1in.am-
ՊՊԾ գնդում անցած տարի տեղի ունեցած դրամատիկ իրադարձությունները բացահայտեցին մի երևույթ ևս: Հայաստանում, դրական իմաստով, չկար որևէ հեղինակություն, որի խոսքը ազդեցիկ լիներ ներքաղաքական հակադրության մեջ ներքաշված իշխանությունների ու նրանց ընդդիմացող զինյալների համար (նույնիսկ բանակցությունները վարող Վիտալի Բալասանյանին կողմերն ընդունում էին մեծ վերապահումներով):
Չկար մի կերպար, որի խարիզման նրան օժտեր արբիտրի բնական կարգավիճակով` բառի քաղաքական, հանրային ընկալմամբ: Խոսքը չի վերաբերում միայն քաղաքական համակարգին` թեև, ցավոք, մեր հոգևոր առաջնորդների կամ մտավորակսնների խոսքն ու վարքագիծն էլ` վաղուց հանրային վստահություն չեն վայելում: Իհարկե, կայացած են համարվում այն պետությունները, որոնցում որոշիչ դեր ունեն ոչ թե անհատները, այլ` ինստիտուտներն ու օրենքները: Սակայն սա բնավ չի ենթադրում անհատի բնական հեղինակության, խարիզմայի անտեսում, որովհետև, ի վերջո, դրական կերպարները ոգեշնչման աղբյուր են հասարակության, դրա մոտիվացված ու հավակնոտ խմբերի համար:
Ինստիտուցիոնալիզացիան այլ դեր ու գործառույթ ունի. այն զսպում է անհատի, առաջնորդի հավակնությունները, քմահաճույքները, երբ դրանք մոտ են «կարմիր գիծը» հատելուն: Օրինակ, եթե չլիներ ԱՄՆ քաղաքական համակարգի կայացվածությունը, թրամփիզմի հետևանքերը շատ ավելի վտանգավոր ու անկանխատեսելի կլինեին:
Հայաստանում չենք կարող խոսել պետական ինստիտուտների կայացվածության կամ հեղինակության մասին: Ավելի շուտ հակառակը` դրանք ոչ թե հանրային ակնածանք, այլ հակադրություն, հակազդեցություն են ծնում: Մենք նաև օրենքի երկիր չենք` հազար անգամ քննարկված ու պարզաբանված հանգամանքների բերումով: Այս իրավիճակում` գուցե դրական կերպարների վարքագիծը նախադեպային ուժ ունենար, հետո կապիտալիզացվեր, դառնար վարքագծային կանոն հանրային, քաղաքական խմբերի համար: Բայց Հայաստանում հեղինակությունների, խոսքը` (բառի ռացիոնալ ընկալման մասին է), տոտալ ճգնաժամ է:
Խնդիրը լոկալացնենք ու դիտարկենք քաղաքական համակարգի մակարդակում: Բացակայում է մեկը, որի ներգրավմամբ, օրինակ, իշխանությունն ավելի կուժեղանա` արդյունավետ ու որակյալ գործունեության առումով, բացակայում է նաև այն իշխանավորը, որի հրաժարականը կծնի, ասենք, ռացիոնալ ֆորս-մաժորի հնարավորություն:
Ընդդիմադիր որևէ գործիչ սկզբունքորեն նոր գաղափար, իդեա չի կարող տալ` իշխանունության գալով, կամ ընդդիմությունն առանձնապես ճգնաժամ չի ապրի, եթե նույնիսկ առաջին նախագահի կալիբրի գործիչը վերջնականպես հեռանա քաղաքականությունից: Սա է օբյեկտիվ, նաև տխուր իրականությունը ու գուցե նաև այդ պատճառով` քաղաքականությունը, իշխանության ձևավորման հարցը դադարել են հասարակության համար առաջնային լինելուց:
Իհարկե, մեր հասարակության մեջ, մեր կողքին ապրում են չբացահսյտված հեղինակություններ, օրինակ` Ռուբեն Վարդանյանը: Բայց այդ եզակի մարդկանց հայացքը շատ է կտրված այսօրվա ճղճիմությունից և ուղղված է ապագային:
22:45
22:19
22:02
15:35
15:17
14:53
14:49
14:22
14:09
13:59
13:45
13:27
11:44
11:22
11:05
10:44
10:34
10:16
10:07
23:35
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | |||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | |
| 30 | |||||||
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
09:56
09:45
09:33
