Այսօր Սերժ Սարգսյանի ծննդյան օրն է։ Մի քանի տող գրելու ներքին մղում ծնվեց։ Գուցե, նաև առավոտ կանուխ Ստրասբուրգից Փարիզ տանող գնացքի մթնոլորտն է թելադրում՝ արագ սլացող գնացք՝ ներսում քար լռություն, պատուհաններից բացվող գեղեցիկ բնություն, մի խոսքով՝ արագ ընթացող գնացքի՝ փոփոխական ժամանակի ու մնայուն բնության՝ հավերժի հազարամյակների անփոփոխ հակադրությունը։ Կա նաև գիտակցում, որ երևի հենց էսօր է պետք մի երկու տող գրել։ Նախկինում՝ սխալ կլիներ, հետո՝ այլ կերպ է ընկալվելու։ Հետո՝ այլ խորությամբ եմ գրելու։
Ինձ ճանաչողները կամ իմ հրապարակային գործունեությանը հետևողները կվկայեն, որ երբեք ու որևէ առիթով նախագահ Սարգսյանի մասին չեմ ասել ավելին, քան իրականության իմ ընկալումն է, և ինչը կլիներ այդ պահին շատ թե քիչ հանրայնորեն ընկալելի։ Վստահ եմ, որ պետության որևէ ղեկավարի մասին ավելորդ ճոռոմաբանությունները կամ գովեստները միայն վնասակար են հենց այդ ղեկավարի համար, երբ նա դեռ աշխատում է երկրի թիվ մեկ աշխատասենյակում։ Մարդը մնում է մարդ՝ էդ տեսակ մտքերը մարդուն կարող են կտրել իրականությունից, մղել երևակայական մի աշխարհ, որտեղ իրականությունը ճշտությամբ արտացոլված չէ։
Մի բան աքսիոմատիկ է՝ պետության առաջին դեմքերի (ընդհանրապես անհատի) պատմական դերակատարությունը գնահատելն ու ամբողջացնելը պատմության բացառիկ մենաշնորն է։ Դրա համար պետք է ժամանակի խզվածք, էպոխաների անջրպետ։ Քաղաքականության այսօրվա թելը պետք է կտրվի այն էպոխայից, որում գործել են անհատները։ Միայն էդ դեպքում հնարավոր կլինի գտնվել անաչառ, համադրել ու համեմատել փաստերը, երևույթներն ու մարդկանց։ Ուստի՝ մասամբ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ու Ռոբերտ Քոչարյանի, առավել ևս Սերժ Սարգսյանի ու Նիկոլ Փաշինյանի պատմական դերակատարության մասին հնչող մտքերը ավելին չեն, քան օդում հնչած դատարկ կրակոցը, ինչը մոռացվում է, երբ ականջիցդ թռնում է կրակոցի բերած աղմուկը։
Չկա երկրորդ անձը, ով անցած երեք տասնամյակում անդադար զբաղեցրել է նման առանցքային պաշտոններ՝ իր մեջ ամբարելով անկախության անցած ճանապարհի լույսն ու ստվերը, լավն ու վատը, մարդկանց ու բախտորոշ իրադարձությունները։ Թվում է, թե էլ ո՞վ, եթե ոչ հենց Սերժ Սարգսյանը պետք է, իբրև արդյունք այդ եռեսուն տարիների հրապարակային ծառայության, լիներ հանրայնորեն ամենաճանաչվածը, ամենահասկացվածը, ամենաբացորոշվածը։ Բայց ... դա այդպես չէ։ Ցավոք կամ օբյեկտիվորեն՝ այդպես չէ։ Սրանում վստահ եմ՝ շատ լավ հասկանալով, որ շատերին չեմ համոզի, իսկ այսօրվա իրողություններում՝ նույնիսկ քչերին չեմ մղի անկողմնակալ մտածողության։
Պարո՛ն Նախագահ, Շնորհավոր Ձեր ծնունդը։ Եղեք առողջ, երջանիկ և ինքներդ Ձեզ հետ ներդաշնակ, ինչպես տարբեր առիթներով հորդորել եք Ձեր խորհրդի կարիքն ունեցող շատերին։ Պատմագիտությունն ու աղբյուրագիտությունը գիտական զորեղ դիսցիպլինաներ են։ Նրանց հիմնական դաշնակիցը նորին գերազանցություն ԺԱՄԱՆԱԿՆ է։ Վստահ եմ՝ ժամանակն ու պատմությունն ամեն ինչ կդնի իր տեղը։ Հայոց անկախ պետականության մի ամբողջ եռեսուն տարվա առանցքային դերակատարներից մեկը չի կարող մնալ մինչև վերջ չճանաչված ու չհասկացված։ Այդպես չի լինում։ Այդպես չի լինի։
17:23
17:08
16:45
16:24
15:52
15:34
15:14
14:33
14:14
13:45
13:03
12:49
12:24
12:09
11:45
11:23
11:09
10:47
10:34
10:15
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | ||
09:56
09:45
09:37
09:26
09:17
09:02
09:53
09:38
09:27
09:13
09:02
09:58
09:45
09:35
09:27
09:13
09:04
09:59
09:46
09:37
09:25
09:14
09:02
09:56
09:45
09:36
09:23
09:09
09:56
09:42
09:25
09:13
09:02
09:58
09:44
09:36
09:27
09:13
09:02
09:45
09:36
09:25
09:16
09:02
09:58
09:45
09:37
09:23
09:14
09:02
