Անսխալականության սևեռում և հանրության նկատմամբ նեղացկոտ տոնայնություն. «Փաստ»

19.07.18 | 11:18

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Վարչապետի աշխատակազմի գործերի կառավարիչն ու փոխվարչապետի մամլո խոսնակը աշխատանքից ազատման դիմում են գրել: Առավել բնականոն ընթացք այստեղ դժվար էր տեսնել, ինչքան էլ որ հանրության աչքը պատրաստ չէ տեսնել նման զարգացումներ: Ներկայումս գուցե նույնիսկ կարիք չկա անդրադառնալու ազատման դիմումների իրական ու, այսպես ասած, ֆեյսբուքյան պատճառներին: Ի վերջո, ակնհայտ էր, որ վերոնշյալ երկուսն էլ սխալներ էին թույլ տվել: Ի դեպ, չնայած սոցցանցերում և այլ հարթակներում առաջին փոխվարչապետի խոսնակը շատ ավելին, հաճախ էլ լիովին անտեղի քննադատության ենթարկվեց, այնուամենայնիվ, վարչապետի աշխատակազմի գործերի կառավարչի քայլերը շատ ավելի վտանգավոր էին, քան մի քանի անհաջող ձևակերպված արտահայտություններ:

Թերևս կարիք չկա հերթական անգամ անդրադառնալ օրեր շարունակվող ծայրահեղացված թեմաներին, սակայն կրկին շեշտել է պետք, որ վարչապետի աշխատակազմի գործերի կառավարչի միջամտությունը բիզնես ոլորտի խնդիրներին պետք է հատուկ գնահատական ստանա` ոչ անձի մակարդակով: Սակայն այս մասին փոքր–ինչ հետո:

Ըստ էության, այս օրերին մենք ունեցանք բազմաշերտ ու խառնաշփոթ իրողություններ, փոխադարձ մեղադրանքներ, հաշվեհարդարի ու բռնության կոչեր, վհուկների որս, դավաճանների փնտրտուք, այս բոլորը համեմվում էր քաղաքական պատվերի, լրատվական «լայքահավաքի», հակահեղափոխության կանխատեսումների և այսօրինակ ու նման մակարդակի տեղեկատվական հոսքերով: Արդյունքն, իհարկե, ազատման դիմումներն էին, սակայն վատ էր այն, որ անգամ դիմումներում զգացվում էր աշխատանքից հեռացող երիտասարդների անսխալականության սևեռումը և հանրության նկատմամբ նեղացկոտ ու մեղադրական տոնայնությունը: Թերևս հենց ազատման դիմումների տեքստերից ակնհայտ էր դառնում, որ երիտասարդները պարզապես դեռ պատրաստ չէին մտնել պետական պաշտոնյայի ծանր պատասխանատվության տակ և աշխատել մշտական լարման ու քննադատության պայմաններում: Ինչևէ, այսքանով եզրափակենք այս թեման և անդրադառնանք շատ ավելի խորքային մի խնդրի` հրապարակայնությանը:

Ամենայն հավանականությամբ, երիտասարդների ազատման դիմումները կընդունվեն, և դա առավել քան նորմալ կլինի, սակայն այստեղ շատ ավելի կարևոր է այդ դիմումների նկատմամբ գնահատականի դրվագը: Ըստ էության, կառավարությունը հասարակության նկատմամբ ունի սոցիալական պատասխանատվություն իր ցանկացած քայլի համար, հենց այստեղից է սկսվում ժողովրդավարությունն ու հրապարակայնությունը: Այս տեսանկյունից պետք է համապատասխան գնահատական ու մեկնաբանություն տրվի կառավարության կազմից հեռացող, թեկուզ և ոչ բարձրաստիճան պաշտոնյաների և՛ քայլերին, և՛ հայտարարություններին, և՛ ազատման փաստին: Սա չափազանց կարևոր կետ է, քանի որ նախկինում, երբ հայտնի էր դառնում որևէ չինովնիկի թաթախվածությունը որևէ կեղտոտ պատմության մեջ, վերջինիս կամ առանձնապես ոչինչ չէր սպառնում` կախված հանրային արձագանքից ու բարձրացած աղմուկի չափից, կամ էլ առավելագույնը սուսիկ–փուսիկ տվյալ չինովնիկը տեղափոխվում էր մեկ այլ ոլորտ` հանրության աչքից հեռու: Նման պրակտիկայում անիմաստ է անգամ խոսել հասարակության նկատմամբ կառավարության սոցիալական պատասխանատվության մասին, բացի այս, արատավորված համբավով չինովնիկին փոխարինելու էր գալիս իր նման մեկը, որը ոչ թե ավելի ազնիվ էր, արդար կամ մաքուր, այլ որի մասին հանրությունը քիչ բան գիտեր:

Սակայն հիմա, քանի որ ունենք նոր կառավարություն, ավելին` ունենք ոմանց կարծիքով հետհեղափոխական Հայաստան, ապա առաջնային է, որպեսզի կառավարությունը հաշվետու լինի իր ներսում և իր շուրջը կատարվող ցանկացած գործընթացի և իրողության նկատմամբ: Այս տեսանկյունից առավել քան պարտադիր է քաղաքական գնահատականը մասնավորապես վարչապետի աշխատակազմի գործերի կառավարչի գործունեության նկատմամբ, քանի որ վերջինս փաստացի փորձել է անել այն, ինչ արել են նախորդ իշխանությունները տարիներ շարունակ: Նման գործելաոճը որպես երևույթ պետք է արժանանա հստակ և հայեցակարգային քաղաքական գնահատականի, որպեսզի առաջիկայում և ընդհանրապես վարչական, քաղաքական իշխանության հետ աղերսներ ունեցող գործիչները, անհատները, չինովնիկները` անկախ զբաղեցրած պաշտոնից, երբևէ չփորձեն իրենց վստահված իշխանության մանդատի չափաբաժինն օգտագործել որևէ այլ նպատակով: Այստեղ մենք գործ ունենք համակարգային խնդրի հետ, քանի որ նախորդ վարչակարգերի օրոք հայաստանյան քաղաքական ու տնտեսական միջավայրի բացասական շատ երևույթներ պայմանավորված են եղել տնտեսության ու քաղաքականության սերտաճումով ու փոխադարձ ազդեցություններով: Նման պրակտիկան պարզապես պետք է բացառել:

Շարունակությունը՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում