Վաստակաշատ երգչուհին, որը բավական ժամանակ ԱՄՆ-ում էր (2016-ի դեկտեմբերից)` դստեր մոտ, օրերս վերադառնալով Հայաստան` ցանկանում էր, որ իր վերադարձը հնարավորինս աննկատ մնա, քանի որ ուզում էր մի փոքր հանգստանալ և, իր խոսքով ասած, ՙհալ չուներ՚ գալու հաջորդ օրը` հոկտեմբերի 17-ին, իր ծննդյան օրը նշելու: Սակայն Երևանում ապրող մտերիմները չէին կարող թույլ տալ, որ իրենց սիրելի Նադյայի տարեդարձը (պարզվում է` 63-ամյակը) սուսուփուս անցնի և նրա համար անակնկալ էին պատրաստել: Անակնկալի մանրամասներից էլ սկսեցինք զրույցը Նադեժդա Սարգսյանի հետ:
- Փաստորեն Ձեր ՙկամքին հակառակ՚ տարեդարձ եք նշել...
- Փաստորեն: Բայց նախ ասեմ, որ անակնկալները դեռ ԱՄՆ-ում էին սկսվել. նախապես խնդրել էի, որ վերադարձիս տոմսը երևանցի գործընկերներս պատվիրեն հոկտեմբերի վերջին: Բայց ծննդյանս օրվա նախօրեին պարզվեց, որ այն հոկտեմբերի 15-ի համար են գնել: Հարցրեցի` հատուկ եք արել, որ ծննդյանս օրը Հայաստանո՞ւմ լինեմ... Իհարկե, ուրախ էի դրա համար, բայց մի քիչ էլ տխուր, որ այդ օրը երեխաներիս հետ չեմ լինելու: Սակայն, ինչպես ասում են` երկու էրնեկ մի տեղ չի լինում... Իսկ երբ եկա Երևան, չէի ցանկանում, որ առաջին մի քանի օրը որևէ մեկն իմանար վերադարձիս մասին, որպեսզի ծննդյանս օրը խնջույքի չվերածվի, սակայն, այստեղ ինձ մի ուրիշ անակնկալ էր սպասում: Հետո հասկացա, որ այդ ամենը Երևանի մշակույթի պետական քոլեջի և ՙԴո-ռե-մի՚ վոկալ ստուդիայի կոլեկտիվի ձեռքի գործն էր: Պարզվեց` նրանք ինձ անակնկալ էին պատրաստել` ռեստորաններից մեկում մեծ խնջույք էին կազմակերպել, որին հրավիրել էին մշակույթի ներկայացուցիչների, պաշտոնյաների... Շատ հուզիչ էր, ու ասեմ, որ լավ երեկո անցկացրինք:
- Ենթադրում եմ` ամենակարևոր մաղթանքը, որ այդ օրը լսել եք` ՙքաջ առողջությունն՚ էր. անշուշտ, շատերն են անհանգստացած Ձեր որպիսությամբ: Ասել էիք, որ ԱՄՆ-ում նոր մեթոդներով երկարատև բուժում եք անցնում:
- Փառք Աստծո, ինձ լավ եմ զգում, այնքան լավ, որ բժիշկները թույլ տվեցին ինքնաթիռ նստել ու Հայաստան գալ` շատ էի կարոտել: Իհարկե, հետագայում կրկին պիտի մեկնեմ ԱՄՆ` բուժումս շարունակելու: Չեմ ուզում շատ խոսել այս մասին, Աստված տա` ամեն ինչ լավ լինի: Իհարկե, հավատն ինձ շատ է օգնում:
- Գրեթե մեկ տարի ԱՄՆ-ում էիք, ինչպե՞ս էր անցնում Ձեր առօրյան:
- Ինձ համար ամենակարևորն այն էր, որ բավական երկար ժամանակ աղջկաս ու թոռնիկներիս կողքին էի: Ուստի յուրաքանչյուր օրը, ժամը, րոպեն նրանց հետ եմ եղել: Հաճախ բոլորով զբոսանքի էինք գնում, այցելում մանկական այգիներ, որտեղ ժամանակ առ ժամանակ ատրակցիոններ էին բերում: Ասեմ, որ Էմմին շատ ուշադիր մայր է: Նա երբեք երեխաների վրա չի բղավում, որպեսզի չկորցնի նրանց վստահությունը: Փոխարենը աշխատում է հանգամանալից բացատրել, զրուցել նրանց հետ:
- Իսկ Ձեր և թոռների հարաբերություններն ինչպիսի՞ն են:
- Մեծ թոռս` Դանին, արդեն հայկական մանկապարտեզ է գնում, ինչը, ըստ իս, շատ կարևոր է: Իսկ տուն մտնելուն պես միանգամից կանչում էր` տա-տա՜... Շատ ենք կապվել միմյանց: Ի դեպ, նրա մեջ արդեն երաժշտական տվյալներ եմ նկատում, ռիթմի լավ զգացողություն ունի: Անշուշտ, դա մոր շնորհիվ է. տանը միշտ բարձրաճաշակ երաժշտություն է հնչում: Իսկ կրտսեր թոռս` Մարտինը, այս ընթացքում ինձ հետ էր քնում-արթնանում, ես էի նրան կերակրում: Ցավոք, երբ Դանիս նոր էր ծնվել, չկարողացա նրա կողքին լինել, այժմ ջանում եմ Մարտինիս հետ դա լրացնել: Արդեն փորձում է հետս խոսել: Էմմին ինձ ասում է` մա՜մ, իրեն թվում է, թե դու ես իր մայրը... Այս պահին էլ նրանց մասին խոսելիս կարոտից սիրտս թուլանում է, չգիտեմ` ինչպե՞ս պիտի անեմ առանց նրանց:
- Նադեժդա Սարգսյանի պատրաստած ուտեստների անուշ համուհոտը Երևանում շատերին է ծանոթ, հետաքրքիր է` Ձեր փեսան` Վահեն, զոքանչի պատրաստածը հավանո՞ւմ է:
- Մի քիչ պարծենամ (ժպտում է). իմ պատրաստած բոլոր ուտեստները ոչ միայն փեսաս է հավանում, այլև նրա ընտանիքի բոլոր անդամները, թեև պետք է ասեմ, որ Հայաստանում պատրաստածիս համեմատ, այնտեղ եփածս ճաշերը, օրինակ` բորշը, այն համուհոտը չեն ունենում: Երևի մթերքից կամ էլ ջրից է: Ի դեպ, բոլոր մրգերն ու բանջարեղենը գրեթե նույն համի են: Ամերիկահայերն արդեն սկսել են լոլիկ աճեցնել` ՙդաշտի լոլիկ՚ են ասում, հիմնականում դա էլ գնում էինք, որպեսզի գոնե մի քիչ Հայաստանի համն զգանք:
- Դատելով Ձեր խառնվածքից` ենթադրում եմ, որ արդեն առաջիկա անելիքների մի ողջ ցանկ եք կազմել:
- Դեռ նոր եմ եկել, մի քիչ հանգստանամ, ու կսկսեմ աշխատանքներս: Շատ ծրագրեր ունեմ թե՜ քոլեջի, թե՜ երգարվեստի բնագավառի հետ կապված: Բայց սովորության համաձայն` չարածս գործերի մասին դեռ չեմ խոսի:
- Իսկ Էմմին երգարվեստ վերադառնալու մտադրություն չունի՞:
- Կամաց-կամաց պատրաստվում է, բայց ասում է` ՙմինչև փոքրիկիս ոտքի չհանեմ, մինչև չքայլի, չեմ սկսի՚: Ի դեպ, արդեն որոշակի ծրագրեր ունի, որոնք, կարծում եմ, շուտով կյանքի կկոչի...
Զրուցեց
Լիլիթ ՄԱԿԱՐՅԱՆԸ
19:17
17:32
17:02
16:45
16:23
16:02
15:44
15:28
15:15
14:55
14:36
14:21
14:09
13:56
13:25
13:19
12:55
12:36
12:22
12:08
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | ||
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | |
| 28 | 29 | 30 | |||||
09:54
09:35
09:02
09:46
09:37
09:17
09:02
09:46
09:34
09:17
09:02
00:00
00:00
00:00
00:00
09:36
09:27
09:14
09:01
09:45
09:38
09:27
09:02
09:56
09:45
09:34
09:18
09:57
09:46
09:39
09:28
09:14
09:15
09:02
09:44
09:12
09:26
09:45
09:35
09:17
09:02
09:46
09:34
09:16
09:02
09:45
09:34
09:17
09:02
09:56
