Առանց Բագրատյանի ու Ջհանգիրյանի ԱԺ-ում հետաքրքիր չէ

16.09.17 | 09:07

«Առավոտ»-ն իր խմբագրականում գրում է. «Չգիտեմ՝ կհամաձայնեք ինձ հետ, թե չէ, բայց այս գումարման Ազգային ժողովի նիստերը մի տեսակ հետաքրքիր չեն անցնում: Իհարկե, այս կազմում նույնպես կան հրաշալի պատգամավորներ, բայց, միևնույն է, ընդհանուր ֆոնը բավականին գորշ է:

Եվ կարծում եմ՝ պատճառն այն է, որ պակասում են մասնագետները՝ այնպիսի պատգամավորներ, ինչպիսիք էին Հրանտ Բագրատյանը և Գագիկ Ջհանգիրյանը: Ընդհանրապես Հայ ազգային կոնգրեսը կարևոր երանգ էր խորհրդարանում՝ ասում եմ դա` շատ դեպքերում չկիսելով այդ կուսակցության քաղաքական ուղղվածությունը և, առավել ևս, գործելաոճը:

Խորհրդարանը կարիք ունի նաև մարդկանց, որոնց դասական քաղաքական գործիչ չես անվանի, որոնք հարցերին մոտենում են զուտ մասնագիտական տեսանկյունից, և այդպիսիք են իմ նշած տնտեսագետն ու իրավաբանը: Հրանտ Բագրատյանն, անշուշտ, հախուռն բնավորություն ունի, երբեմն չափից դուրս մեծամիտ է և կատեգորիկ: Վերջերս դարձյալ «պատմության մեջ ընկավ»՝ եկեղեցու դերի վերաբերյալ իր ծայրահեղական գնահատականի պատճառով: Այդ թեմայով, հավանաբար, առիթ կլինի գրելու. այստեղ պարզապես նշեմ, որ ոչ մի բան, իմ կարծիքով, չարժե բացարձակացնել, այդ թվում՝ եկեղեցու, կրոնի, հավատքի դրական կամ բացասական դերը:

Բայց երբ Բագրատյանը խորհրդարանում խոսում էր տնտեսական թեմաներով, միանգամից զգացվում էր, որ նա գիտի, կարդացել է, ուսումնասիրել է հարյուր, հազար անգամ ավելի մեծ նյութ, քան այն, որը նա մատուցում է ԱԺ ամբիոնից: Կառավարության տնտեսական բլոկի ներկայացուցիչները թեև չէին համաձայնում նրա հետ, բայց միևնույն է՝ հաշվի էին առնում նրա կարծիքը, փորձում էին փաստարկներ գտնել և այլն: Բագրատյանի բացակայությունն, ինձ թվում է, լուրջ կորուստ է խորհրդարանի համար:

Գագիկ Ջհանգիրյանը նույնպես, մեղմ ասած, կատարելության մարմնավորում չէ: Ավելին՝ իմ տպավորությամբ, զինդատախազի պաշտոնում աշխատելիս նա այնքան է փչացրել իր կարման, որ, եթե օգտվենք «հնդկական» զուգահեռից, ես չէի նախանձի այն մարմնին, որի մեջ 50 կամ 100 տարի հետո, հնարավոր է, «բնակություն հաստատի» նրա հոգին: Այդ նոր մարմնից ջանքեր կպահանջվեն հոգեպես վերափոխվելու համար:

Բայց պատգամավոր Ջհանգիրյանի գործունեությունը, կարծում եմ, շատ օգտակար էր՝ այն պարզ պատճառով, որ նա մասնագետ է: Այդ պատգամավորի ելույթները զուրկ էին զուտ քաղաքական գունազարդումներից, որակումներից, պիտակներից: Նա խոսում էր՝ խորապես տիրապետելով բոլոր իրավական նրբություններին, առաջարկվող նախագծերի բոլոր ծուղակներին ու խութերին: Իսկ ի՞նչը կարող է խորհրդարանի համար ավելի կարևոր լինել, քան օրենքների որակը»:

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում: