ խոսում այդ թեմաների մասին, կամ ինչ առաջարկներ ունի։ Կարեւոր չէ, թե ինչ է մտածել, ինչ սկզբունքներ եւ դիրքորոշումներ է ունեցել տարբեր հարցերի մասին նա մինչեւ ԱԺ գնալը, եւ այնտեղ գնալուց հետո էլ ինչպես է պայքարելու իր սկզբունքները կյանքի կոչելու համար։ Կարեւոր չէ նաեւ, թե մազերի տարբերվող գույնից զատ՝ նա ուրիշ ինչ արժեքներ է դավանում, ինչով է տարբերվում իր մյուս՝ 131 գործընկերներից, որոնց արտաքինն այդքան բուռն քննարկման չի արժանանում հայկական սոցցանցերում։ Նույնիսկ վերջերս աղմուկ բարձրացրած օպտիմալացման, պարգեւավճարների թեմաներն են խամրում նման քննարկումների ֆոնին, որովհետեւ էլ հրատապ չեն։ Չի քննարկվում նաեւ, թե կրթության եւ գիտության, մշակույթի նախարարությունների մեկտեղումը կոնկրետ ինչ է տալու մեր կրթությանը, գիտությանը եւ մշակույթին, երբ հենց մի նախարարը կարող է խճճվել կուտակված խնդիրների ցանցում։

Մի խումբ պահանջում է օր առաջ վերանայել «Հայոց պատմության» դասագրքերը եւ դրանք թոթափել նորագույն շրջանի մասին մատուցվող կեղծիքից, մեկ այլ խումբ վիճարկում է դպրոցներում «Հայոց եկեղեցու պատմություն» առարկայի ուսուցման նպատակահարմարությունը, երրորդներն արծարծում են գիտության ոլորտում բարեփոխումներ անելու անհրաժեշտությունը։ Այս պահանջները մերթ ընդ մերթ երեւում են հենց նույն «Ֆեյսբուք»-ի հարթակներում, ծիկրակում կապույտ մազերի մասին տեղատարափ քննարկումների արանքում։ Մի տեղ օրերս աչքովս ընկավ, թե ԱԺ ՀՀԿ-ական նախկին պատգամավորները տարակուսած են նորերի չիմացությունից, մեկն էլ հիշեցրել էր, թե նույնիսկ Շմայսը գիտեր Հելսինկյան եզրափակիչ ակտի երեք հիմնարար սկզբունքները, որոնց հիման վրա պետք է կարգավորվի ղարաբաղյան հակամարտությունը։ Իսկ ահա նոր ԱԺ պատգամավորներից քանի՞սը գիտեն այդ սկզբունքները։ Արժե իմանալ։ Գոնե ԱԺ արտաքին հարաբերությունների մշտական հանձնաժողով գործուղվողները, կարծում ենք, պետք է անակնկալի չգան, երբ խորհրդարանի միջանցքում որեւէ լրագրող մոտենա եւ այս շատ պարզունակ հարցն ուղղի իրենց։ Բարդերի մասին էլ չենք խոսում։ Եվ գոնե այս դեպքում պարզ կլինի, թե արեւմտյան համալսարանների կամ քոլեջների վկայագրերը թափահարող, իրենց կենսագրության մեջ տեղական եւ միջազգային սեմինարներին մասնակցության մասին անթաքույց հպարտությամբ հիշատակող քանի՞ ԱԺ պատգամավոր է ունակ մեր ազգային-պետական հարցերն արծարծել միջազգային հարթակներում։

hraparak.am