Հարցազրույց բանակցային գործի մասնագետ, CM&Partners ընկերության ավագ խորհրդատու, բոստոնաբնակ Արթուր Մարտիրոսյանի հետ
– Պարոն Մարտիրոսյան, Հայաստանում նախընտրական քարոզարշավը մոտենում է ավարտին: Ըստ Ձեզ` ինչպիսի՞ն է քաղաքական ուժերի ընտրած ռազմավարությունը, ո՞ր ուժն է ավելի արդյունավետ քարոզարշավ վարում, ինչպիսի՞ն են նրանց հնարավորությունները:
– Գաղափարախոսության գլոբալ ավարտի դարաշրջանն իր ավարտին է մոտենում նաև Հայաստանում: Ընտրողների քվեն ստանալու համար նախընտրական պայքարն ընթանում է ոչ թե գաղափարախոսությունների և առաջադրված ծրագրերի հիման վրա, այլ անձերի կողմից կառավարվող կուսակցությունների շուրջ: Քաղաքացին կանգնած է ընտրության առջև, որի հիմքում անձնական վստահությունն է կուսակցությունների և դաշինքների առաջին դեմքերի հանդեպ:
Որոշակիորեն կարելի է ասել, որ նման ընտրության արդյունքը հիասթափությունն է լինելու, քանի որ փոփոխությունների ակնկալիքները, որոնք ձևակերպված չեն կոնկրետ ծրագրային խոստումներով, չեն կարող իրականացվել նույնիսկ մասնակիորեն, այն պարզ պատճառով, որ կա՛մ դրանք չկան, կա՛մ չափազանց վերացական և քաղաքական հռետորաբանությամբ համեմված դատարկախոսություն են: Ավելին, ընտրողը հետո չի կարողանա ասել, որ կուսակցությունը կամ թեկնածուն չեն արդարացրել իր սպասելիքները: Այն կուսակցությունները, որոնք հանդես են գալիս ծրագրային խոստումներով, դժվար թե կարողանան դրանք իրականացնել փոքրամասնության դիրքերից, եթե նույնիսկ հայտնվեն խորհրդարանում:
Հենց այդ պատճառով առաջին պլան են դուրս գալիս ընտրապայքարի տեխնոլոգիական կողմերը, և դա ոչ միայն Հայաստանում է, դա նաև գլոբալ երևույթ է, երբ հաղթողն ի հայտ է գալիս ոչ թե ծրագրերի մրցակցային պայքարում, այլ` մրցակիցների հանդեպ անվստահություն սերմանելով: Այս իրավիճակում առաջնահերթ են դառնում քաղաքական դաշտում խաղացողների ռեսուրսային հնարավորությունները: Այդ իսկ պատճառով ինձ բացարձակ չի զարմացնում, որ վերջին հարցումներով ընտրապայքարի առաջատարների թվում են ՀՀԿ-ն և «Ծառուկյան» դաշինքը:
Մնացած քաղաքական ուժերը պայքարելու են կուսակցությունների և դաշինքների համար սահմանված շեմը հաղթահարելու համար: Ապրիլի 3-ին այս երկու ուժերը վերահսկելու են մանդատների զգալի մասը, իսկ հետո կսկսվի մեծամասնությունը հաստատելու համար կոալիցիոն շինարարությունը: Այս ընտրություններում, եթե նույնիսկ ինտրիգ էլ կա, ապա դա այն է, թե հատկապես որքան մանդատ կստանան այդ կուսակցությունները, և կոալիցիա կազմելիս որքան իրենց անհրաժեշտ կլինի` մեծամասնություն ապահովելու համար:
– Համամի՞տ եք տեսակետին, որ մինչ այլ ուժեր փորձում են պայքարը ծավալել հանուն ապրիլի 2-ի, ՕՐՕ դաշինքը, կարծես, պատրաստվում է հետընտրական զարգացումներին: Եվ ինչի՞ մասին է խոսում ՕՐՕ-ի աջակից Սամվել Բաբայանի ձերբակալությունն ու մեղադրանքն «Իգլա» ներմուծելու փաստով (որոշ պնդումների համաձայն` Բաբայանն ՕՐՕ-ի գաղտնի իրական առաջնորդն է):
– Իհարկե, չի կարելի բացառել հետընտրական բողոքի ալիքի սցենարները: Դրա ուժն ու հնարավորությունները կկանխորոշվեն ընտրական գործընթացի և դրա արդյունքների արդարացիության հասարակական ընկալման գործոնով: Այն ցուցանիշներով, որոնք ցույց է տալիս ՕՐՕ-ն, այսօր նրանց դժվար թե հաջողվի մոբիլիզացնել բողոքի ալիքը: Բայց առանց աղմուկի էլ դժվար ավարտվի: Ես ոչինչ չեմ կարող ասել Սամվել Բաբայանի գործի վերաբերյալ, բացի նրանից, որ հետաքննություն է ընթանում, և մինչև դրա ավարտը մեկնաբանություններ տալն իմ սկզբունքների մեջ չի մտնում:
Անկասկած, ընտրարշավի ամենաթեժ պահին նրա ձերբակալությունը կարող է տարատեսակ շահարկումների լայն դաշտ բացել, սակայն իրավապահ մարմինների այդ որոշումն ընտրությունների ընթացքի վրա կարող է ազդել ինչպես՝ դեպի մեկ, այնպես էլ` մյուս ուղղությամբ: Այլ խոսքերով ասած՝ ՕՐՕ դաշինքն այս հարցի արդյունքում կարող է ընդդիմադիր ընտրազանգվածի ձայներն ինչպես կորցնել, այնպես էլ` ձեռք բերել:
– Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք այն, որ Կոնգրես-ՀԺԿ դաշինքն իր քարոզարշավի հիմք է դարձրել Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման Մադրիդյան սկզբունքները, իսկ դաշինքի ղեկավար, ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանն այս քարոզարշավի ընթացքում իր հրապարակային ելույթները նվիրում է ԵԱՀԿ ՄԽ առաջարկների, փոխզիջումների, տարածքների վերադարձման էության պարզաբանմանը: Դա որքանո՞վ ազդեցություն կունենա ապագա ԱԺ-ում դաշինքի ներկայացվածության վրա։
– Ընտրություններից առաջ քաղաքական ուժերի դասավորություններում Լևոն Տեր-Պետրոսյանը գտել է ազատ տարածք, որն էլ որոշել է զբաղեցնել: Հաշվարկը հավանաբար արվել է այն հեռանկարով, որ հայ հասարակության որոշակի հատվածի մոտ հակամարտության կորուստներից հոգնածություն է կուտակվել: Բացառված չէ, որ նման դիրքորոշմամբ քաղաքական ուժի առկայությունը որոշակի սցենարներում օգտակար լինի նաև իշխանության կուսակցության համար: Ավելին՝ նման «կառուցողական» մոտեցումը պահանջարկ ունի նաև արտաքին որոշակի շրջանակներում: Որքանո՞վ է այդ հաշվարկը ճիշտ՝ ցույց կտան ընտրությունների արդյունքները: Ես ինքս այդ դիրքորոշման կողմնակիցը չեմ և գտնում եմ, որ պատերազմի թեմայի շահարկումը, բացի վնասից, Հայաստանին ոչինչ չի տա: Այս մասին իմ կարծիքն ավելի ընդարձակ ես նախկինում արտահայտել էի ձեր թերթում:
Շարունակությունը` այստեղ:
20:17
19:45
19:21
19:04
15:45
15:33
15:24
15:03
14:44
14:29
14:13
13:43
13:36
13:22
13:22
13:09
13:09
12:51
12:49
12:36
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | ||
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | |
| 28 | 29 | 30 | |||||
09:55
09:45
09:34
09:18
09:02
09:27
09:13
09:02
09:56
09:46
09:33
09:14
09:01
09:55
09:38
09:28
09:18
09:02
09:34
09:18
09:02
09:45
09:34
09:17
09:03
09:45
09:35
09:33
09:16
09:01
09:55
09:47
09:35
09:27
09:16
08:23
09:53
09:45
09:33
09:15
09:02
09:57
09:46
09:33
09:16
09:02
09:45
09:32
09:15
09:01
