«Երբ որևէ երկրի գործող կառավարության ղեկավարի կինը (կամ ընկերուհին) հանդես է գալիս հրապարակային հայտարարությամբ, ապա այդ խոսքը չի դիտվում որպես սոսկ անձնական կարծիք։ Նման հայտարարությունը՝ դիտավորյալ թե ոչ, միշտ ունենում է քաղաքական ծանրություն։ Եվ հենց այդ պատճառով չափի զգացումն ու արժանապատվությունը մեծ դեր են խաղում»,- գրել է Բադեն-Վյուրթեմբերգի Հայ Համայնքի հոգևոր հովիվ Տիրատուր քահանա Սարդարյանը։ «Աննա Հակոբյանի վերջին հրապարակային գրառումը, որտեղ հայ հոգևորականները բնութագրվում են որպես «մանկապիղծներ», եկեղեցիները՝ որպես «աղավաղված պահեստներ», իսկ հավատացյալները՝ որպես «փտած համակարգի կամազուրկ կրողներ», ստորություն է հանրային խոսքի որակի առումով։ Այն ոչ թե միայն քաղաքակիրթ փոխհարաբերությունների սահմաններն է հատում. այլ նաև դիտավորյալ ագրեսիայով վիրավորում է մեր ժողովրդի հիմնասյուն կառույցներից մեկը։ Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցին, կրկնում եմ, ավելին է, քան պարզապես կրոնական հաստատություն։ Նա հանդիսանում է մշակութային հիշողություն, բարոյական ողնաշար և ինքնության ձևավորող ուժ՝ միլիոնավոր մարդկանց համար։ Նա, ով այս կերպ նսեմացնում է Եկեղեցին, վիրավորում է ոչ թե հոգևորականներին, այլ՝ ամբողջ հասարակությունը։ Երբ ազգային ցնցումների պահին որոշ բարձրաստիճան անձինք միտումնավոր խարխլում են այն, ինչ մյուսները դժվարությամբ պահպանել են դարեր շարունակ, դա կգնահատվի ոչ թե որպես խիզախություն, այլ՝ անպատասխանատու վ դատապարտելի վարք։ Իսկ երբ պետական արդիականացման անունից ոմանք ծաղրում են սեփական ժողովրդի հոգևոր արժանապատվությունը, ապա վաղ թե ուշ ստիպված կլինեն գիտակցել հետևյալ ճշմարտությունը․ ո՛չ մի երկիր հնարավոր չէ ղեկավարել՝ ծաղրելով այդ երկրի հոգին։ Նմանատիպ հրապարակային արտահայտությունների դեպքում, երբ կրոնական հաստատությունները, հոգևորականները և հավատացյալները նվաստացվում են՝ նրանց վերագրելով քրեական կամ բարոյական խեղված վարք, Գերմանիայում դա կվերաբերվեր խստագույն քննադատության և հնարավոր իրավական հետևանքների ներքո։ Հատկապես երբ հայտարարություններն արվում են պետական ղեկավարության մերձավոր շրջանակի կողմից, դրանք համարվում են քաղաքականապես պատասխանատու խոսք՝ ոչ որպես մասնավոր կարծիք, այլ որպես հրապարակային դիրքորոշում՝ ազդող հանրային ընկալման և հասարակական խաղաղության վրա։ Գերմանիայում նման վարքը կարող էր առաջացնել հետևյալ հետևանքները՝ - Հասարակական դատապարտում և պաշտոնական ներողություն - Քաղաքական ու բարոյական պատասխանատվության ստանձնում - Իրավական գործընթաց՝ զրպարտության կամ ատելություն հրահրող խոսքի հիմքով - Մարդու արժանապատվության պաշտպանության պահանջ՝ ըստ գործող սահմանադրության Հաշվի առնելով վերը նշվածը՝ կարծում ենք, որ նաև Հայաստանի Հանրապետությունում անհրաժեշտ է նմանատիպ մոտեցում, հատկապես պետք է՝ - ապահովել պետական գործիչների և նրանց մերձավորների կողմից հրապարակային զսպվածություն ու հարգալից խոսք, - պահանջել պաշտոնական պարզաբանում կամ ներողություն՝ հասարակական համերաշխությունը վերականգնելու համար, հակառակ դեպքում հրաժարական պահանջել: Հանրային վստահությունն ու իրավական պետության սկզբունքը պահանջում են, որ որևէ քաղաքացի, անկախ իր դիրքից, պատասխանատվություն կրի իր խոսքի համար»,- գրել է Տիրատուր քահանա Սարդարյանը։ Նա ավելի վաղ մեկ այլ գրառում էր արել արդեն Նիկոլ Փաշինյանի երեկվա հայտարարության մասին. «Եկեղեցին՝ որպես ազգային կայունության ռազմավարական ռեսուրս Այսօր (մայիսի 29) Ս. Համբարձման տօնն է: Հայ Առաքելական եկեղեցին Համբարձման տոնին հիշատակում է նաև Ամենայն Հայոց կաթողիկոսության Աթոռը Սիս քաղաքից Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին փոխադրելը: Այս առիթով Հայաստանի վարչապետի վերջին հայտարարությունը մի «մեծ նվեր» էր: Ըստ նրա՝ երկրի եկեղեցիները դարձել են «չուլան»: Այդ անձը չի գնահատում հոգևոր հաստատությունների կառուցվածքային դերը հետիմպերիալ պետություններում ազգային համախմբվածության հարցում։ Հատկապես մի տարածաշրջանում, որտեղ պատմական նարատիվը, կրոնական ինքնությունը և աշխարհաքաղաքական շահերը անբաժան կերպով միահյուսված են։ Հայ Առաքելական Եկեղեցին պարզապես պաշտամունքի վայր չէ, այլ՝ մշակութային շարունակականության ռազմավարական շտեմարան։ Տարածքային կորուստների, ներքին հասարակական բևեռացման և արտաքին սպառնալիքների պայմաններում՝ այդպիսի հաստատությունները պետք է ընկալել որպես կայունացուցիչներ՝ ոչ թե որպես խոչընդոտներ։ Այն առաջնորդները, որոնք դժվարին ժամանակներում խարխլում են իրենց հասարակության զգացմունքային ենթակառուցվածքը, սեփական ձեռքով կտրում են այն ճյուղը, որի վրա նստած են քաղաքականորեն։ Պատմությունը ցույց է տվել՝ սիմվոլիկ կարգի քայքայումը միշտ էլ նախորդում է քաղաքական քայքայմանը։ Իսկ փաստերը խոսում են հստակ այն մասին, որ ՀՀ վարչապետը իր ստորացուցիչ հայտարարությամբ էմոցիոնալ խուլիգանությամբ է զբաղվում: Իհարկե հայտարարությունը զգացմունքային առումով արդյունավետ էր, բայց ռազմավարական տեսանկյունից՝ կործանարար; աստվածաբանական առումով՝ մակերեսային; հոգեբանորեն՝ նվաստացնող և հասարակական մակարդակով՝ պառակտող։ Նշեմ, որ առնվազն 2019 թվականի սկզբից Հայ Առաքելական Եկեղեցին մի քանի անգամ դիմել է պետական մարմիններին ու կառավարությանը՝ միասին պատասխանատվություն վերցնելու եկեղեցական մշակութային ժառանգության պահպանման համար։ Եկեղեցին մատնանշել է առկա խնդիրները, հրավիրել է համագործակցության և ներկայացրել կառուցողական առաջարկներ։ Սակայն մինչ այսօր որևէ պաշտոնական արձագանք չի եղել՝ ոչ համապատասխան մարմինների, ոչ էլ կառավարության կողմից (Տես Արշակ Սրբազանի հայտարարությունը)։ Այս պայմաններում եկեղեցու հրապարակային վարկաբեկումը ոչ թե բարեփոխման ժեստ է, այլ՝ փորձ՝ մարգինալացնել մի բարոյական հեղինակություն, որը շարունակում է վայելել հասարակական վստահություն։ Պետական գործիչը պետք է գիտակցի, թե որ հաստատություններն են իրեն գերազանցելու ժամանակի ընթացքում։ Հայ Առաքելական Եկեղեցին՝ ինչպես միշտ, կշարունակի ապրել, գործել ու ծառայել Աստծուն ու հայ ժողովրդին: Հարցն այն է՝ թե ինչպիսին կլինի ճակատագիրը նրանց, ովքեր ոտնակոխ են անում ամեն սրբություն...
16:49
16:25
16:06
15:46
15:24
15:13
14:58
14:41
14:21
14:04
13:43
13:21
13:02
12:44
12:21
12:02
11:39
11:24
11:08
10:51
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | |
| 29 | 30 | 31 | |||||
09:13
09:01
09:47
09:35
09:17
09:02
09:33
09:16
09:02
09:48
09:34
09:16
09:02
09:49
09:36
09:15
09:55
09:42
09:33
09:19
09:02
09:44
09:35
09:17
09:47
09:27
09:15
09:01
09:16
09:01
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
