Չեմ կարծում, Սերժ Սարգսյանի և Նիկոլ Փաշինյանի հանդիպմանը Սերժ Սարգսյանի կողմից մարտի 1-ի դեպքերի մասին հիշեցումը սպառնալիք է եղել: Ուղղակի եղել է հիշեցում մեր պատմության շատ դառը, դաժան օրվա մասին, և վստահ եմ, որ բոլորը դրանից պետք է եզրակացություն անեն: Ինչպես հայտնում են ՀՀ կառավարության տեղեկատվության և հասարակայնության հետ կապերի վարչությունից՝ այս մասին ասել է ՀՀ առաջին փոխվարչապետ Կարեն Կարապետյանը՝ լրագրողների հետ ճեպազրույցում։
- Պարոն Կարապետյան, առավոտյան տեղի ունեցավ Սերժ Սարգսյանի և Նիկոլ Փաշինյանի հանդիպումը: Հանդիպման ընթացքում Սերժ Սարգսյանը հիշեցրեց մարտի 1-ի դեպքերի մասին: Ընդդիմադիր դաշտում հնչում է կարծիք, որ այդպիսով նա սպառնաց մարտի 1-ի դեպքերի կրկնությամբ: Ինչպե՞ս կարձագանքեք այդ հայտարարությանը, և ընդհանուր առմամբ, ըստ Ձեզ, ի՞նչ արդյունքներ ունեցավ այդ հանդիպումը:
- Նախ և առաջ ես այդպես չեմ գնահատում, որ սպառնալիք է եղել: Ուղղակի եղել է հիշեցում մեր պատմության շատ դառը, դաժան օրվա մասին, և վստահ եմ, որ բոլորը դրանից պետք է եզրակացություն անեն: Ինչ վերաբերում է առավոտվա հանդիպմանը, ես հստակ ձևակերպել եմ իմ վերաբերմունքը, որ մենք բոլորս, այդ թվում՝ ես, ակնկալում էինք, որ այդ հանդիպումը կտա որոշակի տարբերակներ, որոշակի քարտեզ, թե ոնց ենք մենք այս իրավիճակից դուրս գալիս: Եվ բանակցությունը կամ երկխոսությունը ենթադրում է, որ ինչ-որ մեկը գալիս է խոսելու, մեկը մյուսին լսելու, հնարավոր է՝ լուծում գտնելու, հնարավոր է՝ ոչ: Բայց երբ հանդիպումը լինում է ուլտիմատիվ, դա երկխոսություն չէ: Այդ իսկ պատճառով ակնհայտ է, որ բանակցող կողմերից մեկը չէր եկել բանակցելու, չէր եկել այն տրամաբանությամբ, որ ինքը լուծում է ցանկանում գտնել: Իմ վերաբերմունքն այդպիսին է:
- Պարոն փոխվարչապետ, մի քանի ժամ առաջ ձերբակալվել են Ազգային ժողովի պատգամավորներ Նիկոլ Փաշինյանը, Սասուն Միքայելյանը և Արարատ Միրզոյանը: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ պատգամավորներն անձեռնմխելի են, ի՞նչ իրավական հիմքերով են նրանք ձերբակալվել:
- Ես վստահ եմ, որ մեր իրավապահ մարմինները կհիմնավորեն, և որ իրավական հիմքեր կան: Եվ ես կցանկանայի, որ այսօրվա մեր հանդիպմանը խոսենք այն պրոբլեմների մասին, որոնք մեզ անհանգստացնում են: Ես շատ կուզենամ արտահայտել իմ վերաբերմունքը: Տեսեք, մենք ունեցել ենք ընտրություններ: Լա՞վն են, իդեալակա՞ն են, իդեալական չեն, բայց ընտրություններից հետո ալիք չի եղել: Վստահ եմ, որ իդեալական ընտրություններ չէին, և որևիցէ երկիր գոյություն չունի, որտեղ ընտրություններից բոլորը գոհ են: Եվ կան զանգվածներ, որոնք կարող են ընտրությունների դժգոհ լինել: Դա ի՞նչ է նշանակում, որ մենք ռեգուլյար պետք է ռեվիզիա անե՞նք ընտրությունները: Մենք այդպես անընդհատ կընկնենք մի վիճակի մեջ, որ երկրի շինարարությամբ, կառուցմամբ չենք զբաղվելու: Տեսականորեն՝ արտահերթ ընտրություններ: Կա մի զանգված, որ դժգոհ է ընտրությունների արդյունքներից, իրենք եթե նորից պահանջեն, մենք այս վիճակից դո՞ւրս ենք գալու, թե՞ չէ: Մենք ունենք որոշակի քաղաքական մշակույթ՝ շատերս դժգոհ ենք: Շատերս դժգոհ ենք էլիտաներից, էլիտաներից բոլոր կուսակցություններում: Եվ մենք մեր տան մեջ պետք է հստակ հասկանանք, որ ունենք այն, ինչ ունենք և քայլ առ քայլ պետք է գնանք այն վիճակին, որին ձգտում ենք: Դուք վստահ եք, չէ՞, որ մեկ օրվա մեջ մեր բոլոր էլիտաները չեն կարող լավը լինել, շատ ավելի պետական մտածող լինել: Հասկանո՞ւմ եք: Մենք ի՞նչ անենք, անընդհատ ընտրությունից ընտրություն այսպիսի վիճակում լինե՞նք: Մենք այնպիսի երկրում ենք ապրում, որ չի լինի մեկին 100 տոկոսանոց ձայն տալ: Լինելու են ուժեր, որոնք դժգոհ են: Եվ իրենք ազնիվ, հայրենասեր, երկրի բարգավաճումն ու զարգացումը ցանկացող մարդիկ են: Եվ ո՞նց անենք, լավ: Ո՞րն է այն հայտանիշը, որով ասենք՝ այ հիմա հասարակությունը պետք է բավարարված լինի: Դա ընտրությունն է: Հիմա ընտրությունը եղել է: Ստեղծել ենք հարթակ, որտեղ պետք է ռեգուլյար խոսենք: Եթե այդ հարթակում խնդիրներ ունենք, եթե կուսակցությությունների ներկայացուցչությունը բավարար չէ, եկեք խոսենք դրա մասին, որպեսզի մենք ոչ թե ընտրություններից ընտրություն գնանք կուտակված պրոբլեմներով, նեղվածությամբ, այլ ռեգուլյար դրա մասին խոսենք: Մենք կարո՞ղ ենք անընդհատ մեր ընդունած որոշումները, մեր ընտրությունները ռեվիզիայի ենթարկել, ասենք՝ իմ դուրը չի գալիս: Հետո մենք պիտի մի քիչ էլ այլ մշակույթ ձևավորենք՝ մեկս մյուսին լսելու: Ես իմ ճիշտը ուզում եմ ապացուցել, բայց ոչ ի հաշիվ ուրիշի նեղության: Բազմաթիվ քաղաքացիներ ունենք, ովքեր դժգոհ են այս իրավիճակից, ովքեր հիվանդանոցներ են ընկնում, երեխաներին չեն կարողանում մանկապարտեզ հասցնել: Մենք այդ մշակույթը պե՞տք է ձևավորենք մի օր, թե՞ չէ: Ւնչքա՞ն կարող ենք այսպես ապրել ու պահանջել մի ստերիլ վիճակ, երբ մեր հասարակությունը բազմաթիվ խնդիրներ ունի:
- Ամեն դեպքում խնդրում եմ ներկայացնել Ձեր վերաբերմունքը ստեղծված իրավիճակին: Դուք ասում եք պետք է նստենք և երկխոսենք: Երկխոսել ասելով ի՞նչ նկատի ունե՞իք: Երկխոսության ի՞նչ հնարավորություն եք տեսնում:
- Երկխոսության հնարավորություն միշտ էլ կա, ուշ չէ, բայց դրա համար պետք է համարձակություն և դիրքորոշում ունենալ: Ունենք քաղաքական ուժեր: Ես կարծում եմ, որ վատ չէր լինի՝ քաղաքական ուժերը հավաքվեն: Այսօր մեր հայրենակիցները, ցուցարարները կարող են ունենալ իրենց պահանջները ձևակերպող մարդիկ, և պետք է նստել իրենց հետ խոսել: Բա այսպես ո՞ւր ենք գնալու: Ռեպուտացիոն ռիսկեր ունենք, երկրի կանխատեսելիություն:
15:09
14:48
14:35
14:19
14:02
13:42
13:32
13:13
12:44
12:17
11:37
11:35
11:06
10:56
10:35
10:09
09:56
09:42
09:33
09:12
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | |||
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |||
09:56
09:42
09:33
09:02
09:56
09:42
09:34
09:16
09:02
09:52
09:42
09:35
09:16
09:02
09:22
09:14
09:02
09:46
09:31
09:26
09:14
09:01
09:55
09:41
09:30
09:26
09:16
09:02
09:54
09:44
09:32
09:15
09:02
09:56
09:43
09:35
09:02
09:44
09:16
09:02
09:52
09:45
09:33
09:16
09:03
09:55
09:46
09:34
09:17
09:03
