Հարցազրույց Արցախի Պաշտպանության բանակի նախկին հրամանատար Սամվել Բաբայանի հետ:
‐ Պարոն Բաբայան, ձեր կարծիքով ԼՂՀ‐ում ինչո՞ւ Սահմանադրությունը փոխեցին:
‐ 2016թ. ԼՂՀ կատարած այցի ժամանակ արդեն ասել եմ, որ ձեր մոտ այլեւս ընտրություն չի լինելու, հակառակ պարագայում ով էլ առաջադրվի, գործող թիմը չի կարողանա հաղթել: Դրա համար պետք էր Սահմանադրությունը փոխել ու ընտրությունները մինչեւ 2020թ. հետաձգել: Եվ Ղարաբաղի հարցի լուծման դեպքում պետք է լինեն այսօրվա իշխանությունները, որոնք կկատարեն ՀՀ իշխանությունների ցանկությունը:
‐ Իհարկե, ոչ: Իմ տեղեկություններով, իշխանություններն արդեն որոշել էին, թե ով պետք է լիներ հաջորդ նախագահը: Բայց իմ՝ Մոսկվայից վերադառնալուց հետո այդ պլանը փոխվեց: Ես արդեն տեղյակ էի, որ այդ մարդը, խոսքը նախկին նախագահին ﴾Արկադի Ղուկասյան﴿ է վերաբերում, եթե նախագահ նշանակվի, ով է լինելու պաշտպանության նախարարը, կամ մյուս պաշտոնները: Ապրիլյան դեպքերից հետո նրանք ԼՂՀ են այցելել, նախապատրաստվել են, բայց պլանը չստացվեց:
‐ Դուք այդ պլանի փոփոխությունը պայմանավորում եք ձեր վերադարձո՞վ:
‐ Կարող է մեծամտություն է, բայց ես փաստերով եմ խոսում: Հունիսի 5‐ին ես Ստեփանակերտում էի, խոսել եմ այդ մասին: Դուք կարող եք լսել իմ ելույթն ու դեպքերը համեմատել:
‐Բայց մինչ այդ էլ Արցախում սահմանադրական փոփոխությունների մտադրություն կար, պարզապես խորհրդարանական կառավարման համակարգին էին ուզում անցնել:
‐ Այո, բայց հետո Երեւանը բարկացավ, թե մենք մեր հին կադրին չենք կորցնի: Հիմա պետք է աշխատեցնեն պլան բ‐ն, որի համաձայն՝ ընտրությունները պետք է երկարաձգեն մինչեւ 2020թ.: Իսկ մինչ այդ կամ էշը սատկած կլինի, կամ՝ իշատերը:
‐ Իսկ Հայաստանում ինչո՞ւ անցան խորհրդարանական կառավարման համակարգին: ‐
ՀՀ նախագահն իր համար կոստյում է կարել, բա էլ ինչպես իշխանություն պահի: Կարծում եք Սերժ Սարգսյանը վաղը հեռանալո՞ւ է իշխանությունից: Այն, ինչ 2015թ. փետրվարին կատարվեց Գագիկ Ծառուկյանի հետ, դա խա՞ղ էր: Բոլորս էլ գիտենք, որ այդ փոփոխությունների գլխավոր խնդիրն է, որ ՀՀԿ‐ն շարունակի իշխել Հայաստանում:
‐ Կարծում եք իշխանությունների համար դժվա՞ր էր գտնել որեւէ մեկին եւ իրենցից հետո ժառանգորդ դարձնել:
թեկնածուն, որն իրենց շահերը կպաշտպաներ: Կամ էլ համոզված են, որ իրենք անփոխարինելի են, Հայաստանի միակ փրկիչն են: Իսկ թե որ մեկն են իրենք, ես չգիտեմ, քանի որ ես նրանց հետ չեմ շփվում վաղուց:
‐ Ձեր միջեւ կոնֆլիկտը, փաստորեն, չի հարթվում, հաշտության եզրեր չեք գտնում: Նախկինում ասում էին, թե Ս. Բաբայանն է Սերժ Սարգսյանին ԼՂՀ‐ից ու ՀՀ‐ից վտարել, հետո ասում էին, թե Ս. Սարգսյանն է Ս. Բաբայանին քշել:
‐ Մեր մեջ որեւէ կոնֆլիկտ չի եղել, եղել է գաղափարական տարաձայնություն: Իսկ Ս. Բաբայան անձին որեւէ մեկը չի կարող որեւէ տեղից վտարել: Ես բուժման խնդիրների պատճառով եմ Մոսկվայում եղել: Իմ ընտանիքը Հայաստանում էր: Բաբայանն էլ որեւէ մեկին չի վտարել: Ես ասել եմ 2008թ. ընտրություններին, որ եթե մարդ ինչ‐որ տեղ է գործուղվել, պետք չէ դա իմ վրա բարդել:
‐ Պարոն Բաբայան, ակնհայտ է, որ Սեյրան Օհանյան‐Րաֆֆի‐Վարդան Օսկանյան դաշինքը դուք եք ղեկավարում, դուք եք այստեղ որոշումներ կայացնողը: Իհարկե, ձեզանից այն կողմ արդեն Ռոբերտ Քոչարյանն էլ կա, բայց նա արտաքուստ չի երեւում: Այդպիսով՝ ի՞նչ եք ցանկանում անել:
‐ Նախ, ես որեւէ կառույց չեմ ղեկավարում, ես պարզապես ճանաչելով Վ. Օսկանյանին, Ս. Օհանյանին եւ Ր. Հովհաննիսյանին, փորձում եմ նրանց գործին օգտակար լինել: Նրանց ցանկացած հաջողության դեպքում ես որեւէ ակնկալիք չունեմ: Ես տեսնում եմ վտանգ, որ մեր երկիրը նորից կբախվի պատերազմին, ես ուզում եմ, որ մենք այսօրվա նման միահեծան խորհրդարան չունենանք: Ուզում եմ, որ բազմաբեւեռություն լինի, միանձնյա որոշումներ չկայացվեն, քանի որ նման կերպ երկիրը չի կարող զարգանալ:
‐ Դուք հիմա օգնում եք պաշտպանության նախկին նախարար Ս. Օհանյանին, որի պաշտոնավարման ժամանակ՝ ապրիլյան պատերազմին հայկական կողմը հողեր ու դիրքեր կորցրեց, եւ այն մարդուն, որը ոչ վաղ անցյալում ձեզ «չարիք» էր համարել:
‐ Նախ, ԼՂՀ տարածքի այդ կորստի պատասխանատուն ԼՂՀ բանակի հրամանատարն է, ՀՀ պաշտպանության նախարարը երբեւէ ԼՂՀ‐ում դիրք կորցնելու համար պատասխանատվություն չի կրել թե պատերազմի ժամանակ, քաղաքականություն իրականացնողն է, Գլխավոր շտաբն է բոլոր գործողությունների պատասխանատուն: Ինչ վերաբերում է հարցին, թե ինձ չարիք կամ բարիք են անվանել, ես անձնական խնդիրներ չեմ լուծում: Այս մարդիկ, որոնք այսօր միավորվել են, հասարակության մեջ ունեն բարի համբավ, անձեր են, որոնք ունակ են լսելու, քննարկելու եւ որոշում կայացնելու: Դրա համար այսօր ես նրանց կողքին եմ: Բացի այդ, մի մոռացեք, որ Ս. Օհանյանը դեռ 90‐ականներին ծառայել է Ղարաբաղում, վիրավորվել է, 6 ամիս հետո այդ վիճակում վերադարձել է առաջին գիծ, ես եմ նրան այնտեղ ուղարկել: Նա կռվել է, եւ ոչ թե աշխատասենյակում նստել: Դա ինձ համար բավարար է, ես չեմ կարող դա մոռանալ, ու հիշել, թե նա մի օր մի տեղ ինչ‐որ հայտարարություն է արել: Անսխալ մարդ չի լինում:
Շարունակությունը՝ այստեղ:
19:17
17:32
17:02
16:45
16:23
16:02
15:44
15:28
15:15
14:55
14:36
14:21
14:09
13:56
13:25
13:19
12:55
12:36
12:22
12:08
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | ||
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | |
| 28 | 29 | 30 | |||||
09:54
09:35
09:02
09:46
09:37
09:17
09:02
09:46
09:34
09:17
09:02
00:00
00:00
00:00
00:00
09:36
09:27
09:14
09:01
09:45
09:38
09:27
09:02
09:56
09:45
09:34
09:18
09:57
09:46
09:39
09:28
09:14
09:15
09:02
09:44
09:12
09:26
09:45
09:35
09:17
09:02
09:46
09:34
09:16
09:02
09:45
09:34
09:17
09:02
09:56
