Հոկտեմբերի 10-ին Ստամբուլում «Թուրքական հոսք»-ի մասին միջկառավարական համաձայնագիր կնքվեց:
Մոսկվայի և Անկարայի միջև առաջին խողովակաշարի կառուցման վերաբերյալ համաձայնագիրը ստորագրվել էր 1984թ.՝ Թուրգութ Օզալի օրոք:
Էրդողան-Պուտին հանդիպումից հետո էներգատար խողովակաշարի կառուցման մասին համաձայնագիրը ստորագրեցին Թուրքիայի էներգետիկայի նախարար Բերաթ Ալբայրաքը և նրա ռուս գործընկեր Ալեքսանդր Նովակը: Փաստը, որ Ալբայրաքը Էրդողանի փեսան է, խոսում է նրա մասին, որ նախագահն անձամբ է շահագրգռված խոշոր էներգետիկ նախագծերի իրականացման հարցում:
Այդ կարևոր իրադարձությանը մասնակցում էր ևս մեկ երկրի նախագահ՝ Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը: Ինչպես հայտնի է, նա իրականացնում է մեկ այլ նախագիծ՝ TANAP-ը, Ադրբեջանի բնական գազի մատակարարումը եվրոպական շուկաներ՝ թուրք-հունական սահմանին դրանց հետ միացմամբ: Այնպես որ երբ «Թուրքական հոսքը» պատրաստ կլինի, և նրանով կսկսվի գազի մատակարարումը Թուրքիա, այն կմիանա TANAP-ին և կհասնի Եվրոպա:
Տնտեսական աճի համար ԵՄ երկրներին հարկավոր են էներգետիկ ռեսուրսներ, սակայն ռուսական գազից կախվածության աստիճանական աճը ռազմավարական առումով անհանգստացնում է ԱՄՆ-ին: Ռուսաստանին պետք է վաճառել էներգետիկ ռեսուրսները այնպիսի հիմնական ոլորտներ ապահովելու համար, ինչպիսիք են տնտեսականը, պաշտպանական և տիեզերական արդյունաբերությունը:
Դա հրատապ է ոչ միայն Ռուսաստանի համար, այլև նավթի գնի անկումից տուժած այնպիսի երկրների համար, ինչպիսիք են Ադրբեջանը, Ղազախստանը և Իրանը: Պատահական չէր Ղազախստանի նախագահ Նուրսուլթան Նազարբաևի միջամտությունը ռուս-թուրքական հարաբերությունների կարգավորման հարցում: Արդյունքում վերահաստատվեց այն ճշմարտությունը, որ երբ շահերը թելադրում են, փոխվում են հռետորաբանությունը, քայլերը և քաղաքականությունը:
1984թ. Օզալը, ստորագրելով Ռուսաստանի հետ այդ պատմական համաձայնագիրը, հայտարարեց. «Փոխկախվածությունը կկանխի ճգնաժամերը»: Այժմ հաստատվում է նրա խոսքերի իրավացիությունը: Թուրքիայի և Ռուսաստանի միջև հարաբերությունների ճգնաժամը սկսվեց բոլորովին այլ պատճառով. ճիշտ է, խողովակաշարերը չկարողացան կանխել այդ ճգնաժամը, սակայն կարևոր դեր խաղացին այն շուտափույթ հաղթահարելու գործում:
Թուրքիայի տարածքում կա ևս մեկ խողովակաշար, որ ստիպում է հիշել Օզալի խոսքերը: Դա իսրայելական նավթատար խողովակն է, որ ձգվում է Միջերկրական ծովից մինչև կարմիր ծով: Եթե այն օգտագործվի, ապա կվերանա Սուեզի ջրանցքից կախվածությունը: Այդ խողովակաշարը կառուցվել է դեռևս 1969թ. Իսրայելի և Իրանի միջև հավասար իրավունքներով գործընկերության հիման վրա:
Այսօր այդ էներգագիծը դատարկ է, բայց մի օր ինչ-որ մեկը կհիշի նրա մասին. չէ՞ որ երեկ հնչած չար խոսքերը վաղը կարող են փոխարինվել լուսանկարներում պատկերված ժպիտներով:
Փոխվում է քաղաքականությունը, փոխվում են ռեժիմները, բայց մնում են խողովակաշարերը:
20:17
20:02
19:46
19:23
19:08
18:43
18:35
18:30
18:23
18:11
17:46
17:33
17:13
16:55
16:36
16:23
16:06
15:52
15:35
15:17
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | ||
09:44
09:35
09:25
09:17
09:02
09:56
09:45
09:37
09:26
09:17
09:02
09:53
09:38
09:27
09:13
09:02
09:58
09:45
09:35
09:27
09:13
09:04
09:59
09:46
09:37
09:25
09:14
09:02
09:56
09:45
09:36
09:23
09:09
09:56
09:42
09:25
09:13
09:02
09:58
09:44
09:36
09:27
09:13
09:02
09:45
09:36
09:25
09:16
09:02
09:58
