«...ՀԵՐՈՍՆԵՐԸ չեն մեռնում: Հիրավի, այդպես է: Նրանց սրտերը տրոփում են մեզ հետ, ու ամեն քայլափոխի զգում ենք նրանց շնչառությունը, ընթերցում թախծոտ հայացքների խորհրդավոր լռությունը, ունկնդրում նրանց հոգու կանչը: Եվ հուշերը մեզ հանգիստ չեն տալիս, երակներում մեր շարունակ ինչ-որ անսովոր զգացում է խտուտ գալիս: Դա անմահներին հավերժ հիշելու զգացումն է: Նահատակների կարոտից այրվել-վառվելու զգացումը: Բոլորին մեկ առ մեկ հիշելը յուրաքանչյուրիս պարտքն է: Այդ զգացումը խոր արմատ ունի նաեւ Աշոտ Նասիբյանին ճանաչողների, նրա հարազատների, ընկերների, հայրենակիցների սրտերում... Ստեփանակերտի թիվ 1 միջնակարգ դպրոցում, ուր սովորել է Աշոտը, ստեղծված է փոքրիկ անկյուն, ուր տեղ են գտել նրա զինվորական լուսանկարը, անձնական իրեր, մասունքներ: Նրա լուսանկարները տեղադրված են ծննդավայր Բալուջայի` Մեծ Հայրենականում զոհվածների հիշատակին կառուցված փառքի հուշասրահում, Երեւանի պետական համալսարանի թանգարանում (դիպլոմի հետ միասին): Վաղամեռիկ կուրսընկերոջ հիշատակը վառ են պահում բուհի պրոֆեսորադասախոսական կազմի այն անդամները, ովքեր Աշոտի հետ գիտության միեւնույն դժվարին ու պատվաբեր ճանապարհն են անցել...»: Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում։
11:54
11:45
18:04
16:27
15:47
11:43
10:32
23:34
23:16
22:45
22:22
18:35
14:44
14:15
12:02
17:33
17:04
16:35
16:08
14:01
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | ||
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | |
| 28 | 29 | 30 | 31 | ||||
09:44
09:23
09:02
09:28
09:13
09:34
09:18
09:03
09:55
09:48
09:36
09:28
09:02
09:55
09:49
09:35
09:18
09:02
09:19
09:02
09:49
09:34
09:18
09:03
09:55
09:42
09:35
09:17
09:02
09:45
09:35
09:27
09:09
09:53
09:45
09:36
09:28
09:15
09:02
10:02
09:52
09:44
09:35
09:17
09:02
09:55
09:44
09:33
09:23
09:03
