«...ՀԵՐՈՍՆԵՐԸ չեն մեռնում: Հիրավի, այդպես է: Նրանց սրտերը տրոփում են մեզ հետ, ու ամեն քայլափոխի զգում ենք նրանց շնչառությունը, ընթերցում թախծոտ հայացքների խորհրդավոր լռությունը, ունկնդրում նրանց հոգու կանչը: Եվ հուշերը մեզ հանգիստ չեն տալիս, երակներում մեր շարունակ ինչ-որ անսովոր զգացում է խտուտ գալիս: Դա անմահներին հավերժ հիշելու զգացումն է: Նահատակների կարոտից այրվել-վառվելու զգացումը: Բոլորին մեկ առ մեկ հիշելը յուրաքանչյուրիս պարտքն է: Այդ զգացումը խոր արմատ ունի նաեւ Աշոտ Նասիբյանին ճանաչողների, նրա հարազատների, ընկերների, հայրենակիցների սրտերում... Ստեփանակերտի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում, ուր սովորել է Աշոտը, ստեղծված է փոքրիկ անկյուն, ուր տեղ են գտել նրա զինվորական լուսանկարը, անձնական իրեր, մասունքներ: Նրա լուսանկարները տեղադրված են ծննդավայր Բալուջայի` Մեծ Հայրենականում զոհվածների հիշատակին կառուցված փառքի հուշասրահում, Երեւանի պետական համալսարանի թանգարանում (դիպլոմի հետ միասին): Վաղամեռիկ կուրսընկերոջ հիշատակը վառ են պահում բուհի պրոֆեսորադասախոսական կազմի այն անդամները, ովքեր Աշոտի հետ գիտության միեւնույն դժվարին ու պատվաբեր ճանապարհն են անցել...»: Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում։
16:02
15:33
15:15
18:18
18:04
17:55
17:35
17:19
17:02
16:48
16:24
16:15
16:13
16:09
15:52
15:36
14:55
14:36
14:18
14:13
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | |||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
09:44
09:23
09:02
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
