«Շատ վտանգավոր վիճակ կստեղծվի, եթե իրենք՝ Անդրկովկասի երկրները, փորձեն օգտագործել Ռուսաստանի և Միացյալ Նահանգների հակասությունները հակամարտությունը հրդեհելու համար»:
Սիրիայի հակամարտության կարգավորման հարցի շուրջ բանակցությունների ձախողումից հետո աշխարհաքաղաքական ազդեցության երկու կարևոր կենտրոնների՝ Վաշինգտոնի և Մոսկվայի հարաբերությունները, կարծես, մտնում են սրացման նոր փուլ: Ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները, Սիրիայում Ռուսաստանի, Միացյալ Նահանգների, տարածաշրջանային այլ խաղացողների կողմից հովանավորվող ուժերի միջև ռազմական գործողությունների թեժացման համապատկերում, սրվել են այն աստիճան, որ երկու երկրները սկսել են փոխադարձ սպառնալիքներ հնչեցնել միմյանց հասցեին: Մասնավորապես, ՌԴ պաշտպանության նախարարության ներկայացուցիչ գեներալ Իգոր Կոնաշենկովը ակնարկել է, թե Ռուսաստանի հակաօդային ուժերը Սիրիայում կարող են խոցել ամերիկյան ինքնաթիռները, եթե դրանք հարվածներ հասցնեն Սիրիայի կառավարական զորքերին: Պենտագոնի ներկայացուցիչը պատասխանել է այս հայտարարությանը՝ նշելով, որ Պենտագոնը անվտանգության միջոցառումներ է ձեռնարկում Սիրիայում՝ կապված ռուսական Ս-300 հակաօդային պաշտպանության համակարգերի տեղակայման հետ: Վաշինգտոն-Մոսկվա հարաբերությունների մասին չափազանց ուշագրավ հայտարարություն է արել նաև ԱՄՆ ցամաքային զորքերի շտաբի պետ Մարկ Միլլին՝ ասելով, թե ռազմական բախումը Միացյալ Նահանգների և Ռուսաստանի միջև «գրեթե երաշխավորված է»:
Այս իրավիճակում ինչպե՞ս կզարգանան Միացյալ Նահանգների կամ Արևմուտքի և Ռուսաստանի հարաբերությունները մեր տարածաշրջանի՝ Հարավային Կովկասի հարցերի շուրջ, մասնավորապես՝ Ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորման ձևաչափի շրջանակներում, որտեղ թե՛ Ռուսաստանը և թե՛ Միացյալ Նահանգները առանցքային դերակատարում ունեն:
Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Ռուսաստանի հումանիտար գիտությունների ինստիտուտի պրոֆեսոր, քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը:
– Պարոն Մարկեդոնով, որքա՞ն կարող է խորանալ Ռուսաստանի և Միացյալ Նահանգների հարաբերությունների սրումը, դա պայմանավորված է միայն Սիրիայի հարցո՞վ, թե՞ սիրիական հակամարտությունը խնդիրներից մեկն է միայն:
– Հարաբերությունները, իհարկե, մեկ վայրկյանում չեն սրվել, այդ սրումն ունի կոնկրետ նախապատմություն: Ինչ վերաբերում է կոնկրետ Սիրիայի հարցին, ապա այն ունի իր ուրույն դինամիկան, որը կապված չէ, օրինակ, Ուկրաինայի, Վրաստանի կամ այլ ուղղությունների դինամիկայի հետ:
Ինչո՞վ է պայմանավորված սրումը. երկու կողմերի տարբեր առաջադրանքներով: Եթե մի կողմը կարծում է, թե Սիրիայի խնդիրների գլխավոր պատճառը Ասադն է, և նրա հեռացումն ու ռեժիմի փոխարինումը նոր հնարավորություններ կբացի երկրի ժողովրդավարացման, իշխանության փոփոխման միջոցով, ապա ռուսական կողմը բավական կասկածամտորեն է վերաբերվում այդ հեռանկարին և համոզված է, որ եթե ռեժիմը փոխվի այն պայմաններում, երբ չկա իրական ընդդիմություն, որը կկարողանար համախմբել Սիրիայի ողջ հասարակությանը, ամենայն հավանականությամբ, հաղթանակ կտանեն ծայրահեղականները, ծայրաստիճան արմատական ուժերը: Թերևս Նահանգներն էլ, կարծես, չեն ժխտում, որ ընդդիմադիրների շարքում ծայրահեղականներ կան, բայց կարծում են, որ այնուամենայնիվ, Ասադի մեղքն ավելի մեծ է:
Այսպիսով, տարաձայնություններ կան սիրիական խնդրի լուծման թե՛ մարտավարության և թե՛ ռազմավարության մեջ: Երկու կողմերի փորձերը՝ ստեղծելու ահաբեկչության դեմ պայքարի ընդհանուր պլատֆորմ, հաջողությամբ չպսակվեցին, քանի որ Մոսկվան առանձնակի տարբերություն չի տեսնում այնպիսի խմբավորումների միջև, ինչպիսիք են «Ահրար աշ-Շամը» կամ «Ջեյշ ուլ-Իսլամը», «Ջահբաթ ան-Նուսրան» և ԴԱԻՇ-ը: Ակնհայտ է, որ չափազանց դժվար է մեկը մյուսից տարանջատել՝ հատկապես ռազմական գործողությունների պայմաններում:
Մենք չենք կարող հերքել երկու երկրների հարաբերությունների ավելի լայն համատեքստերը: Անշուշտ, Միացյալ Նահանգները համարում է Ռուսաստանը իր եվրասիական մրցակիցը, հետխորհրդային տարածքում կուտակվել է տարաձայնությունների շատ լայն շրջանակ: Չէի ասի, թե հետխորհրդային տարածքը Մոսկվայի համար առանձնահատուկ ազդեցության գոտի է, ավելի շուտ՝ հատուկ հոգատարության և շահերի գոտի է, իսկ ԱՄՆ-ի մոտեցումը հետևյալն է. որ յուրաքանչյուր նախկին խորհրդային հանրապետություն իր ինտեգրացիոն ուղին ընտրելու իրավունք ունի, լինի դա ՆԱՏՕ-ն, Եվրամիությունը և այլն: Իհարկե, յուրաքանչյուր պետություն իրավունք ունի ընտրելու իր ճանապարհը, բայց խնդիրն այն է, որ այդ ուղու ընտրությունը պիտի հաշվի առնի նաև Ռուսաստանի կարծիքը և նրա իրավունքը՝ չհամաձայնելու այդ ընտրության հետ կամ մտահոգվելու իրադարձությունների այս կամ այն զարգացմամբ:
Ավելին` սկզբնաղբյուրի կայքում
23:41
23:27
23:08
17:19
17:02
16:44
16:28
16:10
15:28
15:12
14:45
14:24
14:07
12:55
12:33
12:18
12:09
11:24
11:09
10:45
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | ||||
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | ||
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:45
09:36
09:29
09:14
09:02
09:46
09:44
09:35
09:29
09:16
09:02
09:58
09:47
