ՌԴ ԱԳՆ ՄՊՀ-ի Միջազգային հետազոտությունների ինստիտուտի Եվրատլանտյան անվտանգության կենտրոնի առաջատար գիտաշխատող Սերգեյ Մարկեդոնովը Telegram-ի իր ալիքում գրում է.
«Արմեն Գրիգորյանի հուլիսյան թեզերը՝ հայ-ադրբեջանական կարգավորման հարցում Ռուսաստանի դերի մասին մտածելու առիթ:
1. Վիլնյուսում ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովը «կերավ» միջազգային տեղեկատվական ողջ օրակարգը, բայց որքան էլ կարևոր է Լիտվայի մայրաքաղաքի ֆորումը, մյուս իրադարձությունները նույնպես լուրջ ուշադրություն են պահանջում։
2. Հայ-ադրբեջանական հակամարտության կարգավորումը երկար տարիներ դիտվել է որպես կատարյալ անհույսություն։ Իսկ ինչ-որ լուծումներ գտնելու ամենատարբեր փորձերը միայն կարճաժամկետ հետաքրքրություն են առաջացրել։ Մի երկու օր մեծ ակնկալիքներ, հետո նորից առօրյա կամ սովորական անհուսություն։
3. Մինչդեռ Հայաստանի Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի՝ հուլիսի 11-ին «Ամերիկայի Ձայն»-ի հայկական խմբագրությանը տված ծավալուն հարցազրույցը մտածելու և կողքով չանցնելու անհրաժեշտություն է առաջացնում։
4. Նախ՝ Գրիգորյանը Ադրբեջանի հետ հակամարտության կարգավորման գործընթացում առանցքային բանակցողներից է։ Սա նշանակում է, որ նա ոչ միայն տեղյակ է առաջնահերթութուններից, այլ ձևավորում է դրանք։ Երկրորդ՝ Անվտանգության խորհրդի քարտուղարը հրապարակավ ակտիվ գործիչ է, նա իր համար ճիշտ ժամանակին Հայաստանի կառավարության բազմաթիվ ուղենիշներ է փոխանցում լայն հանրությանը։ Հետևաբար, մենք ուշադրություն ենք դարձնում դրանց:
5. Գրիգորյանի առանցքային գաղափարները.
Իլհամ Ալիևի և Նիկոլ Փաշինյանի միջև հուլիսի 21-ին նախատեսված բանակցությունները կարող են տեղի ունենալ ավելի վաղ.
-Լեռնային Ղարաբաղում ռուսական խաղաղապահ զորախումբը չի արդարացնում սպասելիքները.
-Ղարաբաղի հայերի խնդիրը ոչ թե տարածքների, այլ քաղաքացիական իրավունքների մասին է (ստացվում է՝ ադրբեջանական պետությունում),
- ԱՄՆ-ի հետ հարաբերությունները հատկապես կարևոր են Հայաստանի համար, դրանք պետք է ամեն կերպ ամրապնդվեն ու զարգանան։
6. Եկեք շտապ եզրակացություններ չանենք։ Բայց Գրիգորյանի ներկայացրած քաղաքական-դիվանագիտական ձևավորումը ցույց է տալիս, որ Արևմուտքի միջնորդությամբ շրջանակային համաձայնագիրն ավելի մոտ է, քան նախկինում։ Խոսքը բովանդակային առումով հակամարտությունը լուծելու մասին չէ, այլ այն «փաթեթավորման», որը Հայաստանի և Ադրբեջանի վերնախավերը քիչ թե շատ հաջողությամբ կկարողանան «վաճառել» ներքին շուկայում։
Ռուսաստանի համար այս նորությունն այնքան էլ լավ չէ։ Ամեն ինչում, իհարկե, կարելի է մեղադրել Հայաստանի արևմտամետ քաղաքական գործիչներին, և նման քննադատական պաթոսը ինչ-որ կերպ արդարացված կլինի։ Ինչ-որ մեկը կհիշի (և իրավացիորեն) Ուկրաինայի կողմ Ռուսաստանի զբաղվածությունը։ Բայց հանուն օբյեկտիվության, հարկ է նշել «մնացորդային սկզբունքով» մեր աշխատանքը Կովկասի հետ (ոչ թե 2022 թվականից, այլ շատ ավելի վաղ), և մեր բացերը տեղեկատվական աշխատանքում («լռություն», որտեղ անհրաժեշտ էր պատռել կոկորդը. ) Մի խոսքով, դա բարդ խնդիր է, Հայաստանը, նախընտրելով ԱՄՆ-ն Ռուսաստանից, կարող է ավելի շատ կորցնել, քան շահել։ Սակայն սա մեզ համար մխիթարություն չի լինի։
7. Պետք չէ հիստերիկայի մեջ ընկնել և «ժամապահ» գոռալ։ Բայց պետք է գիտակցել, որ Ռուսաստանը կորցնում է (և օրեցօր ավելի ու ավելի) իր քաղաքական բացառիկությունը հայ-ադրբեջանական կարգավորման հարցում։ Շրջանակային համաձայնագիրը ԱՄՆ-ի և ԵՄ-ի մոդերացիայով, ավաղ, կամրապնդի այս միտումը։ Մրցակցությունն, իհարկե, դատավճիռ չէ, այն կարելի է և պետք է հաղթել։ Բայց հիմա մենք խառնվում ենք այս մրցույթին՝ կորցնելով հավասարների մեջ առաջինի ոչ պաշտոնական կարգավիճակը։ Ոչ անդառնալիորեն, բայց անհանգստության պատճառներ կան։ Սխալների վրա լուրջ աշխատանքը չափազանց կարևոր է: Այն պայմաններում, որտեղ ժամանակը չի սպասում»։
17:46
17:39
17:22
17:07
16:44
16:40
16:38
16:30
16:03
15:56
15:44
15:23
14:46
14:19
14:05
13:45
13:45
12:33
12:06
11:23
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | ||||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
09:45
09:32
09:15
09:01
09:56
09:46
09:33
09:24
09:17
09:01
09:46
09:35
09:22
09:12
09:00
09:56
09:43
09:32
09:15
09:01
10:01
09:46
09:36
09:26
09:13
09:01
09:45
09:33
09:17
09:01
