Պարադոքս է, թե՞ օրինաչափություն, սակայն փաստերը համառ են. իր առաջին բեմելից 25 տարի անց էլ Իրինա Ալլեգրովան շարունակում է հավաքել դահլիճներ, նույնիսկ մարզադաշտեր, ավելին, միակ արտիստն է, ով ամենամյա համերգներ է կազմակերպում «Օլիմպիյսկի» համալիրում՝ լեփ-լեցուն դահլիճներով: Մեր ընկերությունը համագործակցում է Իրինա Ալլեգրովայի հետ ավելի, քան 10 տարի, և մենք Հայաստանում կազմակերպել ենք հետևյալ համերգները. 27.11.2010թ. – Տոնական շոու 21.11.2012թ. – Հրաժեշտի համերգ 06.03.2015թ. – «На бис» համերգը, որը հետաձգվեց 23.05.2016թ.-ին 23.05.2016թ. –«На бис» համերգը կայացավ լիակատար անշլագով 05.03.2017թ. – Հոբելյանական համերգ «ՄՈՆՈ» Ռուսական էստրադայում քչերը կարող են համեմատվել Իրինա Ալլեգրովայի հռչակի հետ: Լցնել համերգային դահլիճը մեկ անգամ կարելի է, սակայն նախանձելի համառությամբ դա անել 25 տարի շարունակ… Վստահաբար կարելի է ասել, որ Իրինա Ալլեգրովան ուժեղ կին է: Ո՞վ իմանա, ռուսական էստրադան կունենար «Իրինա Ալլեգրովա» անունով հարստությունը, եթե ժամանակին Իրինայի հայրը՝ Ալեքսանդր Սարկիսովը, մի փոքրիկ տղա, չփախչեր իր երազանքների վայրը՝ կրկես: Աշխուժության և ձգտման համար նրան կոչեցին «Ալեգրիս», իսկ հետո կրկեսային այդ մականունը նա դարձրեց իր համար հնչեղ ազգանուն: Եվ այս արկածային պատմության շնորհիվ հասկացավ, որ ուզում է նվիրվել երաժշտական թատրոնին, իսկ ավելի ուշ փոխանցեց այդ «մոլուցքը» իր միակ և սիրելի դստերը: Կա ևս մի շատ կարևոր հանգամանք Իրինա Ալլեգրովայի ստեղծագործական կյանքի երկարակեցության և նրա հիանալի տեսքի հարցում: Դա հայկական արմատներն են: Ինչը պայմանավորել է այդ արտասովոր կնոջը բնույթը, սակայն, որն էլ, ցավոք, բարդացրել է նրա հարաբերությունները տղամարդկանց հետ: Հնարավոր է, Իրինայի անձնական կյանքը չի ստացվել նաև այն պատճառով, որ նա ի սկզբանե շատ բարձր նշաձող էր սահմանել: Հայրը նրա համար ընդմիշտ մնաց որպես տղամարդու անկրկնելի տիպար: Եվ նա էլ եղավ Իրինայի գլխավոր սերը: Իրինան խոստովանել է «Նա ինձ համար իդեալական օրինակ էր, և հենց այդ օրինակն էր, որ ինձ խանգարեց…»: Իսկ Իգոր Կրուտոյը հաստատում էր, որ դստեր՝ այսպիսի սեր հոր նկատմամբ փնտրես էլ, չես գտնի. «Ինչպես էր նա սիրում հորը: Այդպիսի պատմություններ շատ չես լսի: Մինչև նրա կյանքի վերջին պահը՝ դեռ վաղ մանկուց սիզբ առած այդ սուրբ ու լուսավոր զգացմունքը, հոր և դստեր միջև այդ սերը փոխանցվում էր նույնիսկ շրջապատի մարդկանց: Եվ Իգոր Կրուտոյը Իրինայի համար գրեց «Հոր ժպիտը» երգը: Նա այն կատարում էր արցունքների միջից, հայրը ևս հուզվում էր, և, կարծում եմ, լալիս էր ամբողջ դահլիճը»: Մի քանի տարի առաջ Լոս Անջելոսի հանրահայտ «Կոդակ» թատրոնում, որտեղ տեղի է ունենում «Օսկար» մրցանակաբաշխությունը, Իրինա Ալլեգրովան արժանցավ Armenian Music Awards հեղինակավոր մրցանակին՝ երաժշտական ասպարեզում ձեռք բերած նվաճումների համար՝ որպես հայ ազգի հանրահայտ ներկայացուցիչ: Դա Իրինա Ալլեգրովայի համար մեծագույն ուրախություն և պատիվ էր, քանի որ աշխարհում այդ կոչմանը մինչ այդ արժանացել էր միայն Շառլ Ազնավուրը: Ալլեգրովան հուզմունքով ցույց տվեց այդ պարգևը մեզ. այն դրված էր նրա տան ամենապատվավոր տեղում: Ալլեգրովա- «Իմ առջև հսկայական դահլիճ էր, լեփ-լեցուն: Ես չէի կարողանում սկսել խոսել: Որովհետև ինձ ծափահարում և ծափահարում էին: Դա շատ հուզիչ էր: Սակայն, վերջապես, ես նրանց լռեցրի և ասացի. «Որքան հպարտ կլիներ իմ հայրը, եթե կարողանար տեսնել և լսել, թե ինչ է այսօր այստեղ կատարվում…»: Հետո արդեն ընդհանրապես չկարողացա խոսել…»: Ընտանիքը Իրինայի համար մշտապես եղել և մնում է առաջին տեղում: Նրան օրինակ են ծառայել սիրելի ծնողները: Այդպես է նա դաստիարակել նաև դստերը և թոռանը: Կյանքը նրան շատ հիասթափություններ և փորձություններ է մատուցել, որոնց մասին նա շատ չի սիրում հիշել: Նա մի քանի ամուսնություն է ունեցել: Ինչպես Իրինան է ասում, ինքն այդպես էլ չհանդիպեց իրենից ուժեղ տղամարդու: «Երևի լինել իմ կողքին ծանր է: Հանուն ինձ հարկավոր էր ինչ-որ բաներ զոհաբերել: Սակայն, եթե տղամարդը պատրաստ չէ անել դա, ուրեմն՝ հաջողություն»: Սակայն, նա միևնույնն է շատ երախտապարտ է իր ամուսիններին, և նրանց անվանում է «պլատինե ադամանդներ» և ասում է, որ չնայած այդ ամենին, «նրանք բոլորը հիասքանչ էին»: Ալլեգրովան խոստովանում է, որ միայն հիմա է նա իրեն «երջանիկ» զգում և կարող է «իսկապես թուլանալ»: Որովհետև մեծացրել է հոյակապ դուստր, ով դարձել է իր ընկերն ու հավատարիմ օգնականը (Լալան՝ դուստրը Ալլեգրովայի համերգային տնօրենն է): Իսկ դուստրը դաստիարակել է լավ որդի, Ալլեգրովայի սիրելի թոռնիկ Ալեքսանդրին՝ Ալլեգրովների գերդաստանի հույսին: Թոռը Մոսկվայի պետական համալսարանի ուսանող է: Նա հազվադեպ է շփվում լրագրողների հետ, շատ համեստ է և քչախոս: Ի դեպ, ընկերների մասին: Ալլեգրովայի ընկերները շատ չեն, սակայն նրանց կարելի է զանգել օրվա ցանկացած ժամի: Իրինա Ալեքսանդրովնայի վստահությանը պետք է արժանանալ, և նրա տուն ամեն ոք չէ, որ կարող է մուտք գործել: Շատ հաճելի է զգալ նրա հյուրընկալությունը: Իսկ ահա աղմկոտ երաժշտական հավաքույթներ նա երբեք չի սիրել: Տեղեկացնենք, որ երգահան Իվան Բագրամովը Ալլեգրովայի համար գրել է «Шайбу, шайбу» երգը, որը հոկեյիստները Վլադիսլավ Տրետյակի գլխավորությամբ ընդունեցին ցնծությամբ: Լեգենդար դարպասապահի օգնությամբ նկարահանվեց Ալլեգրովայի և ռուսական հոկեյի աստղերի մասնակցությամբ տեսահոլովակ, որը համացանցում մեծ արձագանք ստացավ: Ի դեպ, հենց Տրետյակն էր նշում մեր հերոսուհու բնավորության կարևոր մի գիծ. «Եթե Ալլեգրովան հոկեյիստ լիներ, նա անպայման հարձակվող կլիներ»: Ընդունված է համարել, որ «վախկոտները հոկեյ չեն խաղում», բայց և էստրադան էլ թույլերի տեղը չէ: Այստեղ էլ հաղթում ենք նրանք, ովքեր կարողանում են ռիսկի դիմել: Հենց Իրինա Ալլեգրովայի նմանները: «Մի վախեցեք փոխել կյանքը»,-երգում էր Գուրչենկոն: Ալլեգրովային այսօր շատերն են նմանեցնում լեգենդար Լյուդմիլա Մարկովնային: Իրինա Ալլեգրովան չի վախենում դժվարություններից և աշխատանքից, նա մշտապես շարժման մեջ է: Ստեղծագործական տարիների ընթացքում նա ուսումնասիրել է ամբողջ ԱՊՀ տարածքը, երթևեկել է բոլոր մակնիշի, կասկածելի հարմարություններով տրանսպորտային միջոցներով և ճանապարհներով, մրսել է, ելույթ է ունեցել վատառողջ վիճակում, բայց երբեք չի գանգատվել: Տվել է հազարավոր կենդանի համերգներ լիակատար անշլագով, որոնց տոմսերը սպառվում են համերգից դեռ մի քանի ամիս առաջ: Իսկ ինչո՞ւ է այդ ամենը նրան պետք: Ահա այդ հարցի պատասխանը: Իրինան անկեղծորեն պատասխանում է. «Ես ամբողջ կյանքս բանել եմ, ինչպես ծանրաքարշ ձի: Ինձ համար շատ կարևոր է, որ ես միշտ փող ունենամ: Ինձ համար չէ, ես ինձ վրա շատ քիչ եմ ծախսում: Ուրիշների համար: Նրանց կարող է փող պետք գալ, իսկ ես հանկարծ չունենամ…»: Եվ ոչինչ՝ ոչ ճգնաժամը, ոչ տխրահռչակ «սպառողների գնողունակության անկումը» չեն կարող շեղել Ալլեգրովայի երկրպագուներին իրենց սիրելի արտիստուհու համերգներին հաճախելուց: Ոչ թե երգչուհի, այլ հենց «արտիստուհի» է իրեն անվանում Ալլեգրովան ամբողջ կյանքում: Եվ նա իրավացի է. Ալլեգրովայի յուրաքանչյուր կոմպոզիցիա թատերական փոքրիկ ներկայացում է: Դա վառ ու գունեղ մի պատմություն է՝ հեգնական, լիրիկական, տխուր կամ դրամատիկ-զայրագին: Դրա մասին իր բացառիկ հարցազրույցում պատմել է երգչուհու համերգային ծրագրերի երկարամյա ռեժիսոր-բեմադրիչ Խուան Լառան: Նա բոլորից լավ գիտի, թե այդ ամենն ինչ գնով են ստեղծվում: Ալլեգրովայի հետ նույն «ստեղծագործական գետը» մտնելու ցանկություն են հայտնում նրա բազմաթիվ կոլեգաներ և ընկերներ: Իգոր Կրուտոյը վստահեցնում է. «Մենք դեռ կվերհիշենք հին օրերը, և մեր սիրավեպը դեռ ավարտված չէ»: Նրա հետ համամիտ է նաև Իգոր Նիկոլաևը, ով պատրաստ է նորից մեկնել շրջագայության, ինչպես անցյալ տարի՝ «Императрица и два маэстро» համերգաշարով և նոր երգեր գրել Իրինայի համար: Սակայն երիտասարդ երգահանները առաջ են անցնում մետրերից և ակտիվորեն համագործակցում են Իրինա Ալլեգրովայի հետ: «Որտեղից է նա նրանց գտնում, ես չգիտեմ, սակայն նրան երգեր են ուղարկում ամեն օր, աշխարհի բոլոր ծայրերից»,-վստահեցնում է Խուան Լառան: «Իրինա Ալլեգրովան միշտ գիտի, թե ինչ է ուզում փոխանցել հանդիսատեսին, ընդ որում անում է դա շատ նրբորեն, զգայական մակարդակում՝ զգալով լսարանի տրամադրությունը: Դրանով է նաև պայմանավորված նրա հաջողությունը»,-կարծում է նրա ձայնային պրոդյուսեր Վալերի Դեմյանովը: Ալլեգրովան մի երեկո զանգահարեց պոետ և երգահան Կոնստանտին Գուբինին, և անձամբ չճանաչելով նրան, հայտնեց իր երախտագիտությունը «Помолимся за родителей» երգի համար: Այդպես սկսվեց նրանց համագործակցությունը, որը վերաճեց լիակատար ստեղծագործական «Перезагрузка»-ի. այդպես անվանեցին նոր համերգային ծրագիրը, որն անցյալ տարի ուղղակի պայթեցրեց երաժշտական աշխարհը՝ բացահայտելով միանգամայն նոր Իրինա Ալլեգրովային: Ալլեգրովային, ով մնաց իր երաժշտության և հանդիսատեսի հետ, և պատմեց նրանց այն, ինչը «կարևոր է իր և իր լսարանի համար»: Այսօր Իրինա Ալլեգրովան առաջվա պես շատ շրջագայում է, լի է նոր գաղափարներով և ակտիվորեն կազմում է ստեղծագործական նոր պլաններ: «Ես դեռ չեմ երգել վերջին տունը, ինձ սպասում են բազմակետեր»,-հնչում է նրա երգերից մեկում: Նա հիշողություններով չի ապրում, նա մշտապես առաջ է գնում: Այսպիսին է նրա համառ բնույթը: Նա մտադիր է ելույթ ունենալ, քանի դեռ հանդիսատեսը հաճախում է իր համերգներին, քանի դեռ իր կարիքը կա: Երբ նրան հարցրին, ի՞նչ կլիներ, եթե ամեն ինչ նորից սկսվեր: Պատասխանն անկեղծ էր. «Չկեղծելով, ասեմ. «չգիտեմ»: Ես հավատում եմ Աստծուն և նրան, որ մեզ առաջնորդում է Աստված, իսկ ճակատագիրը տալիս է մեզ այն, ինչին մենք արժանի ենք»:
13:03
18:04
17:42
17:03
16:45
16:44
16:33
16:26
16:15
15:54
15:37
15:17
15:02
14:42
14:25
14:10
14:06
14:00
13:42
13:33
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
09:44
09:23
09:02
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
