Թավշյա հեղափոխության, դրանից հասարակության ակնկալիքների և իշխանության պաշտոնակատարների անելիքների վերաբերյալ ԼՈւՐԵՐ. com-ը զրուցեց քաղաքագետ Էմիլ Օրդուխանյանի հետ․
-Գնահատեք Հայաստանում ապրիլի կեսերից մեկնարկած ընդդիմադիր շարժումն ու կամակերպիչների որդեգրած քաղաքականությունը, Ձեր դիրքորոշումն ինչպիսի՞նն է թավշյա հեղափոխության և հասարակության սպասելիքների վերաբերյալ։
-Ես կուզենայի հստակեցնել, որ ապրիլի կեսին այս գործընթացն ուղղակի մեծ թափ ստացավ, քանի որ այն սկսվել էր դեռ նախորդ ամիս: Սակայն, ես ուզում եմ այս գործընթացի նախապատճառներին անդրադառնալ, ինչը, ըստ իս, դեռ նախորդ տարվա ԱԺ ընտրությունների խորապատկերում է: Քաղաքական ուժերը հաճախ չեն բարձրաձայնում այն հարցերը, որոնք պարտավոր է դիտարկել քաղաքագիտությունը: Այս դեպքում խոսքը իշխող ուժի՝ ժողովրդի մեծամասնության քվեն վայելելու մասին է: Պաշտոնական վիճակագրությունը փաստում է, որ ՀՀ-ում կա 2585134 ընտրող, ՀՀԿ-ն ստացել է 770441 քվե՝ 49,08%: Ընտրությանը չի մասնակցել 1009348 ընտրող, էլչխոսենք ընդհանուր բնակչության թվի մասին, որը մոտ 3 միլիոն է: Պարզ հաշվարկը ցույց է տալիս, որ ՀՀԿ-ն մեծամասնություն չի ունեցել նույնիսկ քվեարկողների թվի համեմատ: Սակայն, քաղաքական դաշտում թևածել է «մեծամասնության պատրանքը»: Բայց չմոռանանք, որ քվեարկությանը չմասնակցած 1 միլիոն մարդ ևս կարող է ունենալ քաղաքական դիրքորոշում և մի օր որոշել այն վերածել քաղաքական վարքագծի: Իմ կարծիքով նաև այստեղ է կոնֆլիկտի արմատը, եթե նույնիսկ անտեսում ենք ընտրաձայների գնումը: Նշեմ, որ լեգալությունը անհրաժեշտ, բայց բավարար չէ իշխանության պահպանման համար, առավել կարևոր է լեգիտիմությունը, որի ճգնաժամը ժամ առ ժամ խորանում է:
Թավշյա հեղափոխության արդյունավետության գաղտնիքը նրա մեթոդաբանության մեջ է՝ ոչ-բռնությամբ հեղափոխություն: Այս մեթոդը ապահովեց բացառիկ մոբիլիզացիա, որին մենք տասնամյակներ շարունակ ականատես չենք եղել: Ակտիվացան նույնիսկ այնպիսի սոցիալական խմբեր, որոնք նախկինում մշտապես եղել են քաղաքականապես պասիվ՝ գյուղացիներ, բժիշկներ, նույնիսկ դպրոցականներ և զինվորականներ:
Հասարակության սպասելիքներն էին, որ նրան քաղաքականապես ակտիվացրեցին: Դրանց մեջ ներառվում են առանց կոռուպցիայի, առանց հովանավորչության, արդար, ազատական հասարակություն և պետություն ունենալու ձգտումները: Պատահական չէ, որ հեղափոխության ամենալայն շերտը հենց երիտասարդներն ու ուսանողներն են:
-Գնահատեք Կարեն Կարապետյանի շանսերն․ արդյոք նա ունի հնարավորություն երկրի թիվ մեկ պաշտոնյան դառնալու համար, թե՞ Կարեն Կարապետյանի կաբինետի փլուզումը չի կարող կանխել անգամ Մոսկվայի աջակցությունը:
-Եթե բացառում ենք խարդավանքները, ապա օբյեկտիվորեն նրա շանսերը խիստ կասկածելի են: Հասարակությունը այսօր արդեն ցույց է տալիս, որ ինքը մերժում է նաև այդ համակարգը, որի մի մասնիկը վարչապետի ժամանակավոր պաշտոնակատարն է: Եվ ես կարծում եմ, որ լինելով այս կարգավիճակում՝ նրա բոլոր քայլերը պետք է լինեն խիստ կշռադատված, քանի որ, ըստ էության, նա ընտրված չէ, և տեսանք, թե ինչպես հրաժարական տվեց ընտրված վարչապետը: Իսկ ցանկացած անխոհեմ, էմոցիոնալ քայլ պետության մեջ տեղի ունեցող իրադարձությունների հետևանքների պատասխանատվությունը նրա ուսերին է թողնելու: Արդյո՞ք նա պատրաստ է դրան: Մոսկվայի մասով կարող եմ ասել, որ ինչպես նախկինում պահում էր չեզոքությունը, այդպես էլ հիմա պետք է դա անի: Մեր հասարակությունը ունակ է իր ներքին խնդիրները ինքնուրույն լուծել: Հակառակ դեպքում՝ այս պրոցեսը չի բացառվում, որ կարող է ձնագնդի էֆեկտով տեղափոխվել օր օրի սոցիալական խնդիրների մեջ մխրճվող և միջազգային սանկցիաների տակ գտնվող Ռուսաստան: Առավել ևս, որ միջազգային լրատվամիջոցներին տված հարցազրույցում Նիկոլ Փաշինյանը հստակ նշեց, որ արտաքին քաղաքականության կուրսի փոփոխություն չի նախատեսվում:
-Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետությունն այլընտրանք ունի՞, թե ոչ, արդյոք Փաշինյանի ղեկավարած շարժումն ունի իշխանություն դառնալու լուրջ հիմք և ռեսուրսներ:
-Ես պատմության մեջ չգիտեմ դեպք, երբ հեղափոխության առաջնորդին կարող է պետության կառավարման գործում մեկ ուրիշը փոխարինել: Փաշինյանի վարչապետությունը տրամաբանական է, իսկ նրա ղեկավարած շարժումը, քանի որ ունի ժողովրդի մեծամասնության աջակցությունը, ժողովրդավարական ճանապարհով իշխանության գալու ամենառեալ ուժն է: Եթե մենք ուզում ենք ունենալ առողջ պետություն, ապա այդ գործում պետք է նաև ընդգրկվեն բոլոր կարող ուժերը և մարդկային ռեսուրսները, որը մենք ունենք:
-Արտահերթ ընտրության կազմակերպման, անցկացման պատասխանատվություն կրող ուժը որն է, որն է նաև Կարեն Կարապետյանի՝որպես ժամանակավոր պաշտոնակատարի գլխավոր անելիքն այս ֆորսմաժորային իրավիճակում։
-Միանշանակ է, որ ժողովրդի վստահությունը չվայելող ուժը չի կարող կազմակերպել արտահերթ ընտրական գործընթացը: Հետևապես, այս գործընթացի պատասխանատվությունը պետք է ստանձնի ժողովրդի դե ֆակտո վստահությունը և լեգիտիմությունը վայելող ուժը: Իսկ կազմակերպչական հարցերն այդ առումով երկրորդական են: Պրոցեսի վերահսկողությունը կարող է իրականացնել ոստիկանությունը, որպես իրավակարգի պահպանման պատասխանատու:
Այս իրավիճակում Կարեն Կարապետյանի գլխավոր անելիքը, ըստ իս, թավշյա հեղափոխության, որը նաև միջազգայնորեն է ճանաչվել, ճանաչելն է և իշխանության խաղաղ փոխանցման շուրջ բանակցելը:
-Սահմանային իրավիճակի սրացումը որպես զսպող մեխանիզմ․արդյոք իշխանությունը պահելու համար «Հանրապետականը» կգնա այս քայլին։
-Այսպիսի լուրեր քանի օր է շրջանառվում են: Բայց բոլոր կողմերը պետք է գիտակցեն, որ բանակը ապաքաղաքական կառույց է, որի խնդիրը պետության սահմանների պաշտպանությունն է: Մեր թշնամին մշտապես եղել է ակտիվ՝ 2016-ին չկային ներքաղաքական լարումներ, բայց ունեցանք պատերազմ: Եվ այս հարցի շահարկումը այլևս հասարակական գիտակցության վրա ազդեցություն ունենալ չի կարող: Մեր բանակը մշտապես կատարել է իր առջև դրված խնդիրները և պետք է շարունակի դա անել նաև հանուն նոր Հայաստանի:
Հարցազրույցն՝ Աղավնի Սուքիասյանի
19:36
19:07
15:44
11:46
11:28
11:09
10:33
10:09
19:03
18:03
15:31
15:13
15:03
14:42
14:19
13:52
13:31
13:03
12:44
11:34
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
09:44
09:23
09:02
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
