Ստամբուլահայ հեղինակ Բեսսե Քաբաքը Ստամբուլի հայկական պարբերականներից «Ակօսի» էջերում հրապարակված հատուկ նամակով կոչ է արել համայն հայությանն աջակից լինել Թուրքիայի հայերին Պոլսո Հայոց պատրիարքի փոխանորդի պաշտոնում մնալ շարունակող Արամ Աթեշյանի անօրենությունների դեմ պայքարում և անհաղորդ չմնալ ստամբուլահայ համայնքի դիմադրությանը, որը հեղինակը համեմատում է կյանքի ու մահվան կռիվ տվող հիվանդի դիմադրության հետ:
Իր նամակում արմատներով Սասունից պոլսահայ գրողը հայության վիճակը ներկայացրել է որպես արյան փոխպատվաստման կարիք ունեցող և իր ազգակիցների կարիքը զգացող մարդ, որի կողքին պարտավոր ենք կանգնել բոլորս՝ անկախ տրված ախտորոշումից:
Ըստ նրա՝ Թուրքիայի հայությունը նման է մի մարդու, ում ապրելու վերաբերյալ ոչ ոք հույս չի տալիս, սակայն իրենք պատրաստ են ու պարտավոր կանգնել այդ «մահամերձի» կողքին՝ անկախ կողքինների կարծիքից:
Բեսսե Քաբաքի նամակի հայերեն թարգմանությունը ներկայացնում ենք ստորև՝ որոշակի կրճատումներով.
«Անտեր մնացած ժողովրդիս…
Մի քանի տարի առաջ մայրիկիս հորեղբորն անգիտակից վիճակում տեղափոխեցինք հիվանդանոց: Ելնելով նրա ճգնաժամային վիճակից և մեծ տարիքից՝ բժիշկները մեզ խորհուրդ տվեցին պատրաստվել նրա մահվանը:
«Զուր այստեղ մի սպասեք: Եթե հիվանդի վիճակում տեղաշարժ նկատվի՝ հեռախոսով կհայտնենք ձեզ», - ասում էին վերակենդանացման բաժնի աշխատողները:
Սակայն մենք, ամեն դեպքում, չկարողացանք գնալ մեր տները: Որոշեցինք հիվանդանոցում հերթապահություն իրականացնել հորեղբոր հիվանդասենյակի մոտ:
Երբ Ամանորի գիշերն այնտեղ էի, հիվանդանոցի մյուս հիվանդների հարազատներն իմացան, որ հիվանդն իմ մայրիկի հորեղբայրն է, զարմանքով արձագանքեցին. «Այսօր մարդիկ անգամ իրենց մորն ու հոր խնդիրները չեն ուզում իրենց բեռ դարձնել: Ինչ վեհ քայլ է»:
Մենք՝ սասունցիներս, Արևմտյան Հայաստանից դուրս եկած վերջին հայերն ենք:
Ստամբուլի պես հսկա քաղաքի խառնաշփոթ կյանքի խելահեղ ընթացքը ստիպված ենք եղել հաղթահարել միմյանց տեր կանգնելով, միմյանց ցավը կիսելով, միմյանց համար արտասվելով, միմյանց երջանկությունը կիսելով էինք կարողանում ապրել այս երկրում:
Ինչո՞ւ նամակս սկսեցի հենց այս օրինակով:
Այսօր՝ 21-րդ դարում ապրող հայեր, որքանո՞վ իրավունք ունենք անմասն ու անհաղորդ մնալ առկա ազգային ճգնաժամերի ու խնդիրների առաջ:
Երբ հիվանդանոցում բժիշկները դուրս էին գալիս ու հարցնում «Այս հիվանդի տերերն ովքե՞ր են», հիշում եմ անտեր վիճակում հայտնված բազմաթիվ այլազգի հիվանդներին, որոնք կարող էին փրկվել, եթե արյուն տալ կարողացող մի հարազատ ունենային իրենց կողքին, սակայն այդպես էլ մահացան:
Այսօր ձեր (նկատի ունի աշխարհասփյուռ հայությանը - tert.am) անհաղորդությունը պատճառ է դառնում, որպեսզի ես ճարահատյալ միայնակ բարձրացնեմ Աստվածաշունչն ու կոչ անեմ Արամ Աթեշյանին հիշել Աստծո խոսքը:
Առաջին անգամ ապրիլ ամսին էր, որ նման կերպ բոյկոտեցի Արամ Աթեշյանի մատուցած պատարագը Ստամբուլի Սամաթիա թաղամասի Սուրբ Գևորգ եկեղեցում:
Ցեղասպանության ժամանակվանից որպես թրի տակի մնացորդ ապրած մեր հայրերից ու մայրերից ժառանգած մեր արժեքները պահելու այս պայքարում ամեն մեկիդ խոսքի կարիքը կա, այդպես չե՞ք կարծում:
Դուք, որպես հայ, երբևէ չե՞ք կարդացել Սուրբ գրքի այս տողը. «Ոչ սառն ես, ոչ տաք՝ երանի կամ սառը, կամ տաք լինեիր»…»։
14:09
14:09
13:48
13:24
13:07
12:36
12:21
12:06
11:45
11:33
11:15
10:55
10:33
09:02
14:35
14:03
13:34
13:09
11:22
10:44
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | ||||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
09:55
09:44
09:33
09:15
09:01
09:56
09:45
09:33
09:16
09:02
09:55
09:26
09:12
09:01
09:55
09:46
09:32
09:15
09:02
09:55
09:45
09:32
09:15
09:01
09:56
09:46
09:33
09:24
09:17
09:01
09:46
09:35
09:22
09:12
09:00
09:56
09:43
09:32
09:15
09:01
10:01
09:46
09:36
09:26
09:13
09:01
09:45
09:33
09:17
09:01
