Բոլոր վերլուծական-ուղեղային հետազոտական կենտրոններում բարձրաձայնում են հայ-ադրբեջանական նոր պատերազմի հավանականության մասին, իսկ Հայաստանում վերջին մեկ տարվա ընթացքում շատ «բովանդակալից» և «վճռորոշ», ոմանց կարծիքով, «ճակատագրական» բանավեճ-քննարկումներ են ծավալվում: Օրինակ, սեղանին աղ դնե՞լ, թե չդնել, Արարա՞տ, թե Արագած, Հայո՞ց, թե Հայաստանի, ասֆալտ, սպորտային դահլիճ, կախիչ, ուսուցիչների ատեստացիա, սահմանադրական հարցեր, կարմիր գծեր, եվրամիությունը դուռը թակում է, բացե՞լ, թե չբացել, և այսպես շարունակ: Նպատակ չունեմ այս ամենը մերժել կամ քննադատել, ի վերջո, իրողություններ կան, որոնց մասին լուրջ կարծիք արտահայտելուց առաջ պետք է ինքդ քեզ հարց ուղղես՝ արդյո՞ք դու տվյալ թեմայի մասնագետն ես, թե ոչ: Սակայն մի երկրորդական, գուցե և շատերի կողմից առհասարակ անկարևոր մի իրադարձություն հայտնվեց իմ ուշադրության կենտրոնում: 00oo000 պետհամարանիշի աճուրդում մասնակցության հայտ է ներկայացրել 98 քաղաքացի, մեկնարկային գինը՝ 50 000$: Թվում է՝ հազարերորդական նշանակության իրադարձություն է, ինձ համար, սակայն, հիշարժան է՝ հայաստանյան հասարակության իրական դեմքը պարզելու առումով: Եվ այսպես՝ պետհամարանիշի գնից եկող քաղաքական և սոցիալական հետևություններ: «Ազատ, անկախ և սուպեր ազգային» Հայաստանում ազգային հարստություններն ու նյութական բարիքները տնօրինում են 98 ընտանիքներ, մնացյալը հանդիսատեսներ են: «Ժողովրդավար» Հայաստանում նրանք են հարց լուծողները, սահմանադրություն, ազատություն և մնացյալը թատրոնի համար են: Հանրահայտ խոսք է՝ հարուստները հայրենիք չունեն, որ երկիրն էլ գնան, իրենց հայրենիքն է: Քաղաքացիների 90% -ը ռեստորան գնալու հնարավորություն չունի, սեղանի աղի թեման էլ փակվեց: Նույնպես հանրահայտ խոսք է, որ աղքատներն էլ հայրենիք չունեն, ո՞վ կսիրի այն հայրենիքը, որտեղ ինքը աղքատ է և ճնշված: Ուսուցիչների, թոշակառուների և այլոց թեման էլ փակվեց: Մյուս բանավիճային թեմաներն էլ կարելի է հեշտությամբ փակել: Այս է վայրի կապիտալիզմի հասարակարգը, որի մեջ ընկղմվել ենք շուրջ երեք տասնամյակ: Միմիայն սոցիալիստական հասարակական-տնտեսական հարաբերությունները, հիմնված դեմոկրատական սոցիալիզմի հայեցակարգի վրա, կարող են փոխել մեր երկրի դեմքը. առանց սոցիալական հավասարության և համընդհանուր բարեկեցության Հայաստանը զարգացման հեռանկար չունի:
Գարիկ Քեռյան
15:45
15:33
15:24
15:03
14:44
14:29
14:13
13:43
13:36
13:22
13:22
13:09
13:09
12:51
12:49
12:36
12:19
12:03
11:56
11:33
| երկ | երք | չրք | հնգ | ուրբ | շբթ | կրկ | |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | ||
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | |
| 28 | 29 | 30 | |||||
09:55
09:45
09:34
09:18
09:02
09:27
09:13
09:02
09:56
09:46
09:33
09:14
09:01
09:55
09:38
09:28
09:18
09:02
09:34
09:18
09:02
09:45
09:34
09:17
09:03
09:45
09:35
09:33
09:16
09:01
09:55
09:47
09:35
09:27
09:16
08:23
09:53
09:45
09:33
09:15
09:02
09:57
09:46
09:33
09:16
09:02
09:45
09:32
09:15
09:01
