Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը Իրանում հայ համայնքի հետ հանդիպմանը հայտարարել է առաջիկայում Ադրբեջանի նախագահ Ալիևի հետ սպասվող նոր հանդիպման մասին: Թե որտեղ, ինչ պայմաններում է լինելու հանդիպումը՝ Նիկոլ Փաշինյանը չի մանրամասնել: Նա հայտարարել է միայն, որ հանդիպումները չունեն կոնկրետ օրակարգ, և քննարկումները բանակցային ֆորմատի շուրջ են, և մինչև այդ հարցում չլինի հստակեցում, խոսք չի կարող լինել օրակարգային բանակցության մասին: Նիկոլ Փաշինյանը նշել է, որ Երևանը ներկայումս դրել է բանակցային գործընթացում Արցախի սուբյեկտության բարձրացման հարց, և Հայաստանի վարչապետը չի կարող բանակցել Արցախի անունից, Արցախի անունից պետք է բանակցի Արցախի իշխանությունը: Փաշինյանը հայտարարել է, որ հանդիպումների խոսակցության նյութը խաղաղ կարգավորման հնարավորություններն են՝ միաժամանակ ավելացնելով, որ ինքն այսօր, ցավոք, չի տեսնում այդ հարցում առաջընթաց: Նիկոլ Փաշինյանի հայտարարությունն Ալիևի հետ հանդիպման պայմանավորվածության մասին թերևս շարունակությունն է տարածաշրջան Մինսկի խմբի համանախագահների այցի՝ Երևան և Բաքու: Դա նշանակում է, որ Փաշինյան-Ալիև հանդիպումներն այդուհանդերձ այդ միջնորդական ձևաչափի վերահսկողության ներքո են, և թյուր է տպավորությունը, թե Դուշանբեն ու Դավոսը միջնորդական ձևաչափի վերահսկողությունից դուրս գալու միտում է: Միաժամանակ, Իրանում Փաշինյանի հայտարարությունը հետաքրքիր է նրանով, որ Երևանը փաստորեն առաջին անգամ արձանագրում է, որ չի կարող խոսք լինել կարգավորման շուրջ «բանակցության» մասին, քանի դեռ հստակ չէ ֆորմատը: Իսկ ֆորմատի նշաձողն էլ սահմանվում է Արցախի սուբյեկտային մասնակցությունը: Այլ կերպ ասած, իհարկե՝ դիվանագիտական մեղմ երանգներով և տոնայնությամբ, բայց Նիկոլ Փաշինյանն Իրանում փաստորեն անում է բավականին կարևոր մի արձանագրում՝ մինչև Արցախը չմիանա բանակցային ֆորմատին իր սուբյեկտությամբ, հնարավոր չէ խոսել կարգավորման ուղղությամբ առարկայական բանակցության մասին, և Փաշինյան-Ալիև հանդիպումներն այդ մասին լինել չեն կարող: Այդպիսով, գործնականում հնչում է վերջնագրային բնույթի հայտարարություն, միևնույն ժամանակ, սակայն, առանց այդօրինակ ուղիղ ձևակերպումների, ինչը Երևանին տալիս է ճկունության հնարավորություն, բայց Բաքվին դնում որոշակի փակուղու առաջ: Երևանի այդ քայլը դիրքերի նկատելի կոշտացում է, ինչը անկասկած պատասխան է Ադրբեջանի նախագահի՝ օրեր առաջ արած ռազմաշունչ հայտարարությունների, որով Բաքուն ակնհայտորեն փորձում էր կոշտ նախապայմաններով և ռազմական շանտաժով վերահսկել գործընթացը: Երևանը փաստացի ոչ միայն չտրվեց դրան, այլև գործնականում անցնում է «հակագրոհի»՝ հռետորաբանության իմաստով: Ընդ որում, հատկանշական է, որ Փաշինյանը դա անում է ոչ միայն անմիջապես Մինսկի խմբի համանախագահների այցից հետո, այլ Իրան կատարած այցի ընթացքում: Դա հատկանշական է այն իմաստով, որ Իրանը գործնականում բացառիկ պետություն է, որ Մինսկի եռանախագահներից բացի՝ թերևս ամենից մոտն է գործընթացին, անգամ Թուրքիայից ավելի մոտ: Եվ այստեղ հատկանշական է, որ Թեհրան կատարած բարձր մակարդակի այցից և այնտեղ բարձր մակարդակի արարողակարգային ընդունելությունից հետո Նիկոլ Փաշինյանը իրանահայ համայնքի հետ հանդիպմանն անում է բավականին կոշտ հայտարարություն՝ գործնականում դնելով հարցը, որ մինչև Ադրբեջանը չբանակցի Արցախի հետ, հնարավոր չէ խոսել «բանակցության» մասին: Իր հերթին այդ հանգամանքն իհարկե հարց է առաջացնում, թե այդ դեպքում արդյո՞ք հայկական կողմի վրա չի մնա բանակցությունից խուսափելու պատասխանատվությունը: Այդ հարցը, ի դեպ, առաջանում է Հայաստանում պարբերաբար: Սակայն գործնականում դա ոչ թե ռացիոնալ հարցադրում է՝ առավել ևս ապրիլյան պատերազմից հետո, այլ ինքնախաբեություն և ծուղակ: Բանն այն է, որ Ադրբեջանն իր ամբողջ «հոգով, մտքով ու սրտով» ցույց է տվել, որ բանակցային գործընթացում ունի մեկ նպատակ՝ հայկական կողմի կապիտուլյացիա իր ամբողջական հավակնության նկատմամբ: Ըստ այդմ՝ Երևանը շատ հստակ դնում է հարցը՝ եթե նպատակը կապիտուլյացիայի շուրջ բանակցությունը չէ, ապա Բաքուն կարգավորման շուրջ պետք է բանակցի Արցախի հետ: Եթե չի բանակցում, ուրեմն հստակ է, որ նպատակը կապիտուլյացիան է, ինչի հարցում բանակցությունը ընդամենը «ընդմիջում» է ադրբեջանական ագրեսիայի փուլերի միջև: Այդ դեպքում Հայաստանը չպետք է խաղա Ադրբեջանի ժամանակի օգտին, ինչն արել է անցնող քառորդ դարի ընթացքում: Բաքուն ագրեսիայի է դիմելու, հենց ստացավ դրա, այսպես ասած, ֆիզիկական և քաղաքական հնարավորությունը: Ապրիլյան պատերազմը միայն կույրերի կամ պարզապես քաղաքականապես տգետների համար չի կարող լինել աներկբա և անկասկած վկայություն, որ բանակցությունն Ադրբեջանին կանգնեցնելու միջոց չէ, և հակառակը: Ըստ այդմ՝ պետք չէ, որ ինքներս մեզ խաբենք: Փոխարենն այդ դեպքում է, որ մենք երաշխավորված կկանգնեցնենք և զսպած կպահենք Ադրբեջանին:
17:18
16:44
16:18
16:04
15:55
15:35
15:09
14:48
14:14
13:33
13:08
12:35
12:09
11:43
11:15
10:33
10:00
17:49
17:15
16:52
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | |||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |||
09:22
09:14
09:02
09:46
09:31
09:26
09:14
09:01
09:55
09:41
09:30
09:26
09:16
09:02
09:54
09:44
09:32
09:15
09:02
09:56
09:43
09:35
09:02
09:44
09:16
09:02
09:52
09:45
09:33
09:16
09:03
09:55
09:46
09:34
09:17
09:03
09:55
09:44
09:32
09:15
09:02
09:52
09:44
09:33
09:14
09:02
09:52
09:44
09:32
09:15
